Τη Δευτέρα, η χώρα μπήκε σε έναν νέο κύκλο. “Γύρισε σελίδα”, όπως θέλει το δημοσιογραφικό κλισέ. Εγράφη πραγματική ιστορία στις κάλπες. Και στο βάθος, όπως λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ξεπροβάλλει η Νέα Ελλάδα. Μια νέα Πατρίδα. Βεβαίως, όλα αυτά έχουν ξανασυμβεί. Η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία είναι μια κατάκτηση της μεταχουντικής Ελλάδας, μια κατάκτηση, την οποίαν η νέα γενιά θεωρεί αυτονόητη. Αλλά, δεν ήταν πάντα έτσι.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση που απήλθε είχε μοναδικά χαρακτηριστικά: δύο κόμματα, τα οποία γιγαντώθηκαν μέσα στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση που χτύπησε τη μεταπολεμική Ελλάδα, συγκυβέρνησαν για 4,5 χρόνια.
Το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου, έμελλε να απολαύσει τη μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας διακυβέρνηση των χρόνων του μνημονίου. Τα αποτελέσματά της κρίθηκαν στις ευρωεκλογές και κρίθηκαν τελεσιδίκως στην κάλπη της 7ης Ιουλίου. Μιας μέρας, με τον υδράργυρο στους 40 και πλέον βαθμούς. Όπως και το πολιτικό θερμόμετρο.
Ο Αλέξης Τσίπρας επαίρετο και μάλιστα χωρίς αναστολές, ότι ήταν εκείνος που έβγαλε τη χώρα από την εποχή των μνημονίων και την οδήγησε σε μια νέα… κανονικότητα. Η οποία, ωστόσο, αποδείχθηκε η πλέον αντικανονική από τις αντικανονικές και πολιτικά και θεσμικά και κοινωνικά.
Γιατί στην πραγματικότητα, η μόνη κανονικότητα στην οποίαν επέμεινε η ελληνική κοινωνία ήταν εκείνη της εναλλαγής των κυβερνήσεων στην εξουσία. Παρ’ όλα αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας θεώρησε κάποια στιγμή ότι δεν τον αφορούσε η φθορά της εξουσίας. Ότι είχε ανακαλύψει έναν κρυφό δίαυλο επικοινωνίας με την λαϊκή πλειοψηφία, που θα του επέτρεπε να βγαίνει πάντοτε νικητής στην κάλπη. Τώρα πια βιώνει και ο ίδιος όσα έζησαν και οι προηγούμενοι: δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στην κυβερνητική φθορά. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει…
Αυτό που θα κληθεί να μάθει τώρα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως, ό,τι πέσει, δύσκολα ξανασηκώνεται. Μπορεί να υπάρχουν ενίοτε και εξαιρέσεις, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κανόνα. Θερίζει και θα θερίζει για μεγάλο διάστημα ό,τι και όσα ακριβώς έσπειρε. Θαύματα στην περίπτωσή του, δεν πρέπει να αναμένονται. Γιατί υπήρξε ό,τι πιο νοσηρό ανέδειξε ποτέ, όχι μόνον η ελληνική αλλά και η διεθνής πραγματικότητα. Μετά από 4,5 χρόνια η ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια και το χειρότερο είναι ότι αρνούνται ακόμα να το καταλάβουν.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΗΚΕ
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους καταψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, κέρδισε η Νέα Δημοκρατία κι έγινε Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι σε δύο σημεία η υπελθούσα κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα υπονόμευσε με σοβαρές συνέπειες την εθνική ταυτότητα του λαού μας και την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού: Στα Εθνικά Θέματα και στην Παιδεία.
Και μόνον για τη Συμφωνία των Πρεσπών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται ως μια από τις χειρότερες κυβερνήσεις όλων των εποχών. Παραχώρησε όνομα, ιστορία, εθνότητα, ταυτότητα και γλώσσα σε ένα μικρό και αδύναμο γειτονικό κράτος, προσβάλλοντας όλους τους Έλληνες και πολύ περισσότερο τους Μακεδόνες.
Ήδη τα αποτελέσματα φαίνονται εδώ και καιρό διότι τα Σκόπια τείνουν να αχρηστεύσουν τον γεωγραφικό όρο “Βόρεια” και χρησιμοποιούν μόνο τον όρο “Μακεδονία”. Το Σύνταγμά τους δεν μας το έχουν αποστείλει ακόμα επισήμως για να διαπιστώσουμε αν έχουν επιφέρει τις απαραίτητες μεταβολές. Τα σχολικά τους βιβλία βρίθουν αλυτρωτικών αναφορών, αλλά με τη Συμφωνία των Πρεσπών έχουν τη δυνατότητα να ζητούν να αφαιρέσουμε εμείς από τα βιβλία μας τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο και τον Παύλο Μελά.
Τα μακεδονικά προϊόντα μας κινδυνεύουν να χάσουν την επωνυμία που τα συνδέει με την πανάρχαια ελληνική πατρίδα, τη Μακεδονία. Δώσαμε πολλά, δεν πήραμε τίποτα και όλα αυτά χωρίς καμία σοβαρή διαπραγμάτευση.
Φυσικά, δεν λησμονήσαμε μπροστά στην κάλπη τις δηλώσεις του απελθόντος πρωθυπουργού ότι στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα, τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο ή ότι δεν πειράζει να χάσουμε και μερικά νησιά!
Δεν λησμονήσαμε επίσης τη δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες και «θα το ρισκάρουμε με την επιθετικότητα της Τουρκίας», όπως, βεβαίως δεν ξεχάσαμε τη δήλωση πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι Πόντιοι δεν υπέστησαν γενοκτονία, αλλά μια… απλή εθνοκάθαρση!
Δεν ξεχάσαμε ακόμα, απεναντίας, ότι αν δεν αποχωρούσε ο Κοτζιάς από την κυβέρνηση μετά τις Πρέσπες, θα είχε υποστεί δεινή προσβολή και ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός. Ήταν έτοιμες οι Πρέσπες Νο 2, που θα αφορούσαν όχι μόνο τις ελληνοαλβανικές σχέσεις αλλά και τις ελληνοτουρκικές, αφού στα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και μια συμφωνία με την Τουρκία “Τύπου Πρεσπών”, όπως διακήρυσσε και ο “δικός μας” βουλευτής, ο εκ Κω ορμώμενος Ηλίας Καματερός χωρίς να αισθανθεί την παραμικρή ντροπή και χωρίς να ζητήσει ποτέ του, έστω και μια συγγνώμη.
Στην Παιδεία κατεβλήθη μεγάλη προσπάθεια να καταπολεμηθούν η αριστεία και η άμιλλα, αφού από υπουργικά χείλη ακούστηκε ότι η αριστεία είναι ρετσινιά. Υποβαθμίστηκαν τα Πρότυπα και τα Πειραματικά Σχολεία.
Έγιναν ανεπιτυχείς πειραματισμοί στο μάθημα των Θρησκευτικών και πολεμήθηκε η κλασική και ανθρωπιστική παιδεία με τη συρρίκνωση των Αρχαίων Ελληνικών, που σε πείσμα του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να διδάσκονται σε πολλές ξένες χώρες. Επιχείρησαν, αλλά δεν πρόλαβαν, κι ευτυχώς, να αφελληνίσουν και όλη την ύλη της Ιστορίας.
Μας προσέβαλαν και μάλιστα υπέρ το δέον, και πλήρωσαν. Τους απορρίψαμε, όπως τους άξιζε.
Και μόνο ύστερα απ’ αυτά, είναι κατανοητή η οργή και αγανάκτηση των Ελλήνων και δεν χρειάζεται -νομίζουμε- να υπεισέλθουμε σε θέματα οικονομίας και κοινωνικής πολιτικής γιατί μόνο τυφλοί τα τ’ ώτα, τον δε νουν, τα τ’ όμματα δεν αντελήφθησαν ότι επί ημερών του ΣΥΡΙΖΑ φτωχοποιήθηκαν όλοι σχεδόν οι Έλληνες (πλην ενίων “ημετέρων”) και η ίδια η χώρα και ότι πάνω από 3 εκατομμύρια συμπατριώτες μας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, ότι η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε ότι η υπογεννητικότητα προσέλαβε τεράστιες διαστάσεις και η φυγή στην ξενιτιά και μάλιστα της πιο δυναμικής γενιάς, θύμιζε εποχές μετά τους παγκοσμίους πολέμους.
Φαίνεται, όμως, ότι ο Θεός εξακολουθεί να αγαπά και να προστατεύει την Ελλάδα γι’ αυτό και την κατάλληλη στιγμή φώτισε τους Έλληνες να αλλάξουν σελίδα για να βρουν τον πραγματικό δρόμο των πεπρωμένων τους.
Θα πρέπει, όμως, και όλοι μας να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να διδαχθούμε από τα λάθη μας, μικρά ή μεγάλα.
Και τα μεγαλύτερα διδάγματα είναι τουλάχιστον δύο: Ου δις εκ τον αυτόν ποταμόν, και ότι αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά αριστερά. Άλλωστε, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρών σοφών.
Η “δημοκρατική”
