Της Νεκταρίας Μπίλλη
Μέσα σε κλίμα πανηγυρικό «εν χορώ και οργάνοις» το οικονομικό επιτελείο και κατ΄επέκταση η κυβέρνηση ανακοίνωσε την έγκριση του προϋπολογισμού για το έτος 2019 από την Κομισιόν. Παράλληλα δε οι Ευρωπαίοι από την μια συγχαίρουν την κυβέρνηση για τα περιβόητα πλεονάσματα που κατάφερε να πετύχει, από την άλλη μέσω της έκθεσης συμμόρφωσης την μέμφονται διότι δεν έχει προχωρήσει στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις και υποχρεώσεις της όπως π.χ την επιστροφή των οφειλών προς τους ιδιώτες. Και στο σημείο αυτό εντοπίζεται ο απόλυτος παραλογισμός. Μα αν ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της θα μπορούσε να επαίρεται για υπερπλεόνασμα; Ρητορικό το ερώτημα.
Ωστόσο όπως όλα δείχνουν δεν θα περικοπούν οι συντάξεις και αυτό είναι θετικό. Είναι θετικό διότι οι συνταξιούχοι δεν δύνανται να αυξήσουν περαιτέρω το μηνιαίο εισόδημα τους από άλλους πόρους, διότι οι συντάξεις συντηρούν άνεργα παιδιά και χαρτζιλικώνουν εγγόνια. Ωστόσο η μη περικοπή των συντάξεων (ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί αν το μέτρο καταργείται ή αναβάλλεται) δεν αποτελεί θρίαμβο για τον οποίο πρέπει να ανεβαίνουν τόσο πανηγυρικά οι τόνοι.
Την εφαρμογή του μέτρου η κυβέρνηση την επέβαλε και δύο φορές τη ψήφισε. Ανατρέχοντας πίσω στο 2014 τότε που το περιβόητο mail Χαρδούβελη -που τόσο λοιδορήθηκε πανταχόθεν-, προέβλεπε μια υποτυπώδη μείωση προερχόμενη από την προσωπική διαφορά των υψηλών συντάξεων αλλά τότε ο Πρωθυπουργός υποσχόταν την 13η σύνταξη. Δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε για το τι περικοπές ακολούθησαν στη συνέχεια, οι οποίες δεν είναι συγκρίσιμες με των προηγούμενων από το 2015 ετών περικοπές, διότι οι οικονομική συγκυρία ( το έλλειμμα) ήταν διαφορετική και μη συγκρίσιμη.
Προκειμένου λοιπόν να μην περικοπούν οι συντάξεις η κυβέρνηση κόβει μέτρα για τους ανέργους, για τις επιχειρήσεις ακόμα και για τους μαθητές και μειώνει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Προσηλωμένη στο υπερπλεόνασμα για να μοιράζει κοινωνικό μέρισμα κόβει τις επενδύσεις και στερεί ρευστότητα από την πραγματική οικονομία. Τα στοιχεία από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είναι αποκαλυπτικά σχετικά με την μη επιστροφή φόρων ύψους 770 εκ . Είναι αποκαλυπτική η φοροδοτική κόπωση και εξασθένηση των Ελλήνων που στα χρόνια της κρίσης οι οφειλές τους προς το Δημόσιο τριπλασιάστηκαν.
Το 2014 οι οφειλέτες δεν ξεπερνούσαν το 1.000.000 και πλέον αγγίζουν τα 4 εκ με ένα μεγάλο ποσοστό να οφείλει έως 5.000 € στο ελληνικό δημόσιο όντες πλέον αντιμέτωποι με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Υπάρχει αλήθεια κάποιο μέτρο ανακούφισης για όλους αυτούς που σήκωσαν τη βίαιη δημοσιονομική λιτότητα και προσαρμογή;
Είναι εντελώς ανακόλουθο να υπόσχεσαι την νομοθετική αύξηση των μισθών όταν οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν, όταν δεν προνοείς για την τόνωση της επιχειρηματικότητας, όταν η ανάπτυξη είναι αναιμική. Τα χρόνια πριν την κρίση οι κυβερνήσεις νομοθετούσαν τις αυξήσεις αλλά τότε υπήρχαν χρήματα από κοινοτικές επενδύσεις και δανεικά. Τώρα με την οικονομία καθηλωμένη πως θα μπορέσει να ανταποκριθεί μια μικρή ή πολύ μικρή επιχείρηση;
Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να επαίρεται και να μιλά για άνθηση της οικονομίας αλλά η γενικότερη εικόνα και η πραγματικότητα είναι αποκαρδιωτική. Το χρηματιστήριο βουλιάζει. Το δεκαετές ομόλογο κινείται σε απαγορευτικά επιτόκια ενώ το τραπεζικό σύστημα παρουσιάζει μια ακατάσχετη αιμορραγία με τις τραπεζικές μετοχές να έχουν χάσει το 50% της αξίας τους. Τα δε 40 δις της ανακαιφαλαιοποίησης έχουν εξαϋλωθεί. Οι αγορές είναι επιφυλακτικές απέναντι στην Ελλάδα, επενδύσεις δεν έρχονται, η ανάπτυξη κινείται στα ιστορικά χαμηλά της έναντι των προβλεπόμενων στόχων αλλά υπάρχει μέρισμα για τα χαμηλά και ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Για την μεσαία τάξη υπάρχει κάτι; Υπάρχει άραγε ακόμη μεσαία τάξη;
