Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
Μέσα στη χειμωνιάτικη νύκτα ακούγονται και πάλι οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες της μοναδικής αγίας νύκτας των Χριστουγέννων. Με τη δική τους γνώριμη φωνή, οι καμπάνες των Ναών μας εξαγγέλλουν στο σήμερα της Ορθοδόξου Χριστιανικής μας υπάρξεως, αυτό που οι Άγγελοι του Θεού διακήρυξαν τότε, κατά την ανεπανάληπτη εκείνη Βηθλεεμιτική νύκτα, τη Γέννηση στο ταπεινό σπήλαιο από την Παναγία Παρθένο του εναθρωπήσαντος Λόγου του Πατρός, του Θεανθρώπου Σωτήρος Ιησού Χριστού. Επαναλαμβάνοντας το χαρμόσυνο και διαχρονικό μήνυμα “Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ” μας καλούν, όπως τότε τους αγραυλούντες Ποιμένες, να προσέλθουμε προσκυνητές στο σπήλαιο της Γεννήσεως και να κοινωνήσουμε του μυστηρίου της πίστεως.
Ακούμε τη φωνή τους και ενωτιζόμαστε το μήνυμα. Το μήνυμα της φανέρωσης της απεριόριστης αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο και τον σύμπαντα κόσμο, ο οποίος “τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν εις τον κόσμον, ίνα ζήσωμεν δι αυτοῦ”. Η Γέννηση του Χριστού φανερώνει την αλήθεια, τη σαρκωμένη αλήθεια. Τη μία και μοναδική, την τόσο διαφορετική από τις νοούμενες και παρανοούμενες αλήθειες του πεπτωκότος ανθρώπου. Αισθανόμαστε το μυστήριο. Θαυμάζουμε και γιορτάζουμε. Ψάλλοντας τον υμνογραφικό παιάνα “Επεσκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Θεός ημών” εξωτερικεύουμε την αυτοσυνειδησία της “της άπαξ τοις αγίοις παραδοθείσης” πίστεώς μας. Ο Θεός σαρκώνεται. Ο Χριστός γεννάται. Έρχεται στον άνθρωπο. Επισκέπτεται τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο. Τον νέο και τον ενήλικα. Τον γονιό και το παιδί. Τον οικείο και τον ξένο. Τον φτωχό και τον πλούσιο. Τον υγιή και τον άρρωστο. Όλους ανεξαιρέτως. Η επίσκεψή Του μας αφορά όλους. Στη ψευδαίσθηση της χωρίς νόημα αυτάρκειάς μας, του συγχρόνου τούτου ταλανισμού της υπάρξεως, έρχεται ο σαρκωθείς Λόγος να αρθρώσει μαζί μας λόγο αυθεντικού και γνησίου νοήματος. Μας επισκέπτεται με την πρόσκληση “Δεύτε και διαλεχθώμεν”, καταφάσκοντας το γεγονός της ελευθερίας του προσώπου μας, ελευθερία τόσο διαφορετική από τις “‘ελευθερίες” των ποικίλων ψευδαισθήσεων και προκαταλήψεων, των ιδεολογημάτων της δήθεν προοδευτικότητάς μας, της αλογίας του ορθολογισμού μας, του παραλόγου του ατομοκεντρισμού μας. Όλων εκείνων που μας αποξενώνουν από τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπό μας.
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Θεός ημών». Γεγονός ασύλληπτο για τις συχνότητες της αντιληπτικής ικανότητας του ανθρώπου. Αλλά τούτο το ασύλληπτο γεγονός αποτελεί την αρχέγονη εμπερία της Εκκλησίας ως “Σώματος Χριστού”. Την εμπειρία της πίστεώς μας, “ότι εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού”. Η αναλογία της υπαρξιακής ανταπόκρισής μας στη φανέρωση αυτήν του Θεού εκφράζει το μέτρο της χριστιανοσύνης μας, της αυθεντικότητάς μας ως ανθρώπων ριζωμένων στη γη των Πατέρων μας, την ποτισμένη με το αίμα και τον ιδρώτα γενεών και γενεών. Για να μη διαμαρτυρόμαστε απλά λεκτικά για την κάθε είδους παθογένεια που θα συναντήσουμε η θα πληροφορηθούμε στην πορεία της καθημερινότητάς μας, αλλά για να συμβάλλουμε ουσιαστικά με το μέτρο αληθείας της προσωπικής μας ζωής, η οποία μόνο “εν αγάπη” είναι εφικτό να αληθεύει. Η Εορτή της Χριστού Γεννήσεως αποκαλύπτει την απροσμέτρητη δυναμική της αγάπης του Θεού.
Ας εμβαθύνουμε στο μυστήριο, ας το προσεγγίσουμε με ταπείνωση, περισυλλογή, αυτοκριτική και πολλή προσευχή. Οι καιροί μας το απαιτούν. Ας φανούμε αντάξιοι των απαιτήσεών τους Ευχόμαστε αληθινά, ειρηνικά, ευφρόσυνα και ευλογημένα Χριστούγεννα, με ειρήνη, αγάπη, κατανόηση και ευαισθησία.
Χριστούγεννα του δισχιλιοστού και δεκάτου ογδόου σωτηρίου έτους
Διάπυρος προς Χριστόν τεχθέντα ευχέτης πάντων υμών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
