«Φτάνοντας στη Ρόδο για πρώτη φορά για να ξεκινήσει τις σπουδές της, στα τέλη Σεπτεμβρίου 2015, η Ρόδος μας υποδέχτηκε με ένα λαμπρό ήλιο και ζεστασιά. Προχθές φεύγοντας από τη Ρόδο έβρεχε. Και έλεγα ότι έκλαιγε ολόκληρο το νησί που μας αποχαιρετούσε με τέτοιον τρόπο.» Ηταν μεταξύ άλλων τα λόγια του πατέρα της Ελένης Τοπαλούδη και που δημοσιεύτηκαν στην ηλεκτρονική σελίδα της «δ». Ηταν απίστευτο τα πόσα πολλά σχόλια συμπαράστασης γράφτηκαν κάτω από το άρθρο από τους Ροδίτες. Πόσος πόνος και πόσα συγγνώμη, εκφράστηκαν γι’ αυτό τον άδικο χαμό που συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά τους Ροδίτες ακόμη περισσότερο, γιατί έγινε στον τόπο τους, στην κοινωνία τους, που την χαρακτηρίζει η ευγένεια, η πολιτισμικότητα, μια ιδιαίτερη mentalité. Ναι είναι περισσότεροι όσοι ειλικρινά συγκλονίστηκαν και με τα συγκινητικά τους σχόλια, σκέπασαν τις άναρθρες κραυγές, ξέπλυναν με τα δάκρυά τους την χυδαιότητα κάποιων ελάχιστων υπανθρώπων.
Ευτυχώς είναι περισσότεροι
