Αγαπητοί μου αδελφοί, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, πού ακούσαμε, ο ευαγγελιστής Λουκάς μας καταγράφει την μεγάλη μεταβολή του υπό του δαίμονος πειραζομένου, εκείνου δυστυχισμένου ανθρώπου της πόλεως των Γαδαρηνών.
Ο θεραπευθείς, μετά το θαύμα υπό του Κυρίου Ιησού, μεταβάλλεται ευθύς αμέσως, σκέπτεται όλως διαφορετικά, αλλάζει ο εσωτερικός του κόσμος, γίνεται πλέον άνθρωπος ήρεμος και ζητά το σπουδαιότερο· να πλησιάσει Εκείνον που τον ελευθέρωσε από την καταδυναστεία του Διαβόλου.
Ο άλλοτε επικίνδυνος δαιμονιζόμενος, το φόβητρο των συμπατριωτών του, τώρα πλέον ντυμένος και σωφρονισμένος, κάθεται πλησίον του μεγάλου Ιατρού της ψυχής και του σώματος, και μάλιστα παρακαλεί τον των όλων Κύριο να μείνει μαζί του. Και ο Κύριος, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς και τα βάθη των ανθρώπων γινώσκων», του λέγει: «γύρισε στο σπίτι σου και να διηγείσαι όσα σου έκαμε ο Θεός».
Μεγάλη εσωτερική μεταβολή έγινε στον άλλοτε δούλο των δαιμονίων, Εκείνος ο άνθρωπος πού ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής έγινε , χάριτι θεία, ο κήρυκας του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, έγινε ο πιστός και φρόνιμος οπαδός Εκείνου που έκλεινε ουρανούς και ήλθε στην γη δια να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την τυραννία του Διαβόλου. «και απήλθεν καθ΄όλην την πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς.
Ο αμαρτωλός άνθρωπος υπό το βάρος της αμαρτίας περιέρχεται τις ερήμους της κακίας της ζωής αυτής και καθοδηγούμενος υπό του Διαβόλου πέφτει στον κρημνό της απώλειας, πέφτει στον βούρκο και καταστρέφει την ψυχή του, ενώ απεναντίας ο πιστός, ο ευσεβής, ο ενάρετος και ελεύθερος από τα πάθη άνθρωπος μένει εν Χριστώ Ιησού, φωτίζεται, αγιάζεται και τελειούται.
Η κατάσταση του αμαρτωλού ανθρώπου είναι ακόμη φοβερώτερη γιατί, δια της διαπραχθείσης αμαρτίας, έρχεται ως κλέπτης εν νυκτί επ΄ αυτού ο πνευματικός θάνατος, που είναι ο χωρισμός του ανθρώπου της αμαρτίας από τον Θεό Πατέρα. Ο διαπράττων την αμαρτία άνθρωπος αποχωρίζεται από την αγκαλιά του Θεού Πατέρα και ρίπτεται στην αγκαλιά του Σατανά, χωρίζεται από το φώς και ρίπτεται στο σκοτάδι, χωρίζεται από την ζωή και ρίπτεται στον θάνατο.
Ο αμαρτωλός άνθρωπος, κεχωρισμένος από τον Θεό, πέφτει σε ποικίλες πλάνες και διακατέχεται από απιστία, από θλίψη, από στενοχώρια και πουθενά δεν μπορεί να βρεί την ησυχία του, την ηρεμία του· τα πάντα δι΄ αυτόν είναι ξένα και τούτο διότι ξένος από αυτόν είναι ο Θεός.
Ολως αντιθέτως ό ευσεβής, ο ενάρετος, ο πιστός και φρόνιμος άνθρωπος αγαπά τον Θεό και τους ανθρώπους και δια της πίστεως και της αγάπης γίνεται αληθινό παιδί, κατά χάρη, του Θεού και κατά συνέπεια είναι φίλος, και κατά χάρη αδελφός του Ιησού Χριστού, ο Οποίος έχυσε το αίμα Του προς σωτηρία των ανθρώπων.
Δια τούτο ο καλός και αγαθός άνθρωπος πάντοτε και όπου και αν βρίσκεται λατρεύει, υμνεί και δοξολογεί το όνομα του Τριαδικού Θεού και πάντοτε σ΄Αυτόν έχει την αναφορά του, η δε σχέση του μετά του Τριαδικού Θεού είναι σχέση αγαπητική.
Ο ευσεβής χριστιανός φωτιζόμενος από την ιερή και ανυπόκριτο προσευχή και την αδιάκοπο μελέτη της αγίας Γραφής, του θείου νόμου, η καρδία του θερμαίνεται, αγιάζεται από τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας και έτσι συμφιλιώνεται με τον Θεό της ειρήνης, της αγάπης, των οικτιρμών, του ελέους και της φιλανθρωπίας.
Ο πιστός και ευσεβής χριστιανός γαληνεύει στην ψυχή, ηρεμεί με την συνείδησή του, ειρηνεύει με τον εαυτό του και με τον πλησίον του, δεν υψηλοφρονεί και ελπίζει στην πέρα του τάφου ζωή, την ουράνιο ζωή και βασιλεία, την οποία ο Κύριος ετοίμασε τοις αγαπώσιν Αυτόν.
«Ο μένων εν εμοί, λέγει ο Κύριος, καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν».
Ο ευσεβής και ενάρετος χριστιανός, ο οποίος μένει κοντά στο Χριστό και ζεί δια τον Χριστό, ομοιάζει με εκείνο το αειθαλές και υψίκορμο δένδρο που είναι φυτεμένο εκεί που χύνονται νερά καθαρά και το οποίο καρποφορεί καρπούς ευχύμους και γλυκείς.
Ο Χριστιανός με την χάρη του Θεού κάμνει την Ορθοδοξία ορθοπραξία και βοηθά τους πονεμένους, ελεεί τους πτωχούς, παρηγορεί τους ασθενείς, παραμυθεί τους θλιβομένους, φωτίζει τους τυφλούς στην πίστη και τους οδηγεί στην οδό του καθήκοντος, στην οδό της αρετής, στην οδό της σωτηρίας.
Ο Χριστιανός πού ζεί και κινήται, εν Χριστώ Ιησού, αυτός ο χριστιανός ποτέ δεν θέλει να αποχωριστεί τον Χριστό, όπως ακριβώς ο θεραπευθείς υπό του Κυρίου στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο οποίος «εδέετο αυτού, είναι συν αυτώ».
Μόνο κοντά στον Χριστό ο ευσεβής και ενάρετος χριστιανός βρίσκει την ηρεμία του, βρίσκει την ευτυχία του, βρίσκει την πραγματική ζωή, και όταν ακόμη βρεθεί αντιμέτωπος με δυσκολίες, θλίψεις, στενοχώριες, ταλαιπωρίες επ΄ ουδενί θέλει να αποχωριστεί τον Χριστό, αλλά προσπίπτει ταπεινώς και δέχεται όλα αυτά με υπομονή και καρτερία, ως ο πολυπαθής Ιώβ.
Αυτός είναι ο πραγματικός χριστιανός, ο οποίος δεν μεταβάλει τον τρόπο ζωής του στον πρόσκαιρο και μάταιο αυτό κόσμο, αλλά ως διδάχθηκε από το ¶γιο Ευαγγέλιο, από την διδασκαλία του Ιησού Χριστού, ζει και κινείται στην ζωή αυτή με την ελπίδα ότι θα βρει σωτηρία η ψυχή του στην πέρα του τάφου ζωή.
Ενώ απεναντίας ο αμαρτωλός άνθρωπος που είναι γυμνός από την χάρη του Θεού, διέρχεται την ζωή του στο κόσμο αυτόν στα μνήματα και τις ερήμους, ως ο δαιμονιζόμενος του ευαγγελίου, χωρίς έναν τελικό σκοπό.
Οι βιοτικές μέριμνες του κόσμου τούτου συμπλεκόμενες με την αμαρτωλή ζωή οδηγούν τον παραπεσόντα άνθρωπο της κάθε εποχής στην απώλεια, την καταστροφή, στον πνιγμό, στον εξαφανισμό, ως η αγέλη των χοίρων «ώρμησεν κατά του κρημνού στην λίμνη και απεπνίγη».
Διά τούτο,αγαπητοί μου αδελφοί, ας αποφεύγουμε, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία, η οποία αμαρτία μας απομακρύνει και μας αποξενώνει από τον Θεό και ας πράττουμε έργα του ευαγγελίου, τα οποία είναι έργα αγάπης.
Ας κάνουμε, με την βοήθεια του Θεού, την Ορθοδοξία Ορθοπραξία , ως λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και τούτο διότι έργα αγάπης, έργα φιλανθρωπίας, έργα ελέους και ευσπλαγχνίας θα ζητήσει από ένα έκαστο εξ ημών την ημέρα εκείνη ο Μέγας Κριτής, όταν θα έλθει δια να καθίσει επί θρόνου δόξης, δια να κρίνει τον κόσμο· και τότε βίβλοι ανοίγονται και πράξεις δημοσιεύονται.
Η Εκκλησία μας σήμερα από περάτων έως περάτων της οικουμένης εορτάζει τη μνήμη του ¨Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Γερασίμου, του νέου ασκητού και προστάτου Κεφαλληνίας του Θαυματουργού, και ψάλλει, «ευχαρίστοις άσμασι, των Κεφαλλήνων η Νήσος, προσκαλείται,σήμερον των Ορθοδόξων τά πλήθη, μέγιστον νεοφανέντα εγκωμιάσε, καύχημα ορθοδοξίας αναφανέντα, τον Γεράσιμον τον θείον, και ρύστην ταύτης ομού και πρόμαχον
Ο ΄Οσιος πατήρ ημών, Γεράσιμος το καύχημα της Ορθοδοξίας, ετέλεσε ασκητικώς τον της ζωής αυτού δρόμο κατά το ευαγγελικό λόγο «όλα μού έχουν παραδοθεί από τον Πατέρα μου. Κανένας δε γνωρίζει πραγματικά τον Υιό παρά μόνο ο Πατέρας, ούτε τον Πατέρα το γνωρίζει κανείς πραγματικά, παρά μόνο ό Υιός, καθώς κι εκείνος στον οποίο θέλει ο Υιός να τον φανερώσει. «ελάτε σε εμένα όλοι όσιοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώσετε πάνω σας το ζυγό μου και κατανοήστε το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στο φρόνημα, και οι ψυχές σας θα βρούν ξεκουράσει. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου ελαφρό.» Ματθ.11 στ.27-30
Ας καθαρίσουμε, λοιπόν, και εμείς, αδελφοί μου, την ψυχή μας από τις βλαβερές επιθυμίες του κόσμου τούτου, που δυστυχώς μας προσφέρει τόσο εύκολα αυτή η πρόσκαιρη και μάταιη ζωή και με ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση ας ζητήσουμε από τον Κύριο ,ως και ο ΄Οσιος Πατήρ ημών Γεράσιμος να σηκώσουμε στους κουρασμένους από την αμαρτία ώμους μας το ελαφρό φορτίο, τον Χριστό, και να γίνουμε και εμείς χριστοφόροι και θεοφόροι.
Αδελφοί μου,
Η παρούσα ζωή είναι οδός και προπαρασκευή δια την μέλλουσα ζωή. Δυστυχώς, όμως, πολλοί από εμάς ζούμε εδώ στην γη καθημερινώς συνθλιβόμενοι υπό των μεριμνών του βίου τούτου και αδιαφορούμε δια την πέραν του τάφου ζωή, δια την μέλλουσα ζωή και κρίση. Όσο έχουμε ακόμη καιρό, ας μην αναβάλουμε, αλλά ας πλησιάσουμε τον γιατρό της ψυχής μας, τον πνευματικό μας, δια να λάβουμε άφεση των αμαρτιών και έτσι, καθαροί στην ψυχή και στην καρδιά από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, να τύχουμε της θείας αγάπης, του Πατρός των φώτων, του ελέους και των οικτιρμών. ΑΜΗΝ.
Ο.Λ.Κ.Α.Π.
