Αξιότιμε κύριε υπουργέ,
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε πρόσφατα μια απρόσμενη προσθήκη διατάξεων, που αφορούν στα Μουσικά (και τα Καλλιτεχνικά) Σχολεία της χώρας, στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας με τίτλο «Συνέργειες Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τα Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, Παλλημνιακό Ταμείο και άλλες διατάξεις» (Σχέδιο Νόμου).
Ένα σχέδιο νόμου το οποίο, μετά από μήνες επεξεργασίας και διαβούλευσης και λίγο πριν φτάσει στην ολομέλεια της Βουλής για ψήφιση, αιφνιδίως και δίχως κάποιο διάλογο, εμπλουτίστηκε με διατάξεις (άρθρο 40, παράγραφος 5), οι οποίες εάν ψηφιστούν θεωρούμε ότι θα επιφέρουν σημαντική, δυσμενή μεταβολή στη φύση, τη λειτουργία των Μουσικών (και των Καλλιτεχνικών) Σχολείων, καθώς και στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Ειδικότερα και σε ό,τι αφορά στα Μουσικά Σχολεία, τα οποία κατά την τριακονταετή λειτουργία τους αποτελούν έναν πολύ επιτυχημένο και καταξιωμένο θεσμό, διαπιστώνουμε ότι προωθείται ουσιώδης αλλαγή του σκοπού τους που θα οδηγήσει σε σταδιακή περιστολή των αυξημένων απαιτήσεών τους (σε έμψυχο δυναμικό, όργανα κλπ), άρα και σε συρρίκνωση των δραστηριοτήτων τους. Αυτό άλλωστε διαφαίνεται και από τις λοιπές διατάξεις του σχεδίου νόμου, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μια τάση απομείωσης των στόχων, των επιδιώξεων και κατ’ επέκταση των προσδοκιών (πχ εξαφάνιση των μαθημάτων αισθητικής παιδείας από το αναλυτικό πρόγραμμα). Όπως προβλέπεται, λοιπόν, τα Μουσικά Σχολεία δεν θα παρέχουν πλέον εξειδικευμένη μουσική κατάρτιση, αλλά θα περιοριστούν απλώς στην “ενθάρρυνση και στήριξη του ενδιαφέροντος των μαθητών για τη μουσική…”.
Έτσι, αντί να επιδιωχθεί κάλυψη των σημερινών κενών, ώστε να γίνονται πράγματι ατομικά -κι όχι ομαδικά- μαθήματα σε όργανα, όπως πιάνο, ταμπουράς, φλάουτο, βιολί κλπ, υπάρχει κίνδυνος σε επόμενη φάση να θεσμοθετηθεί κατάργηση της πρόβλεψης για ατομικά μαθήματα, αλλά και μονόωρη εβδομαδιαία διδασκαλία τους.
Όπως είναι γνωστό, πάγιο αίτημά μας αποτελούσε και αποτελεί η δυνατότητα πιστοποίησης των μουσικών γνώσεων των αποφοίτων των Μουσικών Σχολείων από δημόσιο φορέα (κάτι ανάλογο με τα κρατικά πτυχία γλωσσομάθειας) -πρόταση που έχει κατατεθεί και στο διάλογο για τη δημόσια παιδεία-, αποφεύγοντας έτσι τη μονόδρομη και κοστοβόρα διέξοδο της προσφυγής σε εξετάσεις μέσω των ιδιωτικών ωδείων. Με δεδομένες μάλιστα τις διακηρύξεις της κυβέρνησης περί ενίσχυσης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, ευελπιστούσαμε ότι πλησιάζει η ώρα της δικαίωσης, αλλά, δυστυχώς, ο στόχος αυτός μοιάζει τώρα να απομακρύνεται, αν δεν ματαιώνεται ολωσδιόλου.
Με κάποια ικανοποίηση διαβάσαμε στο δελτίο τύπου της 15ης Νοεμβρίου, με τίτλο «Απάντηση του Υπουργείου για τις φήμες περί δήθεν κατάργησης των Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων» (http://www.minedu.gov.gr/news/38242-15-11-18-apantisi-tou-ypourgeiou-gia-tis-fimes-peri-dithen-katargisis-ton-mousikon-kai-kallitexnikon-sxoleion), τη διαβεβαίωση ότι «θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους εκπληρώνοντας τον παιδαγωγικό και πολιτιστικό σκοπό τους». Ωστόσο, το δελτίο τύπου επικεντρώνεται στο να διαψεύσει μια ανύπαρκτη φημολογία περί κατάργησης των Μουσικών Σχολείων. Κανείς δεν μίλησε για κάτι τέτοιο. Μιλάμε για διαφαινόμενη απαξίωση και υποβάθμιση. Δεν αγνοούμε, ούτε παραβλέπουμε το ιδιαίτερα θετικό γεγονός του πολλαπλασιασμού των Μουσικών Σχολείων τα τελευταία χρόνια. Αλλά το γεγονός και μόνο ότι το δελτίο τύπου αναφέρει πως «Η μόνη αλλαγή που προωθεί το Υπουργείο είναι η κατάργηση των Καλλιτεχνικών Επιτροπών…», αποσιωπώντας τη βασικότερη προωθούμενη αλλαγή, που είναι η τροποποίηση του σκοπού των Μουσικών Σχολείων, δημιουργεί προβληματισμούς.
Ακόμη κι αν η κατάργηση της Καλλιτεχνικής Επιτροπής λογιστεί ως κάτι ασήμαντο (που θεωρούμε ότι δεν είναι), το γεγονός της μεταβολής του σκοπού των Μουσικών Σχολείων συνιστά μια τεράστια διαφοροποίηση. Όπως ξέρουμε, ανάλογα με το σκοπό λειτουργίας ενός φορέα χαράζεται η στρατηγική του και καθορίζονται οι ενέργειες που απαιτούνται για την επίτευξή του. Εφόσον λοιπόν ο νέος σκοπός υπολείπεται του ισχύοντος, λογικό είναι να αγωνιούμε για δυσμενείς εξελίξεις ως προς τα ωρολόγια προγράμματα, τη στελέχωση, τον εξοπλισμό κλπ. Στο δ.τ. αναφέρεται ότι «…το ωρολόγιο πρόγραμμα των μουσικών/καλλιτεχνικών μαθημάτων δεν έχει αλλάξει και δεν έχει συρρικνωθεί, ούτε υπάρχει τέτοιος σχεδιασμός…». Τότε, προς τι όλες αυτές οι διατάξεις;
Μετά τα παραπάνω, ομόφωνα κάνουμε έκκληση να αποσυρθούν οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 40, ώστε να μη φαλκιδευτεί το μέλλον των Μουσικών Σχολείων. Δεν αμφιβάλλουμε ότι απαιτούνται αλλαγές, όμως αυτές πρέπει να στοχεύουν προς το καλύτερο, το υψηλότερο, το πιο εξελιγμένο κι όχι προς την απομείωση, τη συρρίκνωση και την υποβάθμιση και, βεβαίως, πρέπει να έπονται ενός ουσιαστικού και ώριμου διαλόγου μεταξύ των εμπλεκομένων μερών, στον οποίο είμαστε πρόθυμοι να λάβουμε μέρος.
Tο Διοικητικό Συμβούλιο
