Δεν θα γίνει κατηγορία εις βάρος δικηγόρου για αντίσταση και διατάραξη υπηρεσιακής ειρήνης

Με βούλευμα, που εξέδωσε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου, αποφασίστηκε να μην γίνει κατηγορία εις βάρος δικηγόρου της Ρόδου για τις πράξεις της αντίστασης και της διατάραξης οικιακής (υπηρεσιακής) ειρήνης, που εφέρετο ότι τέλεσε στη Ρόδο, στις 13.9.2017.
Το ιστορικό της υπόθεσης, που είχε προκαλέσει θόρυβο στους κόλπους του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου, έχει ως εξής:
Στις 13.9.2017 και περί ώρα 09:00, ο κατηγορούμενος, ο οποίος φέρει την ιδιότητα του Δικηγόρου και είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου, επισκέφτηκε το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου, καθώς είχε ενημερωθεί από συγγενείς εντολέως του, ότι ο τελευταίος είχε προσαχθεί στο ως άνω Αστυνομικό Τμήμα ως ύποπτος για συμμετοχή σε διακίνηση ναρκωτικών και άλλες παράνομες πράξεις, στο πλαίσιο μεγάλης αστυνομικής επιχείρησης που είχε διενεργηθεί τις πρώτες πρωινές ώρες της ίδιας ημέρας.
Όταν έφτασε στον πρώτο όροφο του κτηρίου που στεγάζεται η ως άνω Δημόσια Υπηρεσία, απέναντι ακριβώς από έτερο αστυνομικό τμήμα, χτύπησε την κλειστή πόρτα, ώστε να του επιτραπεί η είσοδος. Στην κλήση του αυτή ανταποκρίθηκε αστυνομικός, ο οποίος του επιβεβαίωσε την παρουσία του εντολέως του στην υπηρεσία και ακολούθως του ζήτησε να αποχωρήσει για να επανέλθει αργότερα, ώστε να μπορέσει να ασκήσει τα καθήκοντά του ως συνήγορος, καθώς ήταν σε εξέλιξη η επιχείρηση της αστυνομίας και προφανώς λόγω της δυσκολίας διαχείρισης του όγκου των εγγράφων και του πλήθους των συλληφθέντων, δεν ήταν εφικτό, τη δεδομένη εκείνη χρονική στιγμή, να δοθούν από τον αστυνομικό περισσότερες πληροφορίες για τον εντολέα του. Ο κατηγορούμενος αποχώρησε και πέντε λεπτά αργότερα, επανήλθε στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος, όπου εκ νέου αιτήθηκε να του επιτραπεί η είσοδος στο αστυνομικό τμήμα. Όταν ο ίδιος αστυνομικός του ζήτησε να αποχωρήσει εκ νέου, τότε ο κατηγορούμενος, όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος αναφέρει, με τη στεντόρεια φωνή που η φύση τον προίκισε και υψώνοντας το ανάστημά του, αρνήθηκε να αποχωρήσει ζητώντας να του επιτραπεί η είσοδος στο Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών. Ακούγοντας τις φωνές στην είσοδο προσέτρεξε σε βοήθεια του συναδέλφου του άλλος αστυνομικός, ο οποίος αφού προσπάθησε να ηρεμήσει τον συνήγορο τού ζήτησε να απομακρυνθεί και να επανέλθει αργότερα.
Τότε ο κατηγορούμενος, κατά τα διαλαμβανόμενα στις καταθέσεις των αστυνομικών, όχι μόνο δεν ηρέμησε αλλά επιπλέον προέταξε απειλητικά το χέρι του και απώθησε τον δεύτερο αστυνομικό ακουμπώντας τον στο στήθος, για να μπορέσει να εισέλθει στο αστυνομικό τμήμα, απειλώντας παράλληλα ότι θα υποβάλει μήνυση σε βάρος τους γιατί κρατούν παράνομα τον εντολέα του. Ο κατηγορούμενος αρνείται την τέλεση των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες κινήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του, δηλώνοντας ότι το μόνο που επιθυμούσε ήταν να έλθει σε επαφή με τον προσαχθέντα εντολέα του, για την κατάσταση της υγείας του οποίου ανησυχούσε αφού, κατά τα υποστηριζόμενα από τον ίδιο, πάσχει από καρδιακό νόσημα, ενώ πέραν τούτου δηλώνει ότι η φωνή με την οποία τον προίκισε η φύση είναι στεντόρεια, υπονοώντας ότι ουδεμία πρόθεση είχε να υψώσει τον τόνο της φωνής του στους αστυνομικούς.
Περαιτέρω αποδέχεται ότι πράγματι προέταξε το χέρι του απωθώντας τον αστυνομικό, χαρακτηρίζοντας όμως την εν λόγω απώθηση ως πράξη άμυνας. Ειδικότερα αναφέρει ότι εξέλαβε το γεγονός ότι ο αστυνομικός του μιλούσε από κοντινή απόσταση ως απειλή για την υγεία του, φοβούμενος την μετάδοση ασθενειών που μεταδίδονται με τη σίελο.
Το δικαστικό συμβούλιο έκρινε ότι δεν πλοιρούται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των αποδοθέντων αδικημάτων της διατάραξης οικιακής (υπηρεσιακής) ειρήνης και αντίστασης, καθώς όσον αφορά στο πρώτο αποδιδόμενο αδίκημα ελλείπει, το στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης της παράνομης εισόδου ή παραμονής του κατηγορουμένου στους χώρους του αστυνομικού τμήματος ενώ επιπλέον, πέραν της από τις φωνές αναστάτωσης και της απασχόλησης των δύο αστυνομικών οργάνων, ουδεμία διακοπή στη λειτουργία της υπηρεσίας προκλήθηκε από τη συμπεριφορά του κατηγορουμένου. Όσον αφορά δε στο έτερο αποδιδόμενο αδίκημα της αντίστασης δεν πλοιρούται η αντικειμενική του υπόσταση κατά το στοιχείο το οποίο η ομολογημένη απώθηση που πραγματοποίησε ο κατηγορούμενος με το χέρι του, δεν ήταν αρκετή να διεγείρει στον αστυνομικό υπάλληλο που βρισκόταν στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος φόβο αλλά ούτε και να τον παρεμποδίσει στην εκτέλεση νόμιμης υπηρεσιακής ενέργειας.