Στο πλέον διάσημο μνημείο της χώρας στην Ακρόπολη, υπολειτουργούσε εδώ και χρόνια το αναβατόριο για ΑΜΕΑ, μέχρι που σταμάτησε να λειτουργεί τελείως λόγω μη συντήρησης. Ένα αναβατόριο που αποκτήσαμε το 2004 λόγω Ολυμπιακών αγώνων, μη μας που και τίποτε καθυστερημένους. Μετά τα γνωστά. Όλα αφήνονται στην φθορά του χρόνου. Εδώ αφήνονται τα Μνημεία τα αναβατόρια είναι το θέμα; Κατά τα λοιπά ο Πολιτισμός, δεν λείπει από εξαγγελίες προεκλογικές κυρίως και στις θαυμάσιες μετεκλογικές εκθέσεις ιδεών, των εκάστοτε υπουργών που αναλαμβάνουν να ηγηθούν του υπουργείου. Και πάντα φυσικά υπάρχει και η περίφημη διασύνδεση Πολιτισμού και-Τουρισμού. Τον Φεβρουάριο του 2015, στην πρώτη ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, η «πολιτισμική αναγέννηση της πατρίδας μας» καταγράφηκε ως ένας από τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης. Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την προκήρυξη των εκλογών, από το υπουργείο Πολιτισμού πέρασαν τέσσερις υπουργοί που μάλλον δεν κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν τη φράση του Αλέξη Τσίπρα και να στεριώσουν. Ο κ. Ξυδάκης υποσχέθηκε μια «άνοιξη πολιτισμού» στην Ελλάδα, ο κ. Μπαλτάς έβλεπε το υπουργείο όχι ως «γυάλινο πύργο» αλλά ως έναν θεσμό που εγγυάται «το κοινωνικό όφελος και το αναπτυξιακό αποτέλεσμα» της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Για την κ. Κονιόρδου ο πολιτισμός ήταν «ένας κήπος που πρέπει να καθαρίσουμε και να του επιτρέψουμε να ανθήσει», ενώ η κ. Ζορμπά επεδίωξε να οργανώσει στον πολιτισμό «το όραμα που έχει ανάγκη η κοινωνία μας μετά τα χρόνια της εθνικής κατάθλιψης». Είναι γεγονός ότι οι πολιτικοί όλων των κομματικών αποχρώσεων αρέσκονται στις ανακοινώσεις και στις εξαγγελίες, στις υποσχέσεις για τομές, για σπάσιμο αυγών και νυστέρια που θα φτάνουν βαθιά μέσα στο κόκαλο. Από αυτή την τάση δεν ξέφυγαν οι υπουργοί Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ που όπως φαίνεται, σήκωσαν τον πήχυ αρκετά ψηλά, σε σημείο που πια ήταν δύσκολο να τον διακρίνουν.
Υ.Γ. Στα καθ’ ημάς, θα ήταν πολυτέλεια βέβαια να μιλάμε για αναβατόρια στην Ακρόπολη της Λίνδου ή στο Κάστρο Μονολίθου. Ιδίως για το τελευταίο, το οποίο καταρρέει και η υποχώρηση τμημάτων των τειχών, κάνει επικίνδυνη την επίσκεψη σε συγκεκριμένα σημεία, αφού ανά πάσα στιγμή ελλοχεύει κίνδυνος να βρεθεί κάποιος στο κενό. Προς το παρόν οι πέτρες που γκρεμίζονται χρησιμοποιούνται από τους επισκέπτες για… εικαστικό δρώμενο με εκατοντάδες πυργάκια. Η αποκατάσταση του Κάστρου Μονολίθου που σημειωτέον αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες, εκκρεμεί εδώ και χρόνια. Επερωτήσεις των βουλευτών πάνε κι έρχονται και οι εκκλήσεις των κατοίκων για τον αναπτυξιακό πόλο της περιοχής τους, χάνονται στον θόρυβο από της πέτρες που πέφτουν. Οσο για την περίφημη διασύνδεση Πολιτισμού και Τουρισμού, θα την καταφέρουμε, όταν κάποιος τουρίστας τραυματιστεί και δεν θα έχουμε όχι γιατρό εκεί γύρω τριγύρω, αλλά ούτε ΕΚΑΒ για να τον παραλάβει, όπως έγινε πρόσφατα Κάποιο από τα περιστατικά θα πάρει δημοσιότητα, είτε στη Λίνδο με τους χιλιάδες επισκέπτες και χωρίς γιατρό, είτε στο Μονόλιθο. Θα γίνουμε διάσημοι στα πέρατα του κόσμου, ιδίως αν υπάρξουν και φωτογραφίες κάποιος επισκέπτης να μεταφέρεται τραυματισμένος σε καρότσα ημιφορτηγού.
