Ένας από τους ανθρώπους- δημοσιογράφους που έζησαν την ποδηλασία στα «χρυσά» της χρόνια είναι και ο Γιώργος Ζαχαριάδης. Ο ένας εκ των ιδρυτών του Α.Ο. Κολοσσός το 1963 θυμήθηκε μαζί μας τις μοναδικές στιγμές που έζησε τις περασμένες δεκαετίες στη Ρόδο, μιλάει για την ποδηλασία, την ιστορία της στο νησί και πολλά ενδιαφέροντα πράγματα εν όψει της Historica 2019, που θα γίνει στο νησί από 10 έως 13 Οκτωβρίου. Ο Γιώργος Ζαχαριάδης στις 19 Ιουνίου 2007 έζησε την πιο σημαντική μέρα της επαγγελματικής του καριέρας. Συγκεκριμένα, την βράβευση από το «Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασιλείου Μπότση» για την πολύχρονη προσφορά του στη δημοσιογραφία της Δωδεκανήσου και την προβολή θεμάτων της Περιφέρειας. Η απονομή έγινε από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια σε ειδική εκδήλωση στο ξενοδοχείο Caravel της Αθήνας.
-Κύριε Ζαχαριάδη είστε από τα ιδρυτικά μέλη του Κολοσσού το 1963. Πως προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του συλλόγου;
«Ήταν μία ιδέα μας, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα σωματείο που θα ασχολείται με όλα τα αθλήματα εκτός από το ποδόσφαιρο. Έτσι, ο Κολοσσός ασχολήθηκε με την ποδηλασία, τον στίβο και το μπάσκετ. Ουσιαστικά, ο Κολοσσός ξεκίνησε με τη συμμετοχή άλλων παραγόντων από τον Διαγόρα, τον Δωριέα και τον Α.Ο. Νεοχωρίου».
-Η ποδηλασία ήταν από τα καλά «χαρτιά» του Κολοσσού, έτσι δεν είναι;
«Η ποδηλασία εκείνη την περίοδο παρουσίασε μεγάλη ακμή στη Ρόδο. Το νησί μας ανέδειξε σημαντικούς ποδηλάτες, γιατί ήταν πραγματικά ένα άθλημα με μεγάλο ενδιαφέρον. Υπήρχαν πολλά σωματεία με επιτυχίες και η Ρόδος αποτελούσε πόλο έλξης για όλη την Ελλάδα».
-Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε το ποδηλατοδρόμιο για την ανάπτυξη του αθλήματος
«Το γήπεδο του Ήλιου (Arena Del’ Sol όπως είναι η ονομασία του) ήταν το πρώτο ποδηλατοδρόμιο που κατασκευάστηκε από τους Ιταλούς στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό ανήγαγε τη Ρόδο ως τον πιο δημοφιλή προορισμό για όλους τους Έλληνες ποδηλάτες. Οι αγώνες γίνονταν μέσα κι έξω από το γήπεδο. Ο τερματισμός γινόταν πάντα μέσα στο ποδηλατοδρόμιο, αφού άνοιγε μία πόρτα και οι ποδηλάτες έκαναν έναν τελευταίο γύρο».
-Η ποδηλασία ήταν από τα κορυφαία αθλήματα στη Ρόδο;
«Ναι, σαφώς. Μαζί με την κωπηλασία ήταν τα αθλήματα, που μας είχαν χαρίσει τις πιο σημαντικές επιτυχίες εκείνα τα χρόνια. Στην ποδηλασία ήρθαν πολλά νέα παιδιά, σπουδαίοι αθλητές. Θυμάμαι δύο μουσουλμάνους τους αδερφούς Κελεπιλέρ και τον Βιντάλ, το «γαλλάκι» όπως τον λέγαμε. Επίσης τον Φάνη Μαυρομάγουλο, τότε είχε φοβερή ιστορία ο Α.Ο. Νεοχωρίου. Φοβεροί αθλητές. Μετά ακολούθησαν ο Κώστας Μπαρμπούσας, ο Αλέκος Κελόγλου και ο Κολοσσός πήρε τα σκήπτρα λόγω κυρίως του Μιχάλη Κούντρα».
-Αλήθεια, σας έρχονται στο μυαλό οι εικόνες από το ποδηλατοδρόμιο;
«Πώς να ξεχαστούν; Ένα γήπεδο γεμάτο με φιλάθλους να παρακολουθούν με αγωνία τους αγώνες και να χειροκροτούν τους αθλητές. Χωρίς να υπερβάλω, δεν έπεφτε… καρφίτσα στο ποδηλατοδρόμιο. Ο ένας πάνω στον άλλο. Μοναδικές στιγμές, που δεν πιστεύω ότι θα ξανάρθουν».
-Υπήρχε και πρόεδρος της Ομοσπονδίας από τα Δωδεκάνησα, έτσι δεν είναι;
«Μετά το 1960 ήταν ο Ευάγγελος Σταματίου με καταγωγή από το Καστελόριζο. Βοήθησε πάρα πολύ στην ανάπτυξη της ποδηλασίας. Έμενε στην Αθήνα και είχε το μεγαλύτερο κατάστημα πώλησης ορθοπεδικών υλικών».
-Ποια είναι η γνώμη σας για την Historica;
«Είναι τεράστια η σημασία της. Και το λέω αυτό, διότι αναβιώνει την ιστορία της Ρόδου στην ποδηλασία και θυμίζει σε μας τους παλαιότερους, τις υπέροχες εκείνες στιγμές. Η ποδηλασία τότε είχε φοβερές υποδομές. Οι αναμνήσεις ήταν υπέροχες, ο κόσμος πολύς και κάθε αγώνας στη Ρόδο αποτελούσε σημείο αναφοράς. Άρα μας γυρνάει το χρόνο πίσω και μας θυμίζει υπέροχες στιγμές».
-Θα γυρίσουν εκείνες οι εποχές στην ποδηλασία;
«Πολύ δύσκολα, διότι δεν υπάρχουν υποδομές, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει η έλλειψη ικανών παραγόντων. Η Ρόδος δεν έχει αθλητές, παλαιότερα τα ταλέντα ήταν περισσότερα και στέλναμε συνεχώς αθλητές στην Εθνική. Εδώ, είμαστε νησί και δεν έχουμε κολυμβητήριο. Είναι δυνατόν; Στη Ρόδο παλαιότερα κυκλοφορούσαν όλοι με ποδήλατο, τώρα αυτό είναι αδύνατο να γίνει».
