«Η βία δεν μπορεί να μένει αναπάντητη, η βία δεν μπορεί να μένει ατιμώρητη»

Ενώ αρχικά ο 21χρονος Έλληνας και ο 19χρονος Αλβανός προγραμματίστηκε να παραμείνουν σε εντελώς διαφορετικούς χώρους και χωρίς να έχουν επαφή μεταξύ τους, τελικά… μοιράζονται προς το παρόν το ίδιο κελί!
Πρόκειται ουσιαστικά για τον λεγόμενο «χώρο υποδοχής» που είναι ειδικά διαμορφωμένος για έκτακτες και ιδιαίτερες περιπτώσεις κρατουμένων, ο οποίος, όμως, είναι ένας και ενιαίος.
Έτσι, για την ώρα, οι δυο κατηγορούμενοι παραμένουν μαζί, στον ίδιο χώρο, κάτω από εξαιρετικά αυστηρά μέτρα ασφαλείας και, φυσικά, σε πλήρη απομόνωση από τους υπόλοιπους κρατούμενους στο Φελλί Γρεβενών.
Μάλιστα, σύμφωνα με τουλάχιστον τρεις μαρτυρίες σωφρονιστικών υπαλλήλων που μίλησαν στο Kozanimedia, οι μεταξύ τους σχέσεις εμφανίζονται να είναι αρκετά καλές, χωρίς καμία προστριβή για τα όσα τραγικά συνέβησαν στη Ρόδο. κάτι που έχει προκαλέσει (όπως είναι λογικό) πολλές απορίες και ερωτηματικά στο προσωπικό των φυλακών υψίστης ασφαλείας των Γρεβενών.
Στο μεταξύ προχθές το βράδυ πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία συλλογικοτήτων στην πρωτεύουσα για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη.
Με κεντρικό σύνθημα «Η πατριαρχία γυναικοκτονεί. Για κάθε Ελένη είμαστε σε πόλεμο», οι διαδηλωτές κι οι διαδηλώτριες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Καπνικαρέας και κατευθύνθηκαν μέχρι το Γκάζι.
Μέλη φεμινιστικών, αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών οργανώσεων έδωσαν δυναμικά το παρών και ένωσαν τις φωνές τους κατά της έμφυλης βίας, της πατριαρχίας και του σεξισμού.
Το παρών έδωσαν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία και η Μαρία Γιαννακάκη πρώην βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς και νυν γενική γραμματέας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Μιλώντας στο documentonews.gr η κ. Καββαδία, εξήρε τη σημασία της καταπολέμησης της έμφυλης βίας ενώ τόνισε πως οποιαδήποτε κι αν είναι η μορφή της βίας, «μας αφορά όλους».
«Βρεθήκαμε εδώ, με αφορμή τη στυγνή δολοφονία, τη γυναικοκτονία, της Ελένης στη Ρόδο για να βροντοφωνάξουμε όλες, ότι η βία δεν μπορεί να μένει αναπάντητη, η βία δεν μπορεί να μένει ατιμώρητη. Η βία μας αφορά όλες και όλους και πρέπει όλες και όλοι να αντισταθούμε σε οποιαδήποτε μορφή της, είτε είναι σωματική είτε είναι λεκτική είτε είναι ψυχολογική, σε όποιο χώρο κι αν αυτή εκδηλώνεται. Από τον χώρο του κοινοβουλίου μέχρι τη γειτονιά από τους εργασιακούς χώρους μέχρι τα σχολεία. Χρειάζεται να εκπαιδεύσουμε τους νέους ανθρώπους αγόρια και κορίτσια έτσι ώστε να αντιδρούν κάθε φορά που συναντούν οποιασδήποτε μορφής βία».
Σχετικά με την σεξιστική επίθεση που δέχτηκε η ίδια πρόσφατα μέσα στη Βουλή, η κ. Καββαδία δήλωσε:
«Έχω πει ότι δεν είναι κάτι προσωπικό, προφανώς και έχει και προσωπικά χαρακτηριστικά, ωστόσο αυτό αφορά κάτι ευρύτερο. Στόχος μου είναι να αναδείξω μέσα από αυτό που συνέβη, ότι η λεκτική βία και ο σεξιστικός λόγος δεν γνωρίζουν σύνορα, μπορεί κάποιος να τον συναντήσει παντού και σε αυτό τον λόγο πρέπει όλοι να ορθώσουμε ανάστημα».
Ανακοίνωση του Φοιτητικού Συλλόγου Μηχανικών
Σχεδίασης Προϊόντων
και Συστημάτων Σύρου
για την δολοφονία
Στο άκουσμα της είδησης για τη γυναικοκτονία της συμφοιτήτριας μας στη Ρόδο, συγκλονιστήκαμε όλες και όλοι. Συγκλονιστήκαμε, όχι μόνο γιατί πρόκειται για ένα περιστατικό που συνέβη τόσο κοντά μας, αλλά επειδή για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως τα σώματα και οι ζωές των γυναικών συνιστούν καθημερινά ένα πεδίο μάχης. Και επειδή όλες μας έχουμε όνομα, στη Ρόδο δολοφονήθηκε, κακοποιήθηκε και βασανίστηκε με άγριο τρόπο η Ελένη.
Το περιστατικό αυτό δυστυχώς είναι ακόμη ένα στιγμιότυπο μιας συνεχιζόμενης και γενικευμένης κατάστασης, όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να δολοφονούνται, να παρενοχλούνται, να δέχονται τον εξευτελισμό, να γίνονται θύματα trafficking, να κακοποιούνται από συζύγους, συγγενείς, εραστές, εργοδότες, φίλους. Από το σπίτι, τη δουλειά, το σχολείο και το πανεπιστήμιο, μέχρι το δρόμο, το μπαρ και τα ΜΜΜ, οι γυναίκες βιώνουν καθημερινά τη βία. Από τα «αθώα» σχόλια και βλέμματα, τα σεξιστικά «ανέκδοτα» έως τις σεξιστικές αποφάσεις των δικαστηρίων, τη μικροσκοπική ανάλυση του «τι φόραγε», «μήπως προκάλεσε», «τι έκανε μόνη της τέτοια ώρα έξω» (ακόμα και όταν γίνονται θύματα βιασμού και δολοφονίας), οι γυναίκες μαθαίνουν να μην αντιδρούν, να μην εναντιώνονται στις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας, να υποτάσσονται.
Στα επίσης πρόσφατα παραδείγματα των φοιτητριών στο ΤΕΙ Σερρών και του ΕΚΠΑ που κακοποιούνταν από καθηγητές τους, στην υπόθεση των φούρνων «Χωριάτικο» και το δίκτυο trafficking, στις καθημερινές υποθέσεις βιασμών, ακόμα και αν φτάσουν στα δικαστήρια, η δικαιοσύνη και το κράτος κλείνουν τα μάτια.
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, καμία γυναίκα δεν αρκεί να παλεύει μόνη. Ο σεξισμός και η έμφυλη βία χρειάζονται συλλογική απάντηση. Στα πανεπιστήμια και γενικότερα στην κοινωνία, οι γυναίκες μαζί με τους άντρες πρέπει να βρεθούν μαζί σε μια μάχη απέναντι στην καταπίεση που βιώνουν από τις πατριαρχικές δομές που έχει ενσωματώσει ο καπιταλισμός.
Να εμπνευστούμε από τα γυναικεία κινήματα διεθνώς, τα κινήματα απέναντι στις γυναικοκτονίες, το κίνημα υπεράσπισης των αμβλώσεων.
Μέσα από την καθημερινή πάλη και αμφισβήτηση, τη συλλογική διεκδίκηση και τις διαδηλώσεις να δώσουμε μια μαχητική απάντηση απέναντι στον πόλεμο που δέχονται καθημερινά τα σώματα μας και οι ζωές όλων μας! Για να μην υπάρξει ξανά άλλη γυναικοκτονία!

ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ ΤΗΣ!
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ!