Η ικανότητα της Κριστίν Λαγκάρντ να προσαρμόζεται στην συγκυρία χωρίς να εγκαταλείπει τις θέσεις της είχε “φανεί” στην διαπραγμάτευση του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους για το ελληνικό χρέος.
Στην συζήτηση για την τελική συμφωνία “εξόδου” της Ελλάδας από το τρίτο πρόγραμμα τον Ιούνιο του 2018 το ΔΝΤ, διαφωνούσε τόσο στον τρόπο διευθέτησης του χρέους, όσο και στο θέμα της διευθέτησης της σταθεροποίησης του τραπεζικού συστήματος.
Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι δεν άλλαξε ουσιαστικά την θέση της, προκειμένου να μην εμποδισθεί η συμφωνία, το ΔΝΤ με δική της απόφαση αποσύρθηκε από την “συμμετοχή” στην απόφαση και η συμφωνία του Ιουνίου ολοκληρώθηκε χωρίς το ΔΝΤ να αλλάξει την δική του θέση. Μια θέση που υποστήριζε και υποστηρίζει η Λαγκάρντ, τότε επικεφαλής του ΔΝΤ και σήμερα διάδοχος του Μάριο Ντράγκι.
Ακριβώς σε αυτά τα δύο πεδία αναμένεται με ενδιαφέρον η επίδραση της παρουσίας της πλέον ως επικεφαλής της ΕΚΤ: το θέμα των πλεονασμάτων/χρέους και η διασφάλιση της σταθερότητας των τραπεζών με επαρκή κεφάλαια.
• Η Λαγκάρντ στις διαπραγματεύσεις για την μετά το τρίτο πρόγραμμα διευθέτηση της οικονομίας στην Ελλάδα, επέμενε στην θέση που είχε το ΔΝΤ για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε ένα επιπλέον “κούρεμα”. Την τελευταία στιγμή και για να μην καταρρεύσει η συμφωνία η Λαγκάρντ έκανε …πίσω. Αποδέχθηκε σιωπηρά την συμφωνία του Ιουνίου του 2018, χωρίς “κούρεμα”. Αλλά και χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ σε αυτή. Ποτέ δεν άλλαξε την θέση της και την εκτίμησή της σύμφωνα με την οποία τα πλεονάσματα που προβλέπει η συμφωνία αυτή είναι πολύ υψηλά, δεν μπορεί να τα πετύχει μια οικονομία και σε κάθε περίπτωση η επίτευξή τους “φρενάρει” την οικονομική ανάκαμψη. Να σημειωθεί εδώ ότι ακόμα και η αναγνώριση από πλευράς ΔΝΤ του λάθους των πολλαπλασιαστών που έκαναν οι “τεχνικοί” του για τα μέτρα που εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα, ενισχύει αυτή την άποψη. Η θέση αυτή δεν έχει αναιρεθεί ποτέ από την Λαγκάρντ και αναμένεται να την “φέρει” μαζί της στο Συμβούλιο της ΕΚΤ παρά το γεγονός ότι εκεί επικρατεί στην πλειονότητα των μελών η αντίθετη άποψη. Το πλαίσιο αυτό είναι σε κάθε περίπτωση ευνοϊκό για την επαναδιαπραγμάτευση του ύψους των πλεονασμάτων, ίσως και πριν το τέλος του τρέχοντος έτους. Αυτό βέβαια θα ανοίξει και πάλι το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους καθώς το ύψος των πλεονασμάτων συνδέεται άμεσα με την ρύθμιση της εξυπηρέτησής του. Αρκεί βέβαια να μην υπάρξουν απρόοπτες εξελίξεις από ελληνικής πλευράς.
• Στο τραπεζικό ζήτημα η άποψη της Κ. Λαγκάρντ ίσως κάνει τα πράγματα περισσότερο δύσκολα για την Ελλάδα. Και αυτό γιατί η Λαγκάρντ συνολικά για την Ευρωζώνη αλλά ειδικά για την Ελλάδα έχει θέσει δημόσια το θέμα της ανάγκης για κεφαλαιακή ενίσχυση μέσω των αποθεματικών που έχουν δημιουργηθεί από τα υπόλοιπα του τρίτου δανείου (ESM). Ανέκαθεν επί της θητείας η θέση του ΔΝΤ ήταν ότι η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα απαιτούσε περισσότερα κεφάλαια. Και για τον λόγο αυτό ζητούσε τα κεφάλαια του τρίτου δανείου (ESM) να χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Αυτό είχε απορριφθεί από την Κομισιόν, με την σιωπηρή συμφωνία της ΕΚΤ. Παραμένει όμως για την Κ. Λαγκάρντ μια θέση την οποία δεν έχει θέσει υπό αμφισβήτηση μέχρι σήμερα…
του Γ. Αγγέλη
