Σε μία ιδιαίτερα συγκινητική ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε ετο Σάββατο 20 Οκτώβρη εκδήλωση αφιερωμένη στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και στους συντρόφους-αγωνιστές της περιοχής που έφυγαν από τη ζωή.
Στην εξαιρετικά μαζική εκδήλωση, ξαναζωντάνεψαν οι μνήμες των αγώνων, των δυσκολιών, των επιτυχιών αλλά και της αλύγιστης στάσης των συντρόφων αυτών, που μέχρι το τέλος της ζωής τους πάλεψαν για τη λευτεριά από ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες του. Κρατώντας ψηλά τη σημαία των αρχών του ΚΚΕ, δεν υποτάχθηκαν, δεν εγκατέλειψαν την υπόθεση του σκοπού για μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ήταν μια εκδήλωση στην οποίαν συμμετείχαν όλοι οι παρευρισκόμενοι, οικογένειες φίλοι και γνωστοί των συντρόφων που έφυγαν από τη ζωή, οι οποίοι βοήθησαν με τα στοιχεία και τα υλικά που φύλαγαν, στην καταγραφή και την ιστορική αναφορά στη ζωή και τη δράση τους.
Με ειδική επεξεργασία τα στοιχεία αυτά παρουσιάστηκαν εκτυπωμένα σε ξεχωριστό χώρο, όπως επίσης και υλικά από την γενικότερη ιστορική διαδρομή του κόμματος και την ίδρυση και δράση της οργάνωσης στα Δωδεκάνησα, με ιδιαίτερη αναφορά στο Ε.Μ.Π.Α. (Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης) το οποίο δημιουργήθηκε και έδρασε με απόφαση του κόμματος ενάντια στην Αγγλική Κατοχή για την ενσωμάτωση.
Στη μνήμη των σ. που έφυγαν η οργάνωση Δυτικής Ρόδου απένειμε σε κάθε οικογένεια μια δημιουργία του Τάσου, την διαδήλωση – απελευθέρωση της Αθήνας.
Στην ομιλία του ο σ. Δημήτρης Ζάχαρης μέλος της Επιτροπής Αιγαίου του ΚΚΕ επισήμανε:
«Οι άντρες, την μνήμη των οποίων σήμερα τιμούμε, ήταν αυτό που λέμε «καθημερινοί άνθρωποι του λαού μας», άνθρωποι της γειτονιάς, του χωριού. Εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες, οικογενειάρχες, με οικογένεια να θρέψουν και παιδιά να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν. Με τα προβλήματα και τις δυσκολίες που έχει κάθε λαϊκή οικογένεια.
Τι ήταν αυτό που τους ξεχώριζε από τους υπόλοιπους συγχωριανούς τους, χωρίς να ξεκόβουν από αυτούς, να τους τιμούν και να τους σέβονται ανεξάρτητα πολιτικά-κομματικά πιστεύω;
Τι τους έκανε να ξεχωρίζουν μα και να είναι ένα με όλους αυτούς που παράγουν όλον αυτόν τον πλούτο γύρω μας που άλλοι των καρπώνονται και τον χαίρονται;
Είχαν όλα τούτα τα χαρακτηριστικά.
Δεν «ψάρωναν» μπροστά στ΄αφεντικά, ούτε όταν τους κτυπούσαν στην πλάτη «φιλικά», ούτε όταν τους πίεζαν.
Δεν «ψάρωναν’ μπροστά στον έμπορο που ήθελε τζάμπα τη σοδειά τους.
Δεν «μάσαγαν» μπροστά στους πολιτευτές των αστικών κομμάτων και περιφρουρούσαν ταξίματα και υποσχέσεις.
Δεν ζήταγαν ανταλλάγματα για την προσφορά τους. Το θεωρούσαν χρέος τους.
Τι είχαν παραπάνω από τους άλλους της γενιάς τους;
Η ευαισθησία τους δεν ήταν γενική, άχρωμη, είχαν περίσσεια την αγάπη στον εργάτη, το νέο, τον απόμαχο της δουλειάς… Δεν εξωραΐζουμε, δεν υπερβάλλουμε. Οι κομμουνιστές μέλη και στελέχη του ΚΚΕ από τα σπλάχνα της Εργατικής τάξης είμαστε. Προσπαθούμε να έχουμε τις περισσότερες από τις αρετές της, τα λιγότερα από τις αδυναμίες της.
Είχαν ξεκάθαρη αντίληψη από ποια μεριά ήταν, που ανήκαν, σε ποιο στρατόπεδο και τοποθετήθηκαν στο φυσικό τους χώρο. Με τη μεριά της εργατικής τάξης της μικρής αγροτιάς, των μικροεπαγγελματιών, της εργαζόμενης νεολαίας έχοντας μέτωπο κόντρα στα μονοπώλια και των ιμπεριαλισμό.
Είχαν αυτό που λέμε ταξική συνείδηση κι ας μην είχαν φάει τη θεωρία με το κουτάλι. Είχαν ξεκάθαρη αντίληψη για τον κόσμο γι΄αυτό μπορούσαν και να διαλέξουν με ποιόν θα πάνε και ποιόν θ’ αφήσουν. Γι’ αυτό άντεξαν και έμειναν όρθιοι ως το τέλος και δεν ήταν λίγα όσα αντιμετώπισαν.
Άντεξαν στη θύελλα του ΠΑΣΟΚ τη 10ετία του ’80 που με τα συνθήματα του ΕΑΜ προμετωπίδα λεηλατούσε τις συνειδήσεις αγωνιστών, τσαλαπατούσε τα οράματα της εθνικής αντίστασης, ξεπουλούσε τα όνειρα της νέας γενιάς για μόρφωση, δουλειά, εθνική ανεξαρτησία με αντίτιμο τη θεσούλα, το βόλεμα.
Τη 10ετία του ’90 όταν διαβρωμένη από τα μέσα ανατρεπόταν η μεγάλη Σοβιετική Ένωση, δε λύγισαν δεν λιγοψύχησαν. Σίγουρα πικράθηκαν. Κάποιοι μπορεί κα να κλάψανε.
Κι όταν κάποιοι από τις γραμμές του κόμματος, μικροαστοί σε αντίληψη και νοοτροπία επιχείρησαν να το διαλύσουν σαν κοινοί ασφαλίτες, πάλι όρθιοι στάθηκαν. Σφίγγοντας γροθιές και δόντια έστησαν ξανά από την αρχή το κόμμα, μπορεί πιο μικρό σε εκλογικά ποσοστά όμως πιο δυνατό, πιο αποφασισμένο να φέρει σε πέρας την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης. Να συντρίψει αυτόν τον σάπιο κόσμο της φτώχειας και των πολέμων και στη θέση του να στήσει το βασίλειο της δουλειάς και της πανανθρώπινης φιλίας.
Πιο δυνατό, πιο αποφασισμένο και πιο σοφό ν΄αντιμετωπίσει στα χρόνια της κρίσης στη νέα 1000ετία το δέλεαρ των κυβερνητικών θέσεων, προκειμένου να σωθούν τα μονοπώλια και να βυθιστεί ακόμα πιο βαθιά ο λαός μας στη φτώχεια και τη μιζέρια…….»
Τα κείμενα της ιστορικής αναδρομής διάβασαν οι: Χριστίνα Σαββάκη, Φαίδρα Τερλόγκου, , Κώστας Πιννίκας, Τάσος Γιουρούκογλου.
Στη μουσική και τα τραγούδια ήταν ο Αλέξανδρος Καραγιάννης, ο Τάσος Κυπριώτης,ο Κυριάκος Παπαστεργής και ο Πέτρος Σταματίου.
Η μουσικο-ιστορική και οπτική παρουσίαση της ζωής και της δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας πανελλαδικά και στη Ρόδο συνοδεύτηκε από τη συγκίνηση, την υπερηφάνεια και την υπόσχεση ότι συνεχίζουμε τον αγώνα για τη δικαίωση των ιδανικών της εργατικής τάξης, το σοσιαλισμό και κομμουνισμό.
Εκδήλωση αφιερωμένη στα 100 χρόνια του ΚΚΕ στη Σορωνή
