«Εξακολουθεί να μου λείπει ο αδερφός μου 23 χρόνια μετά». Ο Νίκος Βλαχάκος, αδερφός του συγκυβερνήτη του μοιραίου ελικοπτέρου το βράδυ των Ιμίων, μιλά στο ethnos.gr για τον αδερφό του, Παναγιώτη. Μπορεί να έχουν περάσει 23 χρόνια από τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 1996, όταν και κατέπεσε το ελικόπτερο με τους υποπλοίαρχους Χριστόδουλο Καραθανάση και Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψό, όμως οι οικογένειες των θυμάτων, αρνούνται ακόμη την επίσημη θέση του Πολεμικού Ναυτικού. Ότι δηλαδή το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (vertigo). Και γι΄αυτό ο Νίκος Βλαχάκος ζητεί από την Πολιτεία να κοιτάξει στα μάτια τις οικογένειες των τριών πεσόντων αξιωματικών και να τους πει τι συνέβη τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου κατά την κορύφωση της κρίσης των Ιμίων.
«Δεν ξέρουμε την αλήθεια»
«Δεν έχουμε λάβει καμία απάντηση για το πώς χάθηκαν οι άνθρωποί μας. Έχουν περάσει 23 χρόνια και κανείς δεν μας έχει πει την αλήθεια», λέει στο ethnos.gr ο γιατρός Νίκος Βλαχάκος και ζητά από την Πολιτεία το εξής: «Μείναμε πίσω τα αδέρφια των τριών ηρώων. Θα θέλαμε κάποια στιγμή κάποιος να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας πει την αλήθεια. Αυτήν που αναζητούμε εδώ και 23 χρόνια. Υπάρχει ένα πόρισμα 13 σελίδων, το οποίο είναι ανυπόγραφο. Σε αυτό αναφέρεται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το ελικόπτερο έπεσε», τονίζει ο αδερφός του συγκυβερνήτη του μοιραίου ελικοπτέρου.
Παράλληλα, λέει για ακόμη μία φορά ότι τόσο ο αδερφός του όσο και οι Χριστόδουλος Καραθανάσης και Έκτορας Γιαλοψός είχαν μεγάλη εμπειρία και είναι απαράδεκτο να τους χρεώνουν «λάθος χειρισμούς ή απειρία». Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ο αδερφός μου ήταν εξαιρετικό παιδί με αξίες. Ηθικός, πάντοτε είχαν να πουν τα καλύτερα στο Πολεμικό Ναυτικό. Είχε αποφοιτήσει δεύτερος από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Είχε εισαχθεί πρώτος για να κάνει την εκπαίδευσή του στην Αεροπορία Στρατού και αποφοίτησε πρώτος. Η εμπειρία του όπως και του Χριστόδουλου Καραθανάση αλλά και του Έκτορα Γιαλοψού- γιατί αποτελούσαν ένα συμπαγές πλήρωμα- ήταν μεγάλη. Τα ελικόπτερα του Πολεμικού Ναυτικού μέχρι πριν ορισμένα χρόνια ήταν αυτά που αναλάμβαναν τις νυχτερινές διασώσεις συμπολιτών μας που κινδύνευαν και τις αεροδιακομιδές. Η εμπειρία τους σε νυχτερινές πτήσεις ήταν αρκετή. Όσοι θέλησαν να σπιλώσουν τη μνήμη τους κάνουν τεράστιο λάθος. Οι προσπάθειές τους πέφτουν στο κενό. Δεν πιστεύουμε ότι η πτώση του ελικοπτέρου ήταν ατύχημα», συνεχίζει ο Νίκος Βλαχάκος.
Το τελευταίο τηλεφώνημα στον αδερφό του
Ο Νίκος Βλαχάκος θυμάται, μάλιστα, το τελευταίο τηλεφώνημα που είχε με τον Τάκη, όπως συνήθιζε να φωνάζει τον μικρότερο αδερφό του. Μια μέρα πριν ο αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού αναχωρήσει για τη φρεγάτα Ναυαρίνο κι ενώ ο αγροτικός γιατρός -τότε- στη Μάνη παρακολουθούσε την αναστάτωση στο Αιγαίο, ανησυχούσε. Έτσι, τον πήρε τηλέφωνο. «Τον πήρα τηλέφωνο. Θυμάμαι, ήταν Κυριακή απόγευμα, 28 Ιανουαρίου 1996. Είχα εφημερία και ήθελα να του μιλήσω. Μόλις απάντησε στο τηλέφωνο, του είπα “είναι λίγο περίεργα τα πράγματα στο Αιγαίο. Μικρέ να προσέχεις”. Κι ο Παναγιώτης απάντησε “μη φοβάσαι. θα τους κάνουμε πίσω, όπου κι αν επιχειρήσουν. Θα τους πετάξουμε στη θάλασσα”. Είχε τον ενθουσιασμό που έχουν οι νέοι αξιωματικοί, οι οποίοι κλήθηκαν να υπηρετούν την πατρίδα τους».
«Μόλις απάντησε στο τηλέφωνο, του είπα “είναι λίγο περίεργα τα πράγματα στο Αιγαίο. Μικρέ να προσέχεις”. Κι ο Παναγιώτης απάντησε “μη φοβάσαι”»
Από τότε τα δύο αδέρφια δεν ξαναμίλησαν. Ο Νίκος έμαθε από τη σύζυγο του Παναγιώτη ότι δόθηκε εντολή να απογειωθεί το ελικόπτερο από τον Μαραθώνα και να προσγειωθεί στη φρεγάτα Ναυαρίνο. Προσπάθησε να τον βρει στο τηλέφωνο, χωρίς επιτυχία. Έτσι, τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου, όταν σηκώθηκε, ανοίγοντας την τηλέοραση, έμαθε ότι έχει χαθεί από τα ραντάρ το ελικόπτερο της φρεγάτας Ναυαρίνο. «Ο Παναγιώτης δεν φοβήθηκε. Έπεσε για την πατρίδα, όπως και οι δύο πιλότοι που ήταν μαζί του. Και σήμερα το ίδιο θα έκανε», λέει ο Νίκος. Και στέλνει το δικό του μήνυμα στις Ένοπλες Δυνάμεις: «Είμαι υπερήφανος για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και δη για το Πολεμικό Ναυτικό, που ξέρω ότι θα απαντήσουν δυναμικά στις προκλήσεις των Τούρκων».
«Ο Παναγιώτης δεν φοβήθηκε. Έπεσε για την πατρίδα, όπως και οι δύο ήρωες που ήταν μαζί του. Και σήμερα το ίδιο θα έκανε»
Μάλιστα, τονίζει ότι οι προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο δεν τον τρομάζουν: «Οι Τούρκοι πάντοτε διεκδικούν κομμάτι του Αιγαίου. Διεκδικούν νησιά μας. Εμένα δεν με τρομάζουν. Δεν με φοβίζουν. Έχω μάθει να αγαπάω την πατρίδα μου. Είμαι έτοιμος να συμπορευθώ με όλους τους Έλληνες, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τον οποιονδήποτε κίνδυνο και να μην παραχωρήσουμε σπιθαμή από το έδαφός μας. Πράγμα που έκαναν και εκείνοι. Έκαναν το καθήκον τους. Έπεσαν για την πατρίδα τους». Πάντως, 23 χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων του 1996 ένα τεράστιο γιατί βασανίζει τις οικογένειες των πεσόντων.
