Κυβέρνηση και αντιπολίτευση εδώ και κάμποσο καιρό «παίζουν» με το θέμα των συντάξεων, γνωρίζοντας πως είναι -μαζί με το «Μακεδονικό» -καθοριστικός παράγοντας για την έκβαση των εκλογών. Ο ένας σου λέει «θα καταφέρω να μην τις μειώσω», ο άλλος λέει «δεν θα καταφέρεις, ας πρόσεχες όταν τις ψήφιζες». Παρακολουθείς πως εξελίσσεται η συζήτηση και αντιλαμβάνεσαι για μια ακόμη φορά γιατί δεν είμαστε Πορτογαλία και Ιρλανδία. Η μόνη αιτία για την οποία είμαστε ακόμη σε βαθιά κρίση-που θα κρατήσει για κάμποσα χρόνια ακόμη-είναι επειδή τα κόμματά μας από την αρχή δεν την είδαν σαν ένα Εθνικό Θέμα ώστε να φροντίσουν για την από κοινού αντιμετώπιση κάποιων αυτονόητων πραγμάτων (δεν είπαμε και να κοιμούνται και μαζί, αλλά….) Έκαναν όλα τα χρόνια αυτά το πρόβλημα ευκαιρία και επιχείρημα για να κατακτήσουν την εξουσία, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για προδοσία και διαπράττοντάς τα ίδια και οι ίδιοι στη συνέχεια, για σωτηρία. Και οι πρώην «κατηγορούμενοι» να γίνονται «κατήγοροι» και πάει λέγοντας. Και έτσι φτάσαμε στο να είμαστε οι μόνοι από τα κράτη που είχαν το ίδιο πρόβλημα που την πλήρωσαν (όχι το κράτος, ο λαός την πλήρωσε) τόσο ακριβά και τόσο μακροχρόνια. Αντί λοιπόν να συνεχίζουν το ίδιο παιχνίδι ενόψει και των επόμενων εκλογών, ας σταματήσουν επιτέλους τον ανούσιο σκυλοκαυγά και ας πάνε όλοι μαζί θέτοντας σαν κοινή θέση όλων (ή έστω των περισσότερων) το θέμα όσο πιο δυνατά μπορούν εκεί που πρέπει. Όμως ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Εμείς είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε, όταν θα έλθει η ώρα, την «προσφορά» του καθενός απέναντί μας και δε μας χρειάζονται άλλα «επιχειρήματα» που σε μερικές των περιπτώσεων από την πλευρά της αντιπολίτευσης, φτάνουν στο σημείο να δημιουργούν την εντύπωση πως θέλουν αυτή την μείωση, προκειμένου να αποδείξουν στην πράξη την ανεπάρκεια του αντιπάλου τους. Στην πλάτη των πλέον «χτυπημένων» από την κρίση και αναγκασμένων να φτάσουν στη δύση της ζωής τους ευτελισμένοι και αναξιοπρεπείς. Συνέλεθετε! Δεν είμαστε τόσο χαζοί για να ξέρουμε πως και γιατί φορτωθήκαμε τα μνημόνια. Αυτά που άλλος τα έσκιζε στο Ζάππειο και άλλος τα καταργούσε με ένα άρθρο. Ποιος μας φόρτωσε με ένα επιπλέον μνημόνιο-υπερπαραγωγή. Ποιος και γιατί μας φτώχυνε και ποιος χαμήλωσε δραματικά τον μέσο όρο και έκανε τους πολλούς, αντί να έχουν προσδοκίες να προκόψουν, να έχουν ανάγκη από τα ψίχουλα της κοινωνικής πολιτικής ενός πλεονάσματος που κατακτήθηκε σε βάρος της πραγματικής οικονομίας.
Υ..Γ. Η φωτογραφία του Γ. Μπεχράκη από την ημέρα επιβολής των capital control και θα έπρεπε να τους στοιχειώνει όλους τους, αποτυπώνει το σήμερα τόσο επιτυχημένα όσο περιγράφει και το χθες. Ολα δηλαδή, όσα οδήγησαν το χέρι αυτό σε μια πόρτα ερμητικά κλειστή. Που τη χτυπά για να κερδίσει πολλά παραπάνω από τη σύνταξή του: Το χαρτζιλίκι «για το παιδί», την περηφάνια του, την αξιοπρέπειά του.
