Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου
Η εξαγωγή αγροτικών και λοιπών προϊόντων από τη Ρόδο προς τις αγορές ολόκληρου του κόσμου είναι δραστηριότητα που μπορεί να επιτευχθεί και αυτό φάνηκε καθαρά στη συνάντηση της περασμένης εβδομάδας μεταξύ Ελλήνων παραγωγών με εμπορικές εταιρείες του εξωτερικού. Ο κύκλος των συναντήσεων (export gate) οργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, από την τράπεζα Eurobank. Από τη Ρόδο συμμετείχε η εταιρεία Τροφοσύνθεση Α.Ε, η οποία μάλιστα πέτυχε τη σύναψη συμφωνιών με εισαγωγικές εταιρείες από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Ειδικότερα, στην επιχειρηματική συνάντηση της Θεσσαλονίκης κατέστη σαφές ότι τα ροδίτικα προϊόντα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εξακολουθούν να μην έχουν ταυτότητα. Παρά τα εξαιρετικά ποιοτικά τους χαρακτηριστικά οι αγοραστές του εξωτερικού εξακολουθούν να τα θεωρούν ως “no name”. «Είναι σαν να ξεκινούμε από το μηδέν την προώθηση της μας παραγωγής στο εξωτερικό» περιέγραψε προς τη “δημοκρατική” ο κ. Απόστολος Διμέλλης, ιδρυτής και επικεφαλής της “Τροφοσύνθεση Α.Ε.”. Ωστόσο, μέσα από τις περιγραφές του προς την εφημερίδα, δεν έκρυψε την αισιοδοξία του για τις τεράστιες οικονομικές δυνατότητες που ανοίγονται για συγκεκριμένους παραγωγικούς τομείς των νησιών μας.
«Το ζητούμενο όλων των μεγάλων εμπορικών εταιρειών του εξωτερικού είναι οι πιστοποιήσεις. Απαιτούν τα προϊόντα για τα οποία γίνεται συζήτηση να έχουν πιστοποιημένες όλες τις ενδείξεις που περιγράφονται στις ετικέτες τους, να είναι σωστά τυποποιημένα και για όλα να υπάρχει εγγύηση σταθερής ποιότητας σε όλα τα χρόνια της παραγωγής» εξήγησε ο κ. Διμέλλης και συμπλήρωσε: «σε αυτές τις συμφωνίες κάθονται απέναντί σου πρόσωπα που γνωρίζουν άριστα το αντικείμενό τους. Στη διάρκεια της συζήτησης γίνεται ανάλυση σε βάθος όλων των χαρακτηριστικών του προϊόντος κι εάν διαπιστώσουν ότι ο παραγωγός ή ο βιοτέχνης δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, τότε η κουβέντα αμέσως τερματίζεται. Αν όμως δοθούν όλες οι απαντήσεις και οι εγγυήσεις, τότε αμέσως ανοίγονται μεγάλες προοπτικές συνεργασίας».
Πώς μπορεί να γίνουν
στην πράξη οι εξαγωγές
από τη Ρόδο προς τις
αγορές του κόσμου
Η μεταφορά αγαθών από τη Ρόδο ή τα άλλα νησιά προς κάθε γωνιά της γης αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο για όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες. Από την άλλη, είναι ξεκάθαρη η ανάγκη που έχουν οι αγορές του εξωτερικού για ειδικά προϊόντα, έστω κι αν προέρχονται από κάποιο μικρό παραγωγό, που μπορεί να έχει τη μονάδα του, για παράδειγμα, στη Διμυλιά.
Η λύση δόθηκε από τους ίδιους τους εισαγωγείς του εξωτερικού. Επειδή πρόκειται για εξαιρετικά μεγάλες εταιρείες, έχουν ανοικτά κοντέινερ σε κεντρικές περιοχές της κάθε χώρας. Μόλις το κοντέινερ γεμίσει εμπόρευμα, αναλαμβάνει η ίδια η εισαγωγική εταιρεία να το μετακινήσει με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ισχύουν για τις εισαγωγές στη χώρα προορισμού. Στην Ελλάδα τέτοιου είδους κοντέινερ αναχωρούν συνεχώς από τα μεγάλα, εμπορικά λιμάνια της χώρας (κυρίως από τον Πειραιά). Συνεπώς, ο εξωστρεφής παραγωγός δεν υπεισέρχεται πια στη διαδικασία ατέρμονων συζητήσεων με μεταφορείς, ούτε και βλέπει το προϊόν του να επιβαρύνεται με τεράστια κοστολόγια μεταφοράς. Αρκεί να επιλέξει την κατάλληλη εταιρεία, που κάνει μαζικές εισαγωγές από την Ελλάδα και να έρθει σε συμφωνία (η συμφωνία είναι το δύσκολο κομμάτι). Από κει και πέρα το μεταφορικό κόστος περιορίζεται στη διαδρομή Ρόδος – Πειραιάς (η οποία έχει πολλά περιθώρια να γίνει πιο φθηνή).
Ποια προϊόντα
Τα καινοτόμα είδη είναι εύκολο να βρουν το δρόμο προς τις μεγάλες αγορές του εξωτερικού και μάλιστα να επιτύχουν καλές τιμές χονδρικής, καθώς εξαιρούνται στο σκληρό, διεθνή ανταγωνισμό. Ένα καλό παράδειγμα τέτοιου είδους πρακτικής είναι οι συμφωνίες που πέτυχε στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης η Τροφοσύνθεση Α.Ε. Η τελευταία, ως εταιρεία στη Ρόδο, ειδικεύεται στην παραγωγή και εμπορία υλικών ζαχαροπλαστικής. Ο επικεφαλής της, κ. Απόστολος Διμέλλης, είναι τεχνολόγος τροφίμων και με εργαλείο την επιστημονική του κατάρτιση έχει προχωρήσει στη δημιουργία έτοιμων μιγμάτων για την παραγωγή παραδοσιακών ελληνικών και μεσογειακών γλυκισμάτων. Για παράδειγμα, δημιούργησε σε σκόνη έτοιμο μίγμα για μελομακάρονα. Ο τελικός καταναλωτής απλώς πρέπει στο μίγμα να προσθέσει νερό και να ακολουθήσει τις οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία. Το αποτέλεσμα θα δώσει μελομακάρονα εξαιρετικής ποιότητας και γεύσης, χωρίς κόπο και με ελάχιστο χρόνο.
«Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτού του είδους τα μίγματα, καθώς στην Αμερική υπάρχει μεγάλη κοινότητα Ελλήνων ομογενών που αναζητούν τις γεύσεις της πατρίδας τους. Οι εστιάτορες και οι ζαχαροπλάστες εκεί αναζητούν λύσεις που θα τους δώσουν γευστικό αποτέλεσμα και ταυτόχρονα να πληρούν τους κανόνες τροφίμων των ΗΠΑ».
Εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον υπήρξε για τις ροδίτικες πάστες ελιάς. «Έχουμε προχωρήσει σε εκχύλιση διαφόρων ροδίτικών φρούτων και βοτάνων και με το λάδι τους, προχωρήσαμε στην παραγωγή σειράς γεύσεων και χρωμάτων ελαιόπαστας. Το γευστικό και αρωματικό τους αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και προκάλεσε το ενδιαφέρον των εισαγωγέων που ασχολούνται με την εξεζητημένη (γκουρμέ) κουζίνα» δήλωσε υπερήφανος ο κ. Διμέλλης. Σημειώνεται πως ο ίδιος είναι δεύτερης γενιάς ελαιουργός.
Εγινε μεγάλη συζήτηση
για το ροδίτικο ελαιόλαδο
Το ελαιόλαδο της Ρόδου τέθηκε ως αντικείμενο συζήτησης σε αρκετά τραπέζια των συναντήσεων μεταξύ Ελλήνων παραγωγών και διεθνών εισαγωγέων της συνάντησης στη Θεσσαλονίκη. Σε όλες τις συζητήσεις αυτό αντιμετωπίσθηκε ως “ανώνυμο λάδι”. Παρότι συγκεκριμένες ροδίτικες οικογένειες παλεύουν επί χρόνια να δώσουν ταυτότητα στο τοπικό ελαιόλαδο, φαίνεται πως η προσπάθειά τους είναι σαν τη σταγόνα στον ωκεανό. Στον αντίποδα, το ελαιόλαδο της Μυτιλήνης βρίσκεται υψηλά στην εκτίμηση όλων των εισαγωγέων του κόσμου και το αναζητούν με το όνομά του.
Οι Μυτιληνιοί κατάφεραν αυτό το επίτευγμα χάριν της συντονισμένης τους δουλειάς. Πιστοποίησαν το προϊόν τους, το οδήγησαν σε τυποποιητήρια τελευταίας γενιάς και όλοι μαζί (παραγωγοί και ελαιοτριβείς) το κατευθύνουν στην αγορά χονδρικής και λιανικής. Ολοι ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες στους ψεκασμούς, τη συγκομιδή, την αποθήκευση, την τυποποίηση και τη διάθεση. Εχουν υιοθετήσει έναν κύκλο προϋποθέσεων και τρόπου εργασίας που δεν διαταράσσεται, ούτε και διαρρηγνύεται από κανέναν. Έτσι το ελαιόλαδο της Λέσβου σήμερα αποτελεί ένα σήμα εγγυημένης ποιότητας και αδιαπραγμάτευτης τιμής σε όλο τον κόσμο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στη Ρόδο η παραγωγή ελαιολάδου γίνεται χωρίς κανέναν κανόνα και καμία στρατηγική. Γι’ αυτό και στις περιόδους υψηλής παραγωγής δεν είναι λίγοι οι παραγωγοί και οι ελαιοτριβείς που διοχετεύουν προς τους χονδρεμπόρους της Κρήτης, σε χαμηλή τιμή, το λάδι που δεν πουλήθηκε αμέσως στην αγορά του νησιού. Μάλιστα, το παράδοξο είναι πως οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τουριστικών επιχειρήσεων στη Ρόδο, προωθούν από τα καταστήματά τους συσκευασμένο ελαιόλαδο από την Κρήτη, η παραγωγή του οποίου μπορεί να έγινε στη Ρόδο.
Καινούρια εποχή
παραγωγής και εμπορίας
Οι συναντήσεις μεταξύ παραγωγών και διεθνών εισαγωγέων, έστω κι αν οργανώθηκαν από έναν τραπεζικό οργανισμό, κατέδειξαν με τον πιο άμεσο τρόπο τις μεγάλες ευκαιρίες για καλές εμπορικές συμφωνίες και την ανάπτυξη καινούριων κλάδων τις οικονομίας του νησιού.
Οι πιστοποιήσεις που έχουν ξεκινήσει να γίνονται για τα Δωδεκανησιακά προϊόντα είναι ένα βήμα, ωστόσο λείπει η ξεκάθαρη στρατηγική, το από κοινού όραμα, με γνώμονα το οποίο θα μπορέσουν να πορευτούν όλοι οι παραγωγοί, αλλά και οι έμποροι του τόπου. Αν τελικά, υιοθετηθεί ένας τέτοιος σχεδιασμός, τότε στα σίγουρα μπορεί είναι λίγοι εκείνοι που τελικά θα καταφέρουν να σταθούν και να κερδίσουν από τις διεθνείς αγορές, ωστόσο είναι βέβαιο πως όλοι οι παραγωγοί και οι μεταποιητές και οι έμποροι θα κερδίσουν πολλά περισσότερα έσοδα πουλώντας προς τους 2.5 εκατομμύρια ετήσιους τουρίστες, τα τοπικά, επώνυμα και ποιοτικώς πιστοποιημένα προϊόντα.
