Η Κοινή Αμυντική Πολιτική της Ε.Ε. αποτελεί εθνικό και ευρωπαϊκό στόχο
Την πεποίθηση ότι η κοινή αμυντική πολιτική είναι αυτή που θα καταστήσει την Ευρώπη παράγοντα ισχύος και θα δημιουργήσει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες της, αλλά και την αίσθηση της ευρωπαϊκής ενότητας, εξέφρασε στην ομιλία του στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Σπίτι της Ευρώπης στη Ρόδο, ο Τομεάρχης Τουρισμού της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Δωδεκανήσου, κ. Μάνος Κόνσολας.
«Ένας ευρωπαϊκός αμυντικός βραχίονας δεν σημαίνει ότι θα λειτουργήσει εναντίον του ΝΑΤΟ. Το αντίθετο, μπορεί να υπάρχει συνεργασία και κάτι τέτοιο το θεωρώ δεδομένο.
Η Ευρώπη χρειάζεται μια κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική και το ζήτημα αυτό είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα που πρέπει να προωθηθούν το επόμενο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, προβλέπεται και από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1993, και χώρισε τις πολιτικές της Ε.Ε. σε τρεις βασικές κατηγορίες, τους λεγόμενους Τρεις Πυλώνες.
Ο δεύτερος πυλώνας της Ε.Ε. είναι η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας. Η κοινή αμυντική πολιτική έχει ως πεδίο εφαρμογής, την προστασία των συνόρων, την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, αλλά τη δυνατότητα διεξαγωγής στρατιωτικών επιχειρήσεων προκειμένου να υπάρχει αποτροπή», τόνισε ο κ. Κόνσολας.
Ο Βουλευτής Δωδεκανήσου εκτίμησε ότι η θέση της Ελλάδας, αλλά και οι πρωτοβουλίες της, θα πρέπει να κινηθούν στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Αμυντικής Πολιτική χωρίς αστερίσκους.
Αυτό σημαίνει τα σύνορα της Ελλάδας είναι ευρωπαϊκά σύνορα και η όποια επιβουλή ή εχθρική ενέργεια από τρίτη χώρα στρέφεται κατά της Ευρώπης, η οποία και οφείλει να απαντήσει.
«Η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει δικό της βηματισμό, να αποκτήσει στρατηγική, να διεκδικήσει ευρωπαϊκές πολιτικές που θα βοηθήσουν πραγματικά τη χώρα», επισήμανε ο Μάνος Κόνσολας.
Παράλληλα, ο Τομεάρχης Τουρισμού της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρθηκε στους τέσσερις (4) βασικούς στόχους και τις διεκδικήσεις της Ελλάδας στην Ε.Ε. τα επόμενα χρόνια που πρέπει να είναι:
1ον: Η δημιουργία ενιαίου προϋπολογισμού στην ευρωζώνη που δεν θα έχει ως στόχο μόνο τη διαφύλαξη των συνθηκών δημοσιονομικής σταθερότητας, αλλά θα συμβάλλει στην στήριξη των χωρών με υψηλή ανεργία με πολιτικές απασχόλησης.
2ον: Ευρωπαϊκή Μεταναστευτική Πολιτική στην πράξη με έμφαση στις ανθρωπιστικές αξίες και με ένα ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου με ενιαίους κανόνες σε όλες τις χώρες αλλά και σε συνεργασία με τρίτες χώρες.
3ον: Ενεργειακή ενοποίηση στην Ε.Ε. Αν τα ενεργειακά δίκτυα της Ελλάδας συνδεθούν με τα δίκτυα της Ευρώπης τότε αυτό θα μεταφραστεί σε μείωση του ενεργειακού κόστους για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
4ον: Η μετάβαση στην ψηφιακή οικονομία. Τα περισσότερα προϊόντα θα παράγονται με 3D εκτύπωση, μέχρι το 2027, το 10% όλων των προϊόντων που παράγονται θα έχουν εκτυπωθεί σε 3D.
Μπροστά σε αυτές τις σαρωτικές αλλαγές, οι χώρες με ψηφιακό έλλειμμα όπως η Ελλάδα θα έχουν σοβαρό πρόβλημα, για αυτό και πρέπει να διεκδικήσουμε τη δημιουργία ενός Ταμείου Μετάβασης στην Ψηφιακή Οικονομία και Κοινωνία για τη βελτίωση και ανάπτυξη ψηφιακών υποδομών και τεχνολογιών στη χώρα μας.
