Λίγα λόγια απο τον Σπύρο Συρόπουλο καθηγητή του πανεπιστημίου Αιγαίου για το έργο του Θοδωρή Αθερίδη ‘ΣΥΝΕΒΗ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ” απο την θεατρικη ομαδα ενηλίκων ‘ΑΝΕΜΗ’ Μαρίας Μανιώτη στην σκηνή του COLORADO για φιλανθρωπικό σκοπό.
Από τα αρχαία χρόνια, το θέατρο υπήρξε όχι μόνο καλλιτεχνική έκφραση, αλλά και αναπόσπαστο και ζωτικό κομμάτι της κοινότητας. Και μπορεί οι καλλιτέχνες να ήταν επαγγελματίες ηθοποιοί, ωστόσο σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι γεύτηκαν κάποτε την εμπειρία της θεατρικής μύησης, εφόσον κληρώνονταν ως μέλη των πολυάριθμων χορών των τραγικών (αργότερα και των κωμικών) παραστάσεων. Ο ερασιτέχνης ηθοποιός, που δεν προβάλλει αξιώσεις επαγγελματικής ανάδειξης, αποτελεί το επισφράγισμα της ευαισθησίας όσον αφορά στην καλλιτεχνική έκφραση. Όταν αυτή η έκφραση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση και της κοινωνικής ευαισθησίας, τότε το θέατρο μεταμορφώνεται σε έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτό συνέβη και με το «Συνέβη και όποιος θέλει το πιστεύει» — το θεατρικό έργο του Θοδωρή Αθερίδη, το οποίο με χαρά παραχώρησε στην παλιά συνεργάτιδά του και ηθοποιό-σκηνοθέτη Μαρία Μανιώτη. Εκείνη, καθοδηγώντας εξαιρετικά τη θεατρική ομάδα ενηλίκων του κέντρου Ανέμη, ανέβασε την παράσταση σε μία μη συμβατική, αλλά καθ’ όλα καλλιτεχνική σκηνή, αυτήν του κέντρου διασκέδασης Colorado. Αυτή δεν ήταν η μόνη ανατροπή καθώς το έργο του Αθερίδη χαρακτηρίζεται από μία αλληλουχία ανατροπών. Ξεκινώντας ανάλαφρα, πατώντας στα όρια του κωμικού, οι θεατρικοί χαρακτήρες των ερασιτεχνών ηθοποιών άλλαξαν το κλίμα με τρόπο ανεπαίσθητο, πολιορκώντας το γέλιο μας με δόσεις θλιμμένης αλήθειας, για να καταλήξουν στον ωμό ρεαλισμό των κρυμμένων κοινωνικών προβλημάτων που ελλοχεύουν στις σκοτεινές παρυφές μίας κοινωνίας: ο αλκοολισμός, η συναισθηματική εξάρτηση των ανθρώπων από άλλους ανθρώπους, η εκμετάλλευση των γυναικών, αλλά και η κακοποίηση των παιδιών. Κρυμμένα μυστικά και σχέσεις που ριζώνουν από το Χθες στο Σήμερα και διακλαδίζονται ανεξέλεγκτα. Ανατροπές στο συναίσθημα και στη σκέψη όσων παρακολούθησαν τα γνωστά σε όλες και όλους μας πρόσωπα να μεταμορφώνονται, όχι μόνο στην όψη, αλλά και στο ξεγύμνωμα της ψυχής. Να μοιράζονται γλυκόπικρες γεύσεις συναισθημάτων αλλά και να καθοδηγούν τα δικά μας. Το πιο σημαντικό ήταν όχι μόνο το μεταφορικό κοινωνικό μήνυμα, αλλά και το αισιόδοξα επίκαιρο. Αντί χρηματικού αντιτίμου, ένας κουμπαράς στην είσοδο του νυχτερινού κέντρο, συγκέντρωνε τις προσφορές όλων προς ενίσχυση δύο παιδιών από την πόλη μας που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα υγείας. Όλοι όσοι ενεπλάκησαν στην παράσταση εργάστηκαν ή πρόσφεραν τον χώρο ή τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Εδώ δεν κρίνεις καν ποιος και ποια έπαιξε καλύτερα ή λιγότερο πειστικά. Το χειροκρότημα το άξιζαν όλοι και με το παραπάνω.
