Δεν κατέβασε ο Αλεξ. Διάκος την ιταλική σημαία από το Βενετόκλειο Γυμνάσιο

Από τον δικηγόρο κ. Γιάννη Χαρίτο μας απεστάλη προς δημοσίευση η ακόλουθη επιστολή:
Αγαπητέ κ. Διευθυντά,
Πολλοί τηλεθεατές και ακροατές με πληροφόρησαν προσφάτως ότι στην περιγραφή της παρελάσεως της 28ης Οκτωβρίου 2012, την οποία έκανε ο φίλος μου Θεοφάνης Μπογιάνος σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, προφανώς υπό το κράτος ενθουσιασμού, εκ παραδρομής ανέφερε ότι την ιταλική σημαία στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο Ρόδου (νυν Καζούλλειο), κατέβασε το 1925, ο Αλέξανδρος Διάκος!
Ο Αλέξανδρος Διάκος αναμφιβόλως είναι ένας Ήρωας του πολέμου του 1940 καθότι ως έλληνας αξιωματικός πολεμώντας σκοτώθηκε ηρωϊκώς στην προσπάθεια που έκανε το τμήμα του να καταλάβει το ύψωμα της Τσούκας στο Αλβανικό Μέτωπο, φωνάζοντας «εμπρός για μια μεγάλη Ελλάδα, εμπρός για μια ελεύθερη Δωδεκάνησο»!!
Το κατέβασμα όμως της ιταλικής σημαίας έγινε το 1926 (και όχι το 1925) στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο Ρόδου, με πρωταγωνιστές τρεις μαθητές της τότε πέμπτης τάξεως του Γυμνασίου, η οποία κατά το σύστημα της εποχής ήταν και η τελευταία τάξη του σχολείου.
Οι μαθητές αυτοί ήταν: ο Γαβριήλ Χάριτος, ο Γεώργιος Χαλκιάς και ο Νικήτας Παχωπός.
Ο πρώτος κατέβασε την ιταλική σημαία αφού προηγουμένως ανέβηκε στην πλάτη των δύο άλλων για να φθάσει το δεμένο ψηλά στον ιστό, σχοινί της.
Για την πράξη του αυτή τον Γαβριήλ Χαρίτο, αφού τον έδειραν στο Αστυνομικό Τμήμα, όπως και τη μητέρα του, τον εκτόπισαν στη Σύμη όπου μετά από πιεστικές ενέργειες του εκεί Γυμνασιάρχη Ιωάννη Τσερμούλα και από παρεμβάσεις του Έλληνα Υπουργού Παιδείας γράφτηκε στο Πανορμίτειο Γυμνάσιο της Σύμης από όπου και αποφοίτησε το ίδιο έτος.
Το περιστατικό αυτό της Σημαίας το οποίο ουσιαστικά σήμαινε μια αμφισβήτηση από τους νεαρούς μαθητές του Βενετοκλείου Γυμνασίου, της ιταλικής κυριαρχίας στη Δωδεκάνησο, περιγράφεται λεπτομερώς από το δικηγόρο και τέως πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου, Γεώργιο Παντελίδη, όπως του το αφηγήθηκε ο πατέρας του Πανταλέων Παντελίδης φιλόλογος, καθηγητής των πρωταγωνιστών μαθητών.
Το γεγονός του κατεβάσματος της ιταλικής σημαίας το 1926, αναφέρεται και από τον Αρχιμανδρίτη Κλεόβουλο, επίσης καθηγητή των προαναφερθέντων μαθητών, στο έργο του με τίτλο «Ποίημα για τους μαθητάς του Βενετοκλείου» και σε άλλα κείμενά του και υπήρξε το κυρίως θέμα ομιλιών, της μετά την απελευθέρωση περιόδου, πολλών καθηγητών του Βενετοκλείου Γυμνασίου, μεταξύ των οποίων ο γνωστός φιλόλογος Δημήτριος Κοτζιάς που συστηματικά αναφερόταν σε αυτό.
Το ίδιο περιστατικό περιγράφεται επίσης στο βιβλίου του δημοσιογράφου Σπύρου Λεωντσάκου που εκδόθηκε αμέσως μετά την Ενσωμάτωση το 1949 με τίτλο «Ρόδος το Σμαραγδένιο Νησί», καθώς και σε εφημερίδες της εποχής εκείνης και μεταγενέστερες σε άρθρα του Παναγιώτη Σακελλαρίδη και πολλών άλλων, αλλά και σε κατά καιρούς εκδοθέντα βιβλία του κ. Μπογιάνου!
Το κατέβασμα της ιταλικής σημαίας γράφτηκε και σε θεατρικό έργο που διδάχθηκε από τους δασκάλους και παίχτηκε αρκετές φορές στη θεατρική σκηνή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, από μαθητές των Δημοτικών Σχολείων της οι οποίοι υποδύοντο τους τότε πρωταγωνιστές.
Ο επίτιμος Γυμνασιάρχης κ. Γεώργιος Μπάρδος κάνει πάντα αναφορά στο ιστορικό αυτό περιστατικό στις κατά καιρούς συγκεντρώσεις των τάξεων των αποφοίτων στις οποίες τιμητικά προσκαλείται και είναι πάντοτε ομιλητής.
Με την επιστολή μου αυτή δράττομαι της ευκαιρίας, να προτείνω να τοποθετηθεί αναμνηστική πλάκα ή άλλο παρεμφερές μνημείο στο σημερινό Καζούλλειο (πρώην Βενετόκλειο) Γυμνάσιο, τη δαπάνη της οποίας προτίθεμαι να αναλάβω, όπου να αναγράφεται το μοναδικό αυτό ιστορικό γεγονός, εις ανάμνησιν της πράξεως εκείνης αμφισβητήσεως του καθεστώτος υποτέλειας στο οποίο ζούσε η Δωδεκάνησος, από τρεις μικρούς μαθητές του.
Επιπροσθέτως καλό θα ήταν κάθε χρόνο να γίνεται μία τιμητική έπαρση της Ελληνικής σημαίας, στα πλαίσια ενδεχομένως των εορτασμών της Ενσωματώσεως την 7η Μαρτίου.
Ρόδος, 14 Νοεμβρίου 2012
Μετά τιμής
Ιωάννης Γ. Χαρίτος
δικηγόρος