Διαστάσεις επιδημίας παίρνει το φαινόμενο των troll farms στα social media από «κολαούζα» ως και υποστηρικτές των μονομάχων στις προσεχείς εκλογές της αυτοδιοίκησης.
Η προεκλογική διαμάχη έχει προσλάβει πλέον χαρακτηριστικά δημόσιας διαπόμπευσης και το κλίμα που έχει διαμορφωθεί είναι ενδεικτικό της ποιότητας του δημόσιου διαλόγου, που θα πρέπει να αναμένουν οι ψηφοφόροι, οι οποίοι παρασύρονται διαρκώς σε ένα ατέρμονο παιχνίδι εντυπώσεων στο οποίο κυριαρχούν οι ύβρεις και οι συκοφαντίες.
Κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο ποσοστό ενδημούν τα trolls, που έχουν στρατολογηθεί, ποιο ποσοστό των δημοσιεύσεων στα κοινωνικά δίκτυα είναι κατασκευασμένο, ποιο ποσοστό προέρχεται από άτομα που χρησιμοποιούν τη ρητορική του μίσους για να προκαλέσουν συζητήσεις επί συζητήσεων, να κάνουν bullying ή ακόμη για να εξυπηρετήσουν κάποια πολιτική ατζέντα.
Η προεκλογική μάχη, κυρίως στο νησί της Ρόδου, εξαιτίας της επέλασης των τρολ εξελίσσεται σε μια χωματερή μίσους και χαμένου χρόνου.
Πρόσωπα που έχουν στόχο να σπείρουν τη διχόνοια σε μια ομάδα ή κοινότητα, ή ενός συγκεκριμένου προσώπου (πολιτικού η μη) δημοσιεύοντας καυστικά, εμπρηστικά σχόλια, εξαπολύοντας προσωπικές επιθέσεις με σκοπό την αποδόμηση, την προσβολή και εν τέλει την αποτυχία του σκοπού του θύματος, έχουν αναλάβει δράση.
Αρχικά αυτό γινόταν από μονάδες, δηλαδή από άτομα που το έκαναν για δικούς τους προσωπικούς λόγους αλλά σταδιακά πολλοί προσχώρησαν στα λεγόμενα troll farms και πλέον κατευθυνόμενα στοχεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και πολιτικές.
Εδώ και αρκετό καιρό, κάποια επιτελεία άτυπα ή πιο «ξεκάθαρα» δημιούργησαν και τις ανάλογες σελίδες όπου κατευθυνόμενα και συγκεκριμένα, “βάλλουν” κατά συγκεκριμένων στόχων.
Οι διαφορετικές νομοθεσίες για το internet ανά τον κόσμο και η έλλειψη ενιαίου συντονισμού των αρχών δίνει χώρο σε μια σειρά από επίδοξους εγκληματίες που θέλουν να λοιδορήσουν ή να καταστρέψουν τη φήμη, την εικόνα, την προσωπική ζωή ανθρώπων ακόμα όμως και να στήσουν εκλογές.
Είναι κοινός τόπος ότι η πολιτική μάχη στη Ρόδο δίνεται πλέον στην άγρια διαδικτυακή αρένα.
Η δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών και οι κακόβουλες ενέργειες δεν είναι το μόνο εργαλείο που διαθέτει η ηλεκτρονική πολιτική προπαγάνδα.
Πλατφόρμες όπως το Facebook παρέχουν πρόσβαση σε έναν ωκεανό πληροφοριών, οι οποίες, αν συνδυαστούν και αναλυθούν σωστά, σκιαγραφούν τον τρόπο που σκέφτονται κατηγορίες χρηστών, τι τους απασχολεί και πώς αντιδρούν στο ένα ή στο άλλο ζήτημα.
Εξάλλου, οι αλγόριθμοι του facebook, που επιλέγουν τι θα προβάλουν, δίνουν προτεραιότητα όχι τόσο στην αλήθεια του περιεχομένου των ειδήσεων όσο στο πόσο δημοφιλείς μπορεί να είναι, με συνέπεια οι «ειδήσεις» να εξαπλώνονται με ταχύτητα φωτός.
Οι παλαιότεροι έλεγαν πως πριν από τις μεγάλες πολιτικές μάχες έπρεπε να κάνεις μία βόλτα στα καφενεία, που τότε χωρίζονταν ακόμα σε «πράσινα» και «μπλε», για να πάρεις πολιτικό «κλίμα». Αυτές οι εκτιμήσεις, αναφέρει ο ίδιος αστικός μύθος, σπάνια έπεφταν έξω. Τα κόμματα πάντα ήθελαν να έχουν τους δικούς τους ανθρώπους σε κάθε καφενείο, τους λεγόμενους κομματάρχες, που θα λειτουργούσαν σαν «ντουντούκες» και πολλαπλασιαστές κάποιου «πολιτικού» μηνύματος με στόχο να πείσουν συμπολίτες τους και τελικά να «μαζέψουν» κόσμο για λογαριασμό του υποψηφίου ή του κόμματος.
Στη σημερινή εποχή τα παραδοσιακά καφενεία έχουν αποκτήσει μία άλλη μορφή αρκετά όμως διαφορετική, πιο απρόσωπη και κάποιες φορές «σκοτεινή». Τη διαδικτυακή. Σε μία αντιπαραβολή, θα μπορούσαμε να πούμε πως σημερινά «προφίλ» είναι οι σημερινοί «κομματάρχες», εκείνοι που λειτουργούν ως πομποί κάποιου μηνύματος, διαμορφώνοντας πολιτική άποψη, θέτοντας ακόμα και πολιτικές ατζέντες.
Σε αυτά τα καφενεία όμως υπάρχει και μία πλευρά που δεν είναι καθόλου αθώα: πολλές φορές δεν ξέρεις ποιος κρύβεται πίσω από το πληκτρολόγιο, δημιουργώντας ερωτήματα για το πού τελειώνει η λεπτή γραμμή μεταξύ της έμφυτης ροπής που έχουν οι Ελληνες για την έντονη, αλλά αγνή, πολιτική αντιπαράθεση, με τον κόσμο των trolls, που τελικά πληρώνεται για να διοχετεύει τοξικότητα που δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία.
