Από τον επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Ρόδος Πορεία Ανατροπής” κ. Γεώργιο Υψηλάντη λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
«Η τοποθέτησή μου στο προχθεσινό δημοτικό συμβούλιο είχε σαν αντικείμενο την πορεία ενός έργου που ξεκίνησε και δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Του “κλειστού γυμναστηρίου” του πρώην Δήμου Ροδίων.
Ευθύς εξ’ αρχής ξεκαθαρίζω ότι μέχρι σήμερα δεν έχω στα χέρια μου τον φάκελο του έργου και το σύνολο των εγγράφων που σχετίζονται μ’ αυτό. Ελπίζω να τα έχω σύντομα, όπως τα ζήτησα επίσημα από τον Πρόεδρο του Δ.Σ. Η τοποθέτησή μου λοιπόν βασίσθηκε στα στοιχεία της εισήγησης που κατέθεσε η δημοτική αρχή για τη συζήτηση του θέματος στο δημοτικό συμβούλιο. Τι προκύπτει λοιπόν απ’ αυτή;
α/. Το συγκεκριμένο έργο δημοπρατήθηκε στις 12/06/2006 και η σχετική εργολαβική σύμβαση, συμβασιοποιήθηκε στις 25/07/2008.
β/. Μετά από περιπέτειες 3,5 ετών, έγινε φανερό ότι το έργο δεν μπορούσε να υλοποιηθεί και για το λόγο αυτό η Ανάδοχος Κοινοπραξία κατέθεσε στις 23/01/2012 αίτημα διάλυσης της σύμβασης.
γ/. Με την πάροδο δύο μηνών χωρίς αντίδραση του Δήμου (Ρόδου πλέον) στο αίτημα διάλυσης, αυτό έγινε αυτοδίκαια αποδεκτό. Δηλαδή στις 23/03/2012, η σύμβαση λύθηκε αυτοδίκαια και η ημερομηνία αυτή, θεωρείται ημερομηνία περάτωσης του έργου. Τα παραπάνω προβλέπονται στο άρθρο 63 του τότε νόμου για τα δημόσια έργα (ν.3669/2008). Στις 23/03/2012 δηλαδή το έργο παύει να υπάρχει.
δ/. Η ανάδοχος κοινοπραξία καταθέτει στις 25/07/2012 την «τελική επιμέτρηση» του έργου, η οποία μετά την πάροδο άπρακτου (από πλευράς Δήμου) διμήνου, γίνεται αυτοδίκαια αποδεκτή.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Τι έπρεπε να γίνει στη συνέχεια;
Σύμφωνα με το άρθρο 73 του ίδιου νόμου, έπρεπε εντός εξαμήνου δηλαδή το αργότερο έως τις 25/01/2013, να συνταχθεί από πλευράς Δήμου Ρόδου το “Πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής” του έργου και να αποφανθεί η Επιτροπή Παραλαβής επί των όποιων αξιώσεων της Αναδόχου Κ/Ξ. Σημειώνω εδώ, ότι ο νόμος προβλέπει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, την καταβολή αποζημίωσης στον Ανάδοχο. Κι εδώ προκύπτει το πρώτο ερώτημα.
Ερώτημα 1: Γιατί και με ευθύνη ποιών δεν συντάχθηκε το πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής του έργου;
ε/. Τρία χρόνια μετά, στις 18/02/2015, έρχεται στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο, εισήγηση της δημοτικής αρχής για υποκατάσταση της Αναδόχου Κοινοπραξίας με Νέο Ανάδοχο. Αναφέρθηκε μάλιστα τότε ότι η Ανάδοχος Κ/Ξ είχε και θέματα βιωσιμότητας, ευρισκόμενη σε κατάσταση πτώχευσης. Στη συνεδρίαση εκείνη, καταγγείλαμε τη διαδικασία αυτή ως απαράδεκτη και ψηφίσαμε αρνητικά στο αίτημα υποκατάστασης. Ο κ. Χατζηδιάκος, υπερασπιζόμενος την εισήγηση περί υποκατάστασης –καίτοι νομικός- ισχυρίζεται ότι «η εργολαβία φαίνεται να είναι εν ισχύει και δεν έχει επέλθει διάλυση». Και στο σημείο αυτό τίθενται ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις:
Ερώτημα 2: Είναι δυνατή η υποκατάσταση αναδόχου, μετά τη διάλυση της σύμβασης, την περαίωση των εργασιών και την υποβολή τελικών επιμετρήσεων;
Ερώτημα 3: Ακόμα κι αν είναι δυνατή η υποκατάσταση, μπορεί ο Νέος Ανάδοχος (με διαλυθείσα τη σύμβαση) να εκτελέσει το έργο εφ’ όσον λυθούν τα προβλήματα που εμπόδιζαν την κατασκευή του, επικαιροποιηθούν οι μελέτες και βρεθούν οι πόροι, όπως ισχυρίσθηκε ο κ. Χατζηδιάκος εκείνο το βράδυ, υπεραμυνόμενος ο ίδιος της υποκατάστασης;
Και φθάνουμε στην προχθεσινή συνεδρίαση. Η δημοτική αρχή ζητά να εγκρίνουμε “πρωτόκολλο προσωρινής και οριστικής παραλαβής” του έργου, που συντάχθηκε στις 5/10/2018, δηλαδή σχεδόν έξι χρόνια μετά από την ημερομηνία που έπρεπε να γίνει και το οποίο προβλέπει την αποζημίωση του Νέου Αναδόχου πλέον, με το ποσό των 351.174,34€ (πλέον ΦΠΑ, εφ’ όσον απαιτείται). Κατά δήλωση του κ. Χατζηδιάκου, ο Νέος Ανάδοχος, αξίωνε αποζημίωση άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Όπως ήταν φυσικό, με την τοποθέτησή μου έθεσα όλα τα ζητήματα για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και φυσικά αρνήθηκα να ψηφίσω την έγκριση της συγκεκριμένης πρότασης. Το ίδιο έκανε και η υπόλοιπη αντιπολίτευση. Ψηφίσθηκε κατά πλειοψηφία η πρόταση του κ. Χατζηδιάκου, που προσπάθησε να απαλύνει το θέμα μεταθέτοντας τις ευθύνες εμμέσως πλην σαφώς στον τότε αρμόδιο αντιδήμαρχο και μειώνοντας με την πρότασή του την αποζημίωση του Νέου Αναδόχου στις 256.939, 50€ (πλέον ΦΠΑ, εφ’ όσον απαιτείται), αγνοώντας –καίτοι νομικός- ότι ο ίδιος και το δημοτικό συμβούλιο δεν έχουν δικαίωμα να τροποποιήσουν το «πρωτόκολλο παραλαβής».
Για όλα τα παραπάνω, έχοντας λόγω επαγγελματικής ιδιότητας άποψη και απαντήσεις για τα ερωτήματα που εγείρονται αλλά μη θέλοντας να κάνω εγώ τον κριτή, ζήτησα από τον κ. Χατζηδιάκο να παραπέμψει το θέμα για δικαστική διερεύνηση. Αν δεν το κάνει, θα το κάνω εγώ.
Φυσικά τα όσα εκτέθηκαν παραπάνω και τα ερωτήματα που γεννήθηκαν και χρήζουν διερεύνησης και απάντησης, έχουν να κάνουν με την γνώση του θέματος την οποία έχω ως σήμερα. Όταν μου παραδοθεί ο φάκελος του έργου -όπως ζήτησα- μπορεί να προκύψουν και άλλα ζητήματα, για τα οποία επιφυλάσσομαι.
Η αντίδρασή μου, δεν έχει να κάνει με το αν πρέπει να δώσουμε ή όχι αποζημίωση στον ανάδοχο ενός έργου που δεν έγινε με υπαιτιότητα του Δήμου. Το θέμα είναι αν αυτό γίνεται νόμιμα. Οι εργολάβοι καλά κάνουν και εγείρουν τις αξιώσεις τους.
Αυτή είναι η δουλειά τους και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, εφ’ όσον ο νόμος το προβλέπει. Το ζήτημα είναι πώς χειρίζεται τις αξιώσεις αυτές ο εργοδότης, εν προκειμένω ο Δήμος Ρόδου».
