Η «δωρεάν Παιδεία» στα φροντιστήρια αναστενάζει

Οι ελληνικές οικογένειες ακόµη και στα χρόνια της κρίσης δίνουν το 87% των δαπανών τους για την παιδεία σε φροντιστήρια. Πραγματικά εξωφρενικό νούμερο. Και σκέφτεσαι που στο καλό είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα είχαν στόχο την πάταξη της παραπαιδείας, όπως ανακοινώνουν οι κατά καιρούς «μεταρρυθμιστές». Αντ’ αυτού βλέπουμε τα παιδιά να αρχίζουν πλέον φροντιστήριο από το Δημοτικό. Δασκάλες και δάσκαλοι που αναλαμβάνουν τα απογεύματα τη μελέτη των μαθητών, ακόμα και εκείνων που είχαν το πρωί στην τάξη τους, συντηρώντας την παραπαιδεία σε μια δωρεάν εκπαίδευση που ουσιαστικά ποτέ δεν ήταν δωρεάν. Παλαιότερα το θέμα φροντιστήριο άρχιζε να απασχολεί μια οικογένεια όταν το παιδί έφτανε στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου, οπότε οι μαθητές έδιναν απολυτήριες εξετάσεις ή έπρεπε να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις που θα έκριναν την εισαγωγή τους σε Πανεπιστήμια, Πώς είναι δυνατόν σε μια εποχή που ο μέσος γονιός είναι απόφοιτος τουλάχιστον Λυκείου όλο και περισσότερα παιδάκια από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Δημοτικού να χρειάζονται επειγόντως φροντιστή;.Κάτι δεν πάει καλά στο σχολείο και όχι όπως λένε κάποιοι στους γονείς, πολλοί από τους οποίους δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι για να είναι στο σπίτι τους το αργότερο στις 3 το μεσημέρι για να βοηθήσουν το παιδί τους, στην  όλο και περισσότερο φορτωμένη ύλη. Κάτι δεν πάει καλά στον περίφημη μεταρρύθμιση του ολοήμερου, το οποίο δεν λειτουργεί σε πολλά σχολεία και δυστυχώς όπου λειτουργεί επέχει θέση παρκινγκ. Μιλούν πολλοί για τα εκπαιδευτικά συστήµατα άλλων χωρών, όπως το φινλανδικό, που θεωρείται ένα από τα καλύτερα του κόσµου, με παιδιά που μαθαίνουν γράμματα εντός σχολείου και μόνον. Βέβαια οι άνθρωποι έκαναν μια μεγάλη μεταρρύθμιση κάπο το 1970, κι από τότε συνεχίζουν να την εξελίσσουν. Δεν έρχεται ο κάθε υπουργός να κάνει την δικιά του. Και µη βιαστούµε να πούµε ότι για όλα φταίει η κρίση. δεκαετίες τώρα. Οχι µόνο λόγω των πολιτικών, αλλά και εξαιτίας όλων όσα στηρίζουµε στη δηµόσια εκπαίδευση και ανεχόµαστε, πληρώνοντας υπερβολικούς φόρους. Όπως παιδιά εκτός παιδικών σταθμών, παιδιά χωρίς καθηγητές, παιδιά που όταν λείπει η δασκάλα τους πάνε στη διπλανή τάξη και ζωγραφίζουν, παιδιά που μοιράζονται φωτοτυπίες εν ετει 2019, όταν τα Φινλαδάκια πηγαίνουν σχολείο μόνον με το λαπ-τοπ τους. Κατά τα λοιπά το κουδούνι αν θα χτυπάει στις 9 μας μάρανε και η «τσάντα στο σχολείο» κάποιες Παρασκευές.