(…) Προφανώς ο καυγάς επί των υποσχέσεων είναι αναπόσπαστο στοιχείο των προεκλογικών εκστρατειών παντού στον κόσμο. Ωστόσο το ανησυχητικό είναι ότι το μοντέλο διαχείρισης της χώρας τα επόμενα κρίσιμα χρόνια παραμένει άγνωστο, όσο προσεκτικά και αν παρακολουθεί κάποιος τους πολιτικούς διαξιφισμούς. Όχι μόνο επειδή το διεθνές περιβάλλον εμφανίζει τάσεις αποσταθεροποίησης και η τουρκική απειλή εντείνεται, αλλά κυρίως διότι δεν είναι εμφανείς οι τρόποι με τους οποίους οι πολιτικές δυνάμεις φιλοδοξούν να γιατρέψουν σοβαρές εσωτερικές αδυναμίες και να θωρακίσουν τη χώρα ώστε να ανταπεξέλθει στις μεγάλες προκλήσεις. Προφανώς είναι κρίσιμο το ποιες κοινωνικές ομάδες θα ευνοηθούν κατά τι περισσότερο από την πολιτική του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά απείρως πιο σημαντικά θέματα είναι το παραγωγικό μοντέλο, οι δημοκρατικοί θεσμοί και η αμυντική ικανότητα της χώρας. Δυστυχώς ο καυγάς δεν αφορά τίποτε από τα τρία. Ίσως επειδή για τους περισσότερους – και την ίδια την κοινωνία – το Καστελλόριζο είναι πιο μακριά από τη… Μαδρίτη.
( από άρθρο του Σταύρου Χριστακόπουλου, σχετικά με την ενασχόλησή μας τις τελευταίες ημέρες με τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών -και με την Βενεζουέλα αμέσως μετά- περισσότερο από τα προβλήματα μας)
