Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου είναι θλιβερό γεγονός, σε όποιος συνθήκες κι αν συμβαίνει και ανεξαρτήτως ιδεολογικών και άλλων πεποιθήσεων. Τελεία και παύλα Η ζωή είναι υπέρτατη αξία και πρέπει να τυγχάνει σεβασμού. Δεν χωρεί δεύτερη κουβέντα επ’ αυτού. Όσοι εκμεταλλεύονται τον θάνατο αυτού του νέου ανθρώπου και τον πόνο των δικών του, στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον ούτε για τον νεκρό, ούτε για να μην υπάρξει ανάλογο περιστατικό, ούτε πραγματικά για την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, που αντιμετωπίζει δυσκολίες και προκλήσεις. Τα ΜΜΕ για παράδειγμα: τα περισσότερα κάλυψαν το ρεπορτάζ όπως περίπου περιγράφονται τα γεγονότα του 1821: από τη μία εμείς και από την άλλη οι εχθροί μας. Και φυσικά δεν έχασαν την ευκαιρία για ζουμ στο πρόσωπο του νεκρού, χωρίς μοζαίκ. Ενας νεκρός να περιφέρεται δύο ημέρες, από κανάλι σε κανάλι και από site se site,. Η δημοσιογραφία για άλλη μια φορά στα χειρότερά της. Ο εθνικισμός της κάθε χώρας (και η Αλβανία σαφώς έχει τον δικό της) τρέφεται από τον εθνικισμό των απέναντι κι αντίστροφα, επομένως, από μια τέτοια έξαρση, που μεταφέρεται και προβάλλεται στην αντίστοιχη μερίδα των Αλβανών πολιτών, οι μειονότητες σε κάθε χώρα μόνο να χάσουν έχουν. Οι αλυτρωτικές κορώνες απευθύνονται κυρίως στο θυμικό. Δεν εξυπηρετούν την πατρίδα. Αντιθέτως, υπονομεύουν την θέση της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, δίνοντας τροφή στους ακραίους της απέναντι πλευράς. Aς αφήσουμε, λοιπόν, τον άνθρωπο να αναπαυθεί και τους δικούς τους να τον κλάψουν. Όπως λέει η συνετή φωνή του Αναστασίου Αλβανίας: «Ας σταματήσει ο ανεύθυνος θόρυβος. Τα υπόλοιπα μπορούν να μελετηθούν στη συνέχεια με αντικειμενικότητα και αλληλοσεβασμό»
«Δημιουργούμε θρύλους για να δημιουργήσουμε χάσματα» (Αναστάσιος Αλβανίας)
