Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
H Κατερίνα Χατζηιωάννου είναι σύζυγος, μητέρα δύο παιδιών 20 και 15 ετών, εργαζόμενη και από το νέο ακαδημαϊκό έτος και φοιτήτρια!
Στα 46 της χρόνια, έπειτα από μόλις 10 χρόνια επιστροφής στην Ελλάδα από τη Γερμανία, έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και πέρασε στην πρώτη της επιλογή και πρώτη σε σειρά επιτυχίας από το Εσπερινό Λύκειο στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, δείχνοντας στην πράξη ότι δεν σε οδηγεί η ζωή αλλά εσύ οδηγείς τη ζωή σου…
Στο απαιτητικό πρόγραμμα της καθημερινότητάς της και των οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων, κατάφερε να εντάξει τη φοίτηση στο Εσπερινό Λύκειο γιατί «όταν κάτι το θέλεις πολύ, όλα γίνονται» όπως λέει στη συνέντευξή της στη «δ» και εξομολογείται ότι ήδη σκέφτεται το μεταπτυχιακό, αποτελώντας παράδειγμα για όλους εκείνους που θέλουν να δώσουν δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους, στη γνώση και στη μόρφωση!
• Κατερίνα σε ποια σχολή πέρασες;
Στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
• Ηταν η πρώτη σου επιλογή;
Ναι, η πρώτη μου επιλογή και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό, το ήθελα πολύ.
• Πώς ήταν η καθημερινότητά σου ως μαθήτρια, σύζυγος, μητέρα και εργαζόμενη;
Εργάζομαι στην αντιπροσωπεία της ΤΟΥΟΤΑ. Εχουμε δύο παιδιά. Το πρόγραμμα μου περιελάμβανε ξύπνημα στις 6 για να ετοιμαστώ να πάω δουλειά, επέστρεφα σπίτι το απόγευμα γύρω στις 5 και μαγείρευα για την οικογένεια, στη συνέχεια έριχνα μια ματιά στα βιβλία μου, μετά πήγαινα στο σχολείο και επέστρεφα στις 11 το βράδυ και μετά έπρεπε να διαβάσω τα μαθήματά μου για την επόμενη ημέρα.
• Πώς ήρθε η ιδέα να ξανακαθίσεις στα θρανία;
Αρχικά, η σκέψη μου ήταν να καταφέρω να πάρω το απολυτήριο του Λυκείου, το οποίο μου έλειπε, διότι τελείωσα το σχολείο στη Γερμανία. Εχω δίπλωμα για να διδάξω γερμανικά και ήθελα να το αξιοποιήσω. Μπαίνοντας όμως στο Εσπερινό Λύκειο, ο διευθυντής, κ. Τάσος Χαμουζάς, το πρώτο που μου είπε ήταν «όχι μόνο να πάρεις απολυτήριο Λυκείου αλλά να δώσεις και πανελλήνιες» και απάντησα ότι θα το σκεφτώ. Μετά από ένα εξάμηνο στο σχολείο, ήμουν σίγουρη ότι θα έδινα πανελλήνιες. Είπα στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω και τα κατάφερα.
• Πόσα χρόνια φοίτησες στο Εσπερινό Λύκειο;
Δύο χρόνια, Γ΄ και Δ΄τάξη, επειδή είχα απολυτήριο από τη Γερμανία.
• Και αποφασίζεις λοιπόν, να κάνεις ένα βήμα παραπάνω. Να τελειώσεις το Εσπερινό Λύκειο και μετά να δώσεις πανελλήνιες.
Ναι, το είχα πάντα στο μυαλό μου. Μου είχε μείνει απωθημένο που δεν είχα πάει στο πανεπιστήμιο, αλλά όταν έχεις μικρά παιδιά, αυτή η σκέψη πάει λίγο στην άκρη, έχεις άλλες προτεραιότητες. Μεγαλώνοντας όμως τα παιδιά, όταν έφτασαν σε ηλικία που πλησίαζαν κι εκείνα στο πανεπιστήμιο, σκέφτηκα ότι πλέον θα μπορώ να βρω τον χρόνο για να ξεκινήσω από εκεί που σταμάτησα όταν ήμουν στη Γερμανία.
• Όταν ανακοίνωσες την απόφασή σου στην οικογένειά σου, ποια ήταν η αντίδραση;
Τα παιδιά μου δεν το πίστεψαν αρχικά, τους φάνηκε αστείο. Ο σύζυγός μου, ήταν από την αρχή δίπλα μου και παραμένει μέχρι σήμερα, με έχει στηρίξει πολύ σε όλη αυτή τη διαδρομή. Πίστεψε σε εμένα, ήταν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω, περισσότερο και από εμένα. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, ήμουν διστακτική. Είπα θα δοκιμάσω αν μπορώ να τα καταφέρω… Να μην ξεχνάμε ότι πέρασαν 22 χρόνια από τότε που κάθισα τελευταία φορά σε θρανίο. Στην αρχή δεν το είχα πει σε κανέναν, το ήξεραν μόνο τα παιδιά μου και ο σύζυγός μου, διότι είχα την αμφιβολία ότι δεν θα κατάφερνα όχι να ανταποκριθώ στο διάβασμα αλλά στο χρόνο που έπρεπε να αφιερώσω λόγω των πολλών υποχρεώσεων ως εργαζόμενη, μητέρα και σύζυγος. Το ότι εγώ αποφάσισα να πάω ξανά στο σχολείο, δεν σήμαινε ότι οι υποχρεώσεις της οικογένειάς μου έπρεπε να πάνε σε δεύτερη μοίρα. Τελικά όμως όταν θέλεις κάτι όλα γίνονται. Οχι μόνο κατάφερα να τελειώσω το Εσπερινό Λύκειο αλλά έδωσα με επιτυχία πανελλαδικές εξετάσεις πέρασα στην πρώτη μου επιλογή και πρώτη σε σειρά επιτυχίας από το Εσπερινό Λύκειο στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Αν δεν είχα την στήριξη του συζύγου μου και των παιδιών μου, δεν θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει.
• Στην Ελλάδα πότε επέστρεψες από την Γερμανία;
Πριν από 10 χρόνια επιστρέψαμε οικογενειακώς στην Ελλάδα, με τον σύζυγο και τα παιδιά μου. Όταν είχα πάει στη Γερμανία ήμουν 8 χρονών. Πήγα πρώτη και δευτέρα δημοτικού στην Ελλάδα, μετά έφυγα στη Γερμανία όπου οι γονείς μου ήταν ήδη εκεί μετανάστες, τελείωσα γερμανικό σχολείο, έκανα εκεί τις σπουδές μου, παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια και πριν από 10 χρόνια γυρίσαμε στη Ρόδο.
• Την περίοδο που ξεκινούσε η κρίση στην Ελλάδα, εσείς ήρθατε να κάνετε μια νέα αρχή…
Ναι.
• Η προσαρμογή πώς ήταν;
Δεν ήταν εύκολη, ήταν πολύ δύσκολη. Μεγάλωσα ουσιαστικά ως Γερμανίδα με άλλη νοοτροπία. Δυσκολεύτηκα πολύ με τις δημόσιες υπηρεσίες, αργότερα στο σχολείο με τα παιδιά… Ηταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, κυρίως τα πρώτα χρόνια και συνέχεια έκανα συγκρίσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Κι ακόμα το κάνω, αλλά πιο σπάνια πλέον… Σιγά σιγά, έχουμε συνηθίσει.
• Τα παιδιά σου πόσων ετών είναι;
Ο γιος μου είναι 20 ετών, φοιτά στην ΑΣΤΕΡ. Η κόρη μου είναι στα 15 και τώρα θα πάει στην πρώτη Λυκείου, σε λίγα χρόνια θα δώσει πανελλαδικές κι εκείνη. Ο γιος μου έδωσε πανελλαδικές πέρυσι, έχει ήδη έναν χρόνο στην ΑΣΤΕΡ.
• Αρα πέρασες τη βάσανο των πανελλαδικών πρώτα ως μαμά και μετά ως υποψήφια.
Ναι, πέρυσι όταν ο γιος μου έδινε πανελλήνιες εγώ είχα ήδη έναν χρόνο στο Εσπερινό Λύκειο, διάβαζα κι εγώ παράλληλα για τις ενδοσχολικές εξετάσεις. Αγχωνόμουν όταν τον έβλεπα. Δεν αγχωνόμουν για εμένα, αγχωνόμουν για το παιδί διότι ήμουν πλέον μέσα στα πράγματα και ήξερα πόσο δύσκολο είναι. Τελικά κι εκείνος πέρασε εκεί που ήθελε. Ηταν η πρώτη του επιλογή η ΑΣΤΕΡ.
• Εσύ έβλεπες την προσπάθεια του γιου, κι ο γιος της μαμάς…
Ναι, αν και ο γιος μου με πείραζε. Όταν πέρασε στην ΑΣΤΕΡ, μου είπε «τώρα να δω εσύ τι θα κάνεις!». Η κόρη μου επίσης βλέποντας με να διαβάζω και να προσπαθώ, παρ΄ότι ήταν πάντα καλή μαθήτρια –πέρυσι έβγαλε τη χρονιά με 19,5- όταν εγώ της πήγα το απολυτήριό μου με 20 ταρακουνήθηκε!
• Στην τάξη, πόσοι μαθητές ήσασταν;
Στην δική μου τάξη, που αφορούσε στα οικονομικά, ήμασταν 10 μαθητές.
• Τι ηλικίας ήταν οι μαθητές;
Από 18 έως και άνω των 60. Οι περισσότεροι σίγουρα δεν έρχονταν στο σχολείο για να δώσουν πανελλήνιες. Ο κύριος αυτός που είναι άνω των 60, ήθελε να βγάλει το Λύκειο κι ερχόταν με κέφι καθημερινά, από τα Μαριτσά μάλιστα, για να μπορέσει να πάρει το απολυτήριο.
• Το κλίμα μέσα στην τάξη πώς ήταν;
Είναι διαφορετικό από ότι θυμόμαστε από το σχολείο. Εχεις να κάνεις με ενήλικες, δεν γίνονται φασαρίες μέσα στην τάξη με την έννοια ότι όλοι είναι προσηλωμένοι στο μάθημα, γιατί όλοι έχουν τον ίδιο στόχο στον οποίον είναι προσηλωμένοι. Υπάρχει ιδιαίτερο δέσιμο με τους καθηγητές, καταλαβαίνουν ότι ο ενήλικος που έχουν μπροστά τους είναι κουρασμένος, δούλευε όλη μέρα, έχει έγνοιες στο κεφάλι του, δείχνουν μεγάλη κατανόηση και μας παρέχουν τεράστια βοήθεια. Εγώ θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον κ. Χαμουζά και τους εκπαιδευτικούς που έχει εκεί μέσα ιδίως στην κ. Φωτεινή Στεργιοπούλου, που στο μάθημά της έγραψα 19 και πολλά βράδια χρειάστηκε μετά το σχολείο να μιλάμε στο τηλέφωνο για να με καθοδηγήσει …. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω την κ. Ειρήνη Λάμπρου, την κ. Μαρία Ρακά και τον κ. Στέφανο Κουνεγελίδη που ως εκπαιδευτικοί ήταν δίπλα μου σε ό,τι χρειάστηκα για να επιτύχω τον στόχο μου.
• Όταν έδωσες τις πανελλαδικές εξετάσεις, ήξερες ότι είχες γράψει καλά;
Ηξερα ναι, ήξερα σε κάθε μάθημα περίπου πόσο είχα γράψει. Ως ενήλικας μπορείς να τα κρίνεις αυτά.
• Είναι βάρβαρη η διαδικασία των πανελλαδικών;
Πολύ. Η πρώτη μέρα ήταν τραγική. Είχα μεγάλη αγωνία και εκείνη την ώρα σκεφτόμουν τα παιδιά, πώς περνάνε όλο αυτό το μαρτύριο… Είναι βάρβαρη η διαδικασία, πόσω μάλλον όταν είσαι παιδί και κρίνεται από αυτήν το μέλλον σου. Τώρα που το έζησα, νομίζω ότι στην κόρη μου, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη η αγωνία μου και απ΄όταν έδινε ο γιος μου και απ’ όταν έδινα εγώ. Εχω ζήσει τι μπορεί να σου συμβεί εκεί μέσα. Από το να πάθεις μπλακ άουτ, να τρέμεις… Είδα διάφορα.
• Στη δουλειά σου τι σου είπαν;
Δεν το ήξεραν! Τους το ανακοίνωσα τώρα που πέρασα και έμειναν όλοι άφωνοι! Χάρηκαν, δέχθηκα πολλά συγχαρητήρια.
• Τώρα το πρόγραμμα τι περιλαμβάνει;
Το πρόγραμμα, θα είναι οπωσδήποτε πιο απαιτητικό. Θα συνεχίσω την εργασία μου κανονικά και επιπλέον θα σπουδάζω ως φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Θα συνεχίσω το ίδιο πρόγραμμα των τελευταίων ετών, απλώς τώρα αντί για μαθήτρια του Εσπερινού Λυκείου θα είμαι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο.
• Σκέφτεσαι να συνεχίσεις;
Σίγουρα! Ένα μεταπτυχιακό είναι στο σχέδιά μου. Πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας και μόνοι μας πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο, δεν γίνεται διαφορετικά. Κανένας δεν πρόκειται να το κάνει για σένα. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, είναι δύσκολο και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια αλλά όταν υπάρχει θέληση, όλα γίνονται
