Αντιμέτωπο με δύο αντιφατικές αποφάσεις θα βρεθεί την Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2018, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου κατά την εκδίκαση της πολύκροτης υπόθεσης ανθρωποκτονίας και ληστείας της 69χρονης Ουρανίας Γερολύμου του Ευαγγέλου, με κατηγορούμενους τα δύο της εγγόνια!
Στο εδώλιο θα καθίσουν συγκεκριμένα ο 30χρονος Κυριάκος Μαρκόπουλος και η αδελφή του Αικατερίνη Βιδάλη, 33 ετών που καταδικάστηκαν σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και 10 ετών καθώς φέρονται να δολοφόνησαν κι οι δύο την 3η Νοεμβρίου 2014 την γιαγιά τους, στην οικία της για μια… τηλεόραση.
Θυμίζουμε πως το λαϊκό δικαστήριο της Κω έχει κρίνει ένοχη την 33χρονη, για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για ληστεία της 69χρονης γιαγιάς της και της επέβαλε ισόβια κάθειρξη και κάθειρξη 10 ετών αντίστοιχα, ενώ τον 30χρονο το ίδιο δικαστήριο είχε κρίνει αθώο των ανωτέρω πράξεων. Ωστόσο μετά από αναίρεση που άσκησε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και η οποία έγινε δεκτή από το ανώτατο δικαστήριο, η απόφαση αυτή αναιρέθηκε ως προς το αθωωτικό σκέλος για τον 30χρονο εγγονό και εκδικάστηκε εκ νέου από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Ρόδου, που τον έκρινε ένοχο ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για τη ληστεία της 69χρονης και του επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης και κάθειρξη 10 ετών.
Τα δύο αδέλφια άσκησαν έφεση κατά των δύο αυτών αποφάσεων και θα δικαστούν εκ νέου και από κοινού από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο, το οποίο ωστόσο θα έχει να αντιμετωπίσει δύο αποφάσεις με άκρως αντιφατική αιτιολογία.
Συγκεκριμένα, φαίνεται πως το εκτεταμένο σε 27 σελίδες σκεπτικό του λαϊκού δικαστηρίου της Κω έρχεται να το καταρρίψει αυτό των 7 σελίδων του λαϊκού δικαστηρίου της Ρόδου.
Και τα δύο δικαστήρια δέχονται πως οι σχέσεις της Ουρανίας Γερόλυμου με την εγγονή της Αικατερίνη Βιδάλη περνούσαν διάφορες διακυμάνσεις, με πολλές προστριβές, επειδή η τελευταία δεν προσπαθούσε να ανεύρει κάποια εργασία και να συντηρήσει τον εαυτό της αλλά περίμενε και συχνά απαιτούσε την οικονομική στήριξη που της παρείχε η γιαγιά της από τη σύνταξη ποσού 600 ευρώ που εισέπραττε μηνιαίως, ενώ από τη μεριά της δεν βοηθούσε τη γιαγιά της για την καθαριότητα της οικίας της και της αυλής αδιαφορώντας παντελώς, γεγονότα που οδηγούσαν συχνά σε καβγάδες που γίνονταν αντιληπτοί από τους γείτονες. Μάλιστα, όπως προέκυψε, η γιαγιά φοβόταν την εγγονή της, ενώ σε έναν από αυτούς τους καβγάδες η εγγονή φαίνεται να την είχε απειλήσει πως θα την σκοτώσει.
Ωστόσο, ενώ το δικαστήριο της Κω έκρινε ότι αυτό ήταν κίνητρο για την εγγονή για την τέλεση των πράξεων για τις οποίες κρίθηκε ένοχη, το δικαστήριο της Ρόδου έκρινε ότι μόνο ο εγγονός είχε κίνητρο προς τούτο, καθώς η αδερφή του εξαρτιόταν αποκλειστικά από την οικονομική στήριξη και καθημερινή φροντίδα της γιαγιάς της, που αφορούσε απλώς στα καθημερινά έξοδα διαβίωσής της. Από τα παραπάνω φαίνεται πως τα δύο δικαστήρια διαφωνούν ως προς το ποιος είχε το κίνητρο για τη ληστεία και τη δολοφονία της γιαγιάς τους.
Επιπλέον, το δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση εκ νέου για τον 30χρονο εγγονό, έκρινε ότι αυτός αν και έψαχνε αγοραστή για την τηλεόραση μαρκας Samsung, που είχε στο σπίτι του, αποφάσισε να αφαιρέσει την τηλεόραση της γιαγιάς του, προκειμένου να την πουλήσει μολονότι ήταν διαφορετική μάρκα από αυτή που πουλούσε, εισήλθε έτσι στην οικία της παραβιάζοντας το παράθυρο της τουαλέτας, εκείνη ξύπνησε από το θόρυβο και όταν τον είδε αυτός τη χτύπησε προκειμένου εξουδετερώσει την αντίδρασή της όντας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και έχοντας ανθρωποκτόνο δόλο.
Το σενάριο αυτό έρχεται σε αντίθεση με το σκεπτικό του δικαστηρίου που έκρινε ένοχη την εγγονή αφού σύμφωνα με αυτό αποδείχθηκε ότι αυτή είχε αρχικά λάβει την απόφαση να κλέψει στην οικία της γιαγιάς της, πλην όμως όταν κατελήφθη επ’ αυτοφώρω από τη γιαγιά της, δεν δίστασε να ασκήσει βία για να αφαιρέσει ανενόχλητη τα αντικείμενα, φαίνεται δε πως είχε πλήρη διαύγεια των πράξεών της αφού φρόντισε να εξαφανίσει κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο όπως το όργανο με το οποίο κατάφερε τα χτυπήματα στη γιαγιά της και την τηλεόραση την οποία φρόντισε να φορτώσει στον αδελφό της. Αξιοσημείωτο είναι δε, πως το ένα δικαστήριο έκρινε ότι μόνο η εγγονή λόγω της σχέσης της με τη γιαγιά της ήξερε πότε παίρνει τη σύνταξή της και ότι φύλασσε τα έγγραφά της και τα χρήματά της σε ένα κόκκινο τσαντάκι το οποίο μάλιστα δεν βρέθηκε ποτέ αφού φρόντισε η κατηγορούμενη να το εξαφανίσει, ενώ το άλλο δικαστήριο έκρινε πως το αφαίρεσε ο εγγονός χωρίς να αιτιολογεί πως και από πού γνώριζε την ύπαρξή του αφού δεν την επισκεπτόταν συχνά και μόνο η εγγονή θα μπορούσε να γνωρίζει κάτι τέτοιο.
Επίσης, το δικαστήριο που έκρινε ένοχο τον εγγονό δεν εξακριβώνει τον λόγο που αυτός επισκέφθηκε την αδελφή του γνωστοποιώντας έτσι την παρουσία του στην περιοχή, αφού σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου ο μόνος σκοπός του ήταν να κλέψει την τηλεόραση από το σπίτι της γιαγιάς του.
Μάλιστα, η ίδια η αδελφή του επιβεβαιώνει το γεγονός πως αυτός την επισκέφθηκε προκειμένου να δανειστεί το μοτοποδήλατό της, γεγονός στο οποίο δεν αναφέρεται καθόλου η απόφαση.
Επιπλέον, το ένα δικαστήριο έκρινε πως ο εγγονός ανενόχλητος αφαίρεσε το τσαντάκι της γιαγιάς, και την τηλεόραση μεταφέροντάς την στην αυλή αφήνοντας κενό τον τρόπο που βγήκε από το σπίτι αφού σύμφωνα με την απόφαση αυτός υποτίθεται ότι μπήκε και βγήκε από το παράθυρο του μπάνιου αλλά η τηλεόραση δεν χωρούσε να βγει από εκεί αφού οι διαστάσεις της ήταν μεγαλύτερες από αυτές του παραθύρου.
Το λαϊκό δικαστήριο της Κω αν και έκρινε ότι από την ακροαματική διαδικασία τα έγγραφα και τους μάρτυρες αποδείχθηκε ότι παρά την αλλαγή της κλειδαριάς στην εξώπορτα της οικίας της γιαγιάς από τον υιό της το Σεπτέμβριο του 2014, η εγγονή είχε και αυτή κλειδιά από την εν λόγω οικία, γεγονός που είχε υποπέσει στην αντίληψη του αδελφού της, καθόσον πολλές φορές ευρισκόμενος βραδινές ώρες στην οικία της αδελφής του και έχοντας ξεμείνει η τελευταία από γάλα ή ζάχαρη, είδε την αδελφή του να μεταβαίνει στην διπλανή οικία της γιαγιάς του, ενόσω η τελευταία κοιμόταν και να εισέρχεται εντός αυτής με το δικό της κλειδί.
Σύμφωνα με την κρίση του αποδείχθηκε επίσης πως λόγω του εγκεφαλικού επεισοδίου που είχε υποστεί στο παρελθόν η γιαγιά, σε συνδυασμό με την προχωρημένη ηλικία της, ήταν φυσικό και αναμενόμενο η εγγονή να έχει δεύτερο κλειδί από την οικία της γιαγιάς, που ουσιαστικά ζούσε μαζί της, για την περίπτωση που παρουσιαζόταν έκτακτη ανάγκη να εισέλθει εντός της οικίας της.
Αντιθέτως, το δικαστήριο της Ρόδου αν και δεν εξέταζε την ενοχή ή όχι της εγγονής καθώς αυτή έχει ήδη κριθεί, κατέληξε ότι δεν αποδείχθηκε ότι η εγγονή είχε κλειδί της οικίας και εισήλθε μέσα σε αυτήν, αφού τα δύο κλειδιά που είχε βγάλει ο υιός της γιαγιάς της βρέθηκαν εντός της οικίας της το ένα πάνω στην κλειδαριά της πόρτας και το άλλο μέσα στην ντουλάπα.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό πως δύσκολα καταρρίπτεται η πολυάριθμη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Κω που με εκτενή αναφορά αιτιολόγησε και στοιχειοθέτησε την ενοχή της εγγονής και την αθωότητα του εγγονού περιγράφοντας με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο με τον οποίο τελέστηκε το έγκλημα, τους λόγους αλλά και όλα τα χρονικά σημεία μέχρι την εξιχνίαση του όπως επίσης και το μέτρο και το είδος της εμπλοκής του καθενός.
Η ενοχή δε, του 30χρονου εγγονού κατά την εκδίκαση της υπόθεσης εκ νέου μετά την αναίρεση του αθωωτικού σκέλους της απόφασης της Κω, φαίνεται πως ήταν επιβεβλημένη από τις περιστάσεις αν και το σκεπτικό και η αιτιολογία της απόφασης αφήνει πολλά κενά στην πλοκή του εγκλήματος.
Όπως φαίνεται αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η πορεία της υπόθεσης που θα αναβιώσει σύντομα στην δικαστική αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Εφετείου.
