“Η Χώρα χρειάζεται πολιτική ωριμότητα.” – Ομιλία Δ. Κρεμαστινού στον Προϋπολογισμό

Ο Δημήτρης Κρεμαστινός τόνισε στην ομιλία του τους διαχρονικά λάθος πολιτικούς χειρισμούς που έριξαν τη Χώρα από το ένα μνημόνιο στο άλλο. Αποτέλεσμα της αλληλοϋπονόμευσης των παρατάξεων ήταν η μηδενική ανάπτυξη και η προσφυγή σε βαριά φορολογία και περικοπή συντάξεων και μισθών.

Ο Δημήτρης Κρεμαστινός είπε ακόμα ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχουν μεγάλες ευθύνες αν δεν συνεννοηθούν έστω και τώρα για να επανέλθει η Ελλάδα σε ανάπτυξη και ευημερία. Για να υπάρξει συνεννόηση, επισήμανε ακόμα ότι πρέπει να ξεπεράσουμε την κακή συνήθεια να αποκαλούμε “προδότες” όσους διαφωνούν με εμάς, που είναι προϋπόθεση άλλωστε για να αποκαλούμαστε Ευρωπαίοι και όχι Βαλκάνιοι.

Ολόκληρη η ομιλία του ήταν η εξής:

“Κύριε Πρόεδρε, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

Δεν θα μιλήσω με ακαδημαϊκή γλώσσα που απευθύνεται σε λίγους ούτε με την ξύλινη γλώσσα της πολιτικής που υποβαθμίζει τον πολίτη σε οπαδό. Θα μιλήσω απλά και κατανοητά για να με καταλάβουν όσο γίνεται περισσότεροι.

Ο προϋπολογισμός αυτός είναι ο 1^ος προϋπολογισμός ύστερα από 3 μνημόνια.

Είναι ένας προϋπολογισμός που καλύπτει την χρονιά των εκλογών.

Είναι ένας προϋπολογισμός ο οποίος προσπαθεί να ανακουφίσει τα θύματα των 3 μνημονίων, δηλαδή αυτούς που έχασαν μισθούς και συντάξεις και από τα 3 μνημόνια.

Είναι δηλαδή ένας προϋπολογισμός επιδοματικός που κυρίως στηρίζεται στο υπερπλεόνασμα. Όμως είναι υπερπλεόνασμα που προέρχεται από την υπερφορολόγηση και την μείωση των δημόσιων επενδύσεων που αποτελούν το οξυγόνο για την ανάπτυξη κάθε Χώρας.

Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι  για πόσο καιρόμπορεί η Χώρα να συνεχίσει να κινείται μέσα σ’ αυτό το οικονομικό πλαίσιο.

Πως είναι δυνατόν να υπάρξουν ανάπτυξη και επενδύσεις όταν υπάρχει τόσο υψηλή φορολογία και όταν οι τράπεζες αδυνατούν να δώσουν δάνεια στις υγιείς επιχειρήσεις για να κινηθεί η οικονομία.

Γνωρίζετε κάποια χώρα στον πλανήτη να  παρουσιάζει ανάπτυξη με capital controls και υπερφορολόγηση; Μην ψάχνετε!  Δεν υπάρχει τέτοια χώρα πουθενά.

Όμως η μεγαλύτερη αγωνία που πρέπει να μας διακατέχει είναι εάν υπό αυτές τις συνθήκες οι αγορές θα δανειοδοτήσουν την Ελλάδα με χαμηλά επιτόκια, γιατί εάν δεν υπάρξει δανειοδότηση  με χαμηλά επιτόκια τότε η πολυπόθητη ανάπτυξη που η Χώρα αναζητεί από το 1^ο μνημόνιο θα αποτελέσει όνειρο θερινής νυκτός, με απρόβλεπτες συνέπειες για την περεταίρω οικονομία της Χώρας.

Είναι, επιτέλους, καιρός κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να αντιληφθούν τις ευθύνες τους και να συμφωνήσουν χωρίς κομματικούς υπολογισμούς στα βασικότερα σημεία για να εξέλθει η Χώρα από την οικονομική κρίση.

Δεν θα πρέπει να επαναληφθεί η κακή εικόνα του παρελθόντος όπου το πολιτικό σύστημα σχεδόν στο σύνολό του συμπεριφέρθηκε –ας μου επιτραπεί η έκφραση – ανάλογα με την αλληγορία του Ευαγγελίου των μωρών παρθένων. Η Ελλάδα σε αντίθεση με όλες τις άλλες Χώρες μηδέ της Κύπρου εξαιρουμένης, συμπεριφέρθηκε όπως οι μωρές παρθένες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πίστεψε ότι μόνος θα μπορούσε να βγάλει την Χώρα από την χρεοκοπία με την εφαρμογή του 1^ουμνημονίου μέσα σε 1 χρόνο.  Γι’ αυτό και δεν έκανε ούτε δημοψήφισμα ούτε εκλογές τον Μάιο του 2010. Οι αγανακτισμένοι όμως πολίτες στο Σύνταγμα κι σε όλη την Χώρα μαζί με όλα σχεδόν τα κόμματα εμπόδισαν την εφαρμογή του 1^ουμνημονίου

 Για να έρθει μετά από λίγους μήνες o Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος είχε διαγράψει την Ντόρα Μπακογιάννη επειδή ψήφισε το 1^ο μνημόνιο, να στηρίζει την κυβέρνηση Παπαδήμου που υποχρεώθηκε από τους δανειστές να εφαρμόσει το PSI το οποίο δεν υπήρχε στο 1^ο μνημόνιο και εν συνεχεία ο ίδιος να φέρει ένα 2^ο μνημόνιο χειρότερο από το 1^ο.

Τέλος ακολούθησε η  περίοδος της αυταπάτης όπως την χαρακτήρισε ο Πρωθυπουργός με Υπουργό Οικονομικών τότε τον Γιάνη Βαρουφάκη κατά τη διάρκεια του 1^ου εξαμήνου του 2015. Η περίοδος που  έφερε το 3^ο μνημόνιο που υπήρξε χειρότερο και από τα δύο πρώτα γιατί αναγκάστηκε δεχθεί το βάρος των προηγούμενων  και, επιπλέον, να επιβάλει τα capital controls στις τράπεζες, δηλαδή ουσιαστικά να τις κλείσει.

Αναγκάστηκε, αντί να αυξήσει όπως υποσχόταν, να μειώσει κι άλλο τις ήδη μειωμένες συντάξεις και να οδηγήσει τη μεσαία τάξη σχεδόν σε εξαφάνιση με τη βαριά φορολογία και με επακόλουθο μια αγορά να φθίνει.

Αλλά το χειρότερο από όλα ήταν ότι  παραχώρησε προς εκμετάλλευση την δημόσια περιουσία τουλάχιστον για 1 αιώνα, που δεν διανοήθηκε να το πράξει κανείς ποτέ. Ούτε μια βραχονησίδα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν πρέπει να παραχωρηθεί για εκμετάλλευση στους ξένους.

 Έτσι ακόμα και η Κύπρος που υπέστη το κούρεμα στις τράπεζες της αλλά που εφήρμοσε ένα και μοναδικό μνημόνιο είναι σήμερα εκτός κρίσης με ανάπτυξη υψηλότερη του 4% του ΑΕΠ της.

Εμείς, «νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί».

 Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα για την Χώρα και από δω και εμπρός οι ευθύνες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που θα προκύψουν με τις εκλογές θα είναι τεράστιες για τις επόμενες γενιές εάν δεν πράξουν το αυτονόητο. Αν δεν καταλάβουν, δηλαδή, αυτό που γρήγορα κατάλαβαν οι αδερφοί μας στην Κύπρο, ότι για να εξέλθει η Χώρα από αυτή την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Εκεί κομουνιστές, σοσιαλιστές, συντηρητικοί δεξιοί και ακροδεξιοί, συμφώνησαν στο αυτονόητο.

Το ίδιο έπραξαν και οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί και σήμερα απολαμβάνουν καλύτερες ημέρες από εμάς.

Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία δεν οδηγούν ποτέ σε καλύτερες ημέρες, ούτε τα σκληρά μέτρα προκειμένου να επιβληθεί η τάξη σε μια Χώρα που οικονομικά υποφέρει.

Αυτά που αντιμετωπίζει σήμερα ο Μακρόν στη Γαλλία θα αντιμετωπίσει και εδώ οποιαδήποτε κυβέρνηση στο μέλλον δεν θελήσει να επιδιώξει την ευρεία συναίνεση με την αντιπολίτευση της.

Η Χώρα χρειάζεται πολιτική ωριμότητα. Δείτε το παράδειγμα της Αγγλίας, οι μισοί είναι υπέρ του Brexit και οι άλλο μισοί κατά. Κανένας όμως δεν διανοείται να αποκαλέσει τον άλλον προδότη.

Οι Πρωθυπουργοί των μικρών Χωρών είναι υποχρεωμένοι να ελίσσονται στην εξωτερική πολιτική προκειμένου να διασφαλίσουν καλύτερες μέρες για την Χώρα τους μέσα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Λάθη μπορεί να γίνουν αλλά δεν υπάρχουν «προδότες» και «πατριώτες». Δυστυχώς μια κακή συνήθεια του λαού μας που έρχεται από πολύ μακριά, από την αρχαιότητα, και θα έπρεπε να σταματήσει σήμερα και όχι να συνεχίζεται αν θέλουμε να μην μας αποκαλούν Βαλκάνιους αλλά Ευρωπαίους.”