Του Λευτέρη Αυγενάκη*
Στην Ιθάκη γίναμε όλοι μάρτυρες του Βατερλώ του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Απομονωμένος, στο πουθενά, ξεκομμένος από την κοινωνία αντικατόπτριζε την εικόνα που έχει για αυτόν και την κυβέρνησή του η πλειονότητα των πολιτών. Εικόνα ήττας και αποδρομής.
Ωστόσο, σαν γνήσιος αριστερός επανήλθε… δριμύτερος στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματός του μιλώντας για τις δήθεν επιτυχίες της διακυβέρνησής του. Ο κ. Τσίπρας, ο πιο φανατικός πρωθυπουργός των μνημονίων, είναι προφανώς ο τελευταίος Έλληνας που βλέπει επιτυχίες σε όσα έπραξε η Κυβέρνησή του από τον Ιανουάριο του 2015. Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, αρνήθηκε να αναλάβει ξανά οποιαδήποτε ευθύνη. Από τα δύο αχρείαστα μνημόνια και τα τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια που φόρτωσε στους Έλληνες την περίοδο της αυταπάτης του, μέχρι και την εθνική τραγωδία των 97 θυμάτων στο Μάτι.
Αμετανόητος, πιστός σε αριστερές ιδεοληψίες και πιο κοντά από ποτέ στα πρότυπα της Βενεζουέλας, προσπάθησε να διχάσει τους Έλληνες. Μίλησε για γερασμένες, αδίστακτες δυνάμεις της παλιάς Ελλάδας που «διψούν για παλινόστηση». Τι όμως αντιπαρέβαλε; Τίποτα!
Τι θα μπορούσε άλλωστε να πει ο Πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης σκανδάλων, που έχτισε την πορεία της με ανέξοδες εξαγγελίες, ψέματα, συκοφαντίες και λάσπη; Μια κυβέρνηση που αφήνει Ρουβίκωνες να δρουν ανενόχλητοι ντροπιάζοντας την χώρα διεθνώς; Μια κυβέρνηση που έχει ως προτεραιότητα την καλοπέραση εγκληματιών; Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί καν να προστατέψει τους πολίτες επιτρέποντας να σημειωθούν εθνικές τραγωδίες από βροχές και πυρκαγιές; Από γεγονότα που θα μπορούσαν να έχουν ελεγχθεί, χωρίς ανθρώπινες απώλειες;
Αυτό είναι, όμως, το κόστος της εξυπηρέτησης των ημετέρων και της δημιουργίας ενός κομματικού κράτους που θα τους φανεί χρήσιμο όταν πια δεν θα έχουν την εξουσία.
Οι απανωτές αποτυχίες τους, αναδεικνύουν την απραξία των τελευταίων τρεισήμισι ετών. Την απόλυτη απορρύθμιση του κρατικού μηχανισμού. Η αποτυχία του σχεδίου «η χώρα στον αυτόματο» τους έκανε να συνειδητοποιήσουν αυτό που εδώ και χρόνια αρνούνται. Πως η επόμενη εκλογική διαδικασία θα σημάνει τη συντριβή τους.
Αυτή η Κυβέρνηση φεύγει. Κι αυτό έχει καταστήσει τον κ. Τσίπρα όμηρο του κόμματός του ενόψει ανασχηματισμού. Έτσι, προσπαθώντας να διαχειριστεί την επικείμενη ήττα του, επιχειρεί με την επιλογή Σκουρλέτη να ελέγξει τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο τον κατευνασμό της εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Η τύχη της πρώτης φοράς αριστερά έχει εξαντληθεί με ανυπολόγιστο κόστος για όλους του Έλληνες. Ο κ. Τσίπρας είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Το τοίχος-ασπίδα των ψεμάτων και του εμπαιγμού που ύψωσε ανάμεσα στον ίδιο και τους πολίτες να είναι έτοιμο να καταρρεύσει καταπλακώνωντας το σαθρό οικοδόμημα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο κ. Τσίπρας ο άλλοτε φέρελπις πολιτικός είναι πια ένας πρωθυπουργός όμηρος του κόμματός του σε ένα δρόμο δίχως γυρισμό. Τον δρόμο που του δείχνουν οι πολίτες, την οριστική έξοδο από την διακυβέρνηση του τόπου.
* Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης είναι Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. και Βουλευτής Ηρακλείου
