Σε μετεκλογικό βέρτιγκο βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο προς τις εθνικές εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν, σύμφωνα με όσα είπε χθες ο κ. Τζανακόπουλος, στις 7 Ιουλίου. Τα συντροφικά μαχαιρώματα, που για πρώτη φορά άγγιξαν μέχρι και το Μαξίμου, δίνουν τον τόνο του εσωκομματικού κλίματος. Χθες, ο γραμματέας του κόμματος Πάνος Σκουρλέτης σε διπλή συνέντευξή του (ΕΡΤ και News24/7) εξαπέλυσε πυρά εναντίον κυβερνητικών στελεχών, αναφέροντας πράγματα που το προηγούμενο διάστημα λέγονταν μόνο ιδιωτικά, καθώς λόγω προεκλογικής περιόδου έμπαιναν «κάτω από το χαλί».
«Κυβερνητικά στελέχη με τον τρόπο τους δημιούργησαν μια εικόνα, δεν θα το έλεγα αλαζονείας αλλά δεν ήταν μετρημένοι και νουνεχείς όσο έπρεπε», ανέφερε ο γραμματέας του κόμματος. Η συγκεκριμένη αιχμή πήγαινε σαφώς συστημένη στον κ. Πολάκη, για τον οποίο είναι γενικευμένη πλέον η άποψη σε κυβέρνηση και Κουμουνδούρου πως «έκανε σοβαρή ζημιά» με τη συμπεριφορά του στο κόμμα. Αυτή η αιχμή του κ. Σκουρλέτη δεν ήταν η μόνη. Τα πυρά έπιασαν –χωρίς να τον κατονομάσει– και τον κ. Βερναρδάκη, που είχε επιφορτιστεί το έργο των δημοσκοπήσεων για λογαριασμό του Μαξίμου. Το γεγονός πως κανείς δεν περίμενε το αποτέλεσμα που ανέδειξε η κάλπη, βαρύνει και τον υπουργό Επικρατείας, ο οποίος στις περίφημες «μεθόδους» του που έφθαναν στο Μαξίμου και βάσει των οποίων έβγαινε και η στρατηγική της κυβέρνησης, δεν κατάφερε να σφυγμομετρήσει την πραγματική εικόνα της κοινωνίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», μέχρι και την ημέρα των εκλογών ο κ. Βερναρδάκης μετέφερε μια εικόνα ήττας μόλις με 2,8% – 4,5% «κοιμίζοντας» το επιτελείο του πρωθυπουργού.
Πολύ ενδιαφέρουσα η αποστροφή του γραμματέα που εμπεριείχε αιχμή για το Μαξίμου. Ερωτηθείς γιατί τα φαινόμενα αλαζονείας δεν στηλιτεύτηκαν από την ηγεσία της κυβέρνησης, ο κ. Σκουρλέτης απάντησε πως «όταν βρίσκεσαι κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη» χάνεται πολλές φορές η «χημεία του πολιτικού λόγου». Αιχμή προς τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια ήταν και η αναφορά πως η συνεργασία με τον κ. Καμμένο έπρεπε να είχε λήξει από τον Αύγουστο, αλλά και η κριτική στον τρόπο που έγινε η διεύρυνση με τους Τόλκα και Μωραΐτη, σημειώνοντας πως έδωσε την αίσθηση παράδοσης στον παλαιοκομματισμό.
Οι βολές Σκουρλέτη δεν ήταν οι μόνες. Ο κ. Κοτζιάς αργά το βράδυ της Δευτέρας είχε ανοίξει άλλη μια φορά τον ασκό του Αιόλου, με σκληρές εκφράσεις για το κυβερνητικό επιτελείο. «Ενα κομμάτι στο Μαξίμου έχει αλαζονική συμπεριφορά», είπε ο πρώην ΥΠΕΞ και ζήτησε «να πάνε στην άκρη ορισμένοι που είναι δίπλα στον Τσίπρα».
Ο κ. Κοτζιάς καυτηρίασε και τη γενικότερη αντιμετώπιση μετά την ήττα, λέγοντας πως «δεν μπορεί να χάνεις με 9,5% και να λες ότι δεν συμβαίνει τίποτα», διερωτώμενος «τι μας είπαν δηλαδή; Φταίει ο λαός, που δεν κατάλαβε;».
Το μωσαϊκό της κριτικής συμπληρώνεται από την Oλγα Γεροβασίλη και τον Νίκο Ξυδάκη. Η υπουργός Προστασίας του Πολίτη ερωτηθείσα στην ΕΡΤ για το τι δεν πήγε καλά, εκτίμησε ότι ενδεχομένως δεν επικοινωνήθηκαν αρκετά τα επιτεύγματα της κυβέρνησης, χωρίς να διευκρινίσει ποιος ευθύνεται για αυτό, ενώ ο κ. Ξυδάκης εστίασε στο ότι η κυβέρνηση έχασε την επαφή με την τάση της κοινωνίας. «Ηταν μία διαφορά που δεν περιμέναμε και το ότι δεν είχαμε ανιχνεύσει τη γενική τάση είναι ένα πρώτο στοιχείο που πρέπει να βάλουμε στη σκέψη και την αυτοκριτική μας. Είναι μία πολιτική αρετή που φάνηκε ότι δεν είχαμε τους τελευταίους μήνες». Την ίδια ώρα κριτική υπάρχει και για τις επιλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθώς την ερχόμενη Κυριακή είναι ορατό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει στην καλύτερη περίπτωση έναν ή δύο φίλα προσκείμενους περιφερειάρχες. Τις κακές επιλογές χρεώνεται και ο κ. Σκουρλέτης, για τον οποίο υπάρχει ευρύτερα μια γκρίνια πως δεν κατάφερε να δημιουργήσει μία ισχυρή κομματική δομή. Ενδεικτικό του κακού κλίματος που υφίσταται πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανεξαρτητοποίηση χθες της κ. Μεγαλοοικονόμου.
Τρεις αντίπαλοι
Επιστέγασμα των παραπάνω είναι πως ο κ. Τσίπρας έχει τρεις διαφορετικούς αντιπάλους να αντιμετωπίσει στον δρόμο προς την κάλπη: Πρώτον, τον φυσικό αντίπαλο, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία που έχει πλέον «αέρα στα πανιά της» μετά τη σχεδόν διψήφια διαφορά, την εσωκομματική αναταραχή και τέλος τα στρατηγικά διλήμματα που πρέπει ο ίδιος να απαντήσει στην προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα.
