Τις τελευταίες ημέρες, προέκυψε στη ζωή μας, η περίπτωση ενός σερβιτόρου, που υπήρξε φίλος και συνεργάτης υπουργού και είχε πρόσβαση σε χώρους του Μεγάρου Μαξίμου. Το ακριβές και εκείνο που δεν αμφισβητείται σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι μισθοδοτήθηκε με ιλιγγιώδη ποσά από επιχειρηματία – με δικαστικές περιπέτειες από χρόνια. Εκτός του ότι πρώτον πρέπει να μιλήσει ο ίδιος και να αποδείξει ότι δεν ισχύουν όλα όσα του καταμαρτυρούν, δεύτερον να μιλήσει ο επιχειρηματίας για τη γαλαντομία του απέναντί του, το τρίτο και κυριότερο, είναι να μιλήσει ο υπουργός. Ενδεχομένως τον τιμά να συμπαρασταθεί στον φίλο του -αν είναι φίλος του- σε προσωπικό επίπεδο. Αλλά ο ίδιος δημοσίως και ως κυβερνητικός παράγων, πρέπει να ενημερώσει τον Πρωθυπουργό, να ζητήσει ο ίδιος απαντήσεις στα ερωτήματα. Η απάντηση που δίνει μέχρι τώρα «ρωτήστε τον ίδιο», δεν είναι απάντηση για όσους έχουν κάνει σημαία την πάταξη της διαφθοράς και των σκανδάλων. Επίσης δεν απαντά και η καραμέλα του «ηθικού πλεονεκτήματος», με την επιχειρηματολογία να βασίζεται στο γεγονός ότι μέχρι το 2015 ο Σύριζα ποτέ δεν κυβέρνησε τη χώρα και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δεν συμμετείχε στο υποτιθέμενο φαγοπότι, όπως τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., που κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση και μετά. Αυτό όμως είναι έωλο επιχείρημα, από την στιγμή που το βάζο με το μέλι ήταν εκτός του πεδίου του και δεν είχε την ευκαιρία να βουτήξει κανείς το δάχτυλο μέσα… Στα ζήτημα ηθικής κανείς δεν μπορεί να πάρει όρκο για κανέναν. Δεν υπάρχει πουθενά καμία ομάδα ή ιδεολογία η οποία να ισχυρίζεται ότι αποτελείται μόνο από αναμάρτητους αγγέλους. Σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις ηλικίες, σε άνδρες και γυναίκες υπάρχουν καλοί και έντιμοι αλλά και κακοί και ανήθικοι.
Αναμάρτητοι άγγελοι και το μέλι…
