Διαζύγιο με την λογική

Τα κόμματα, φαίνεται να μην έχουν διδαχθεί από την κρίση. Εξακολουθούν να βλέπουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως προέκταση του μηχανισμού εξουσίας τους, αντί να δώσουν χώρο στην κοινωνία των πολιτών. Συνεχίζεται έτσι η παθογένεια που εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του ’80, τότε που τα  κόμματα ως μηχανισμοί εξουσίας επεδίωκαν (και το κατόρθωσαν) να ελέγχουν τα πάντα. Εβλεπαν όλους τους θεσμούς σαν το «μακρύ χέρι» του μηχανισμού τους, με πρώτη και καλύτερη την αυτοδιοίκηση. Φθάσαμε έτσι στο σημείο σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία να μην αναμετρούνται παρατάξεις που συγκροτούνται στη βάση κοινών θέσεων για τον τόπο,αλλά  να προσδίδεται ο χαρακτήρας γενικής πολιτικής σύγκρουσης. Φτάσαμε στο σημείο, ο «δικός τους Δήμαρχος», «ο δικός τους Περιφερειάρχης», να δικαιούται πρόσθετης χρηματοδότησης, ενώ των αντιπάλων όχι. Φτάσαμε στο σημείο του «όχι» για το «όχι» της αντιπολιτευόμενης παράταξης στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, μόνο και μόνο, γιατί ήταν του αντιπάλου κόμματος  η πρόταση, άσχετα εάν αυτό που υπήρχε πάνω στο τραπέζι θα έπρεπε να μελετηθεί και να αποφασιστεί με βάση το καλό των πολιτών και του τόπου. Κάπως έτσι, δεν υπήρχε η παραμικρή συνεργασία με τοπικούς Βουλευτές του αντιπάλου κόμματος και εννοείται με κυβερνητικά στελέχη εάν το κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση ήταν άλλο από αυτό που στήριζε τον Δήμαρχο ή τον Περιφερειάρχη. Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σημείο να είναι όλα καλά γινομένα και να μην ακούγεται κιχ από αυτοδιοικητικούς, όταν το κόμμα τους ήταν στην εξουσία, ακόμη και για θέματα που έβγαζαν μάτι ότι δεν ωφελούν τον τόπο. Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται «απίστευτη “συνεργασία” με την υπουργό Τουρισμού Κουντουρά χωρίς αναφορά …αντιπολιτευτικών λόγων, αλλά και η συνεργασία του Περιφερειάρχη με προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ» Γιατί προφανώς, έπρεπε να τους κόψει την καλημέρα, από την στιγμή που ήταν του αντιπάλου κόμματος. Να μην συνεργάζεται με το υπουργείο Τουρισμού, στον τόπο που ζει από τον τουρισμό, να μην σηκώνει  το τηλέφωνό στον Χαρίτση. γιατί τα κονδύλια του ΕΣΠΑ ήταν άλλου κομματικού χρώματος  Και το… έγκλημα δεν σταματά εδώ. Αλλά τόλμησε ο Περιφερειάρχης, να χρησιμοποιήσει στελέχη άλλου κόμματος και ακόμη χειρότερα,τόλμησε να  οδήγησε στα δικαστήρια στέλεχος του κόμματος. Δεν έβαλε κάτω από το χαλί κατάχρηση δημόσιου χρήματος. Και κάπως έτσι και με διάφορα άλλα εσωκομματικά, που ουδόλως αφορούν τους πολίτες, θεωρείται ότι πήρε… διαζύγιο με το κόμμα του. Και κάπως έτσι πήραν και διαζύγιο με την λογική,  πολλοί  βασιλικότεροι του βασιλέως. Τουλάχιστον ελπίζουμε πως οι πολίτες έχουν μάθει πολλά περισσότερα τα χρόνια της κρίσης και αντιλαμβάνονται πως  ο κάθε θεσμός λειτουργεί με βάση συγκεκριμένους κανόνες, λογοδοτεί στους πολίτες και τις αρμόδιες αρχές και όχι στους  κομματικούς κομισάριους. Εχουν καταλάβει, πως μόνο  έτσι έχουμε ελπίδα να γίνουμε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και να μην παραμείνουμε ασπρόμαυρη ταινία με πρωταγωνιστές Γκόρτσους.