Της Νεκταρίας Μπίλλη
Για άλλη μια φορά εκ προοιμίου θα αναφερθούμε στη ρήση του Αντισθένη, «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι προϋπόθεση για τη σωστή γραφή αποτελεί η ετυμολογική γνώση της λέξης.
Η ελληνική είναι μητέρα των ευρωπαϊκών γλωσσών, και σε επιστημονικό επίπεδο μπόλιασε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Το θέατρο, η τραγωδία, η δημοκρατία και πολλές άλλες ελληνικές λέξεις έχουν το ίδιο όνομα σε όλη την οικουμένη. Εν προκειμένω θα επιχειρήσουμε να ετυμολογήσουμε δύο λέξεις που δεσπόζουν- το τελευταίο δε διάστημα με ιδιαίτερη ένταση- στην περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα.
Η λέξη «σκάνδαλο» που προέρχεται από την κοινή ελληνιστική και σημαίνει συμπεριφορά ή γεγονός που αντίκειται στα γενικώς παραδεκτά και προκαλεί στο κοινωνικό σύνολο αγανάκτηση ή αναστάτωση. Η λέξη «σκευωρία» που αφορά στη συνωμοσία που στρέφεται εις βάρος προσώπου ή συνόλου θεσμών με χαλκευμένες κατηγορίες. Η συγκεκριμένη λέξη απαντά δε συχνά στην αρχαία τραγωδία.
Η υπόθεση Novartis αναφερόμενη και ως σκάνδαλο απασχόλησε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου και έχει να κάνει με υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και ιατρικού υλικού, με κατευθυνόμενες συνταγογραφήσεις, για λαδώματα και μίζες έκνομες ενέργειες που συνέβαλαν στην υποβάθμιση του συστήματος υγείας σε διεθνές επίπεδο. Οι χώρες του δυτικού κόσμου λοιπόν συστηματικά και συντεταγμένα ενεργοποίησαν όλους εκείνους τους θεσμικούς κρατικούς μηχανισμούς τους και προέβησαν στην αποκάλυψη και εξάρθρωση του σκανδάλου αυτού και στην απόδοση ευθυνών σε κάθε εμπλεκόμενο φορέα. Γιατροί, φαρμακοποιοί, υπηρεσιακοί λειτουργοί κ.α οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη κατόπιν έρευνας και ανακρίσεων από αρχές όπως το FBI. Στη χώρα μας τα πράγματα και οι διαδικασίες πήραν διαφορετική τροπή.
Το σκάνδαλο Novartis εστιάζει και αναφέρεται στη φημολογούμενη χρηματοδότηση υψηλά ιστάμενων πολιτικών προσώπων από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία με μάρτυρες κουκουλοφόρους και με ανυπόστατες κατηγορίες του τύπου «λέγεται ακούγεται, κυκλοφορεί στην πιάτσα».
Το σκάνδαλο χαρακτηρίστηκε ως το χειρότερο από γενέσεως του ελληνικού κράτους πριν ακόμη η υπόθεση λάβει την άγουσα για τη δικαιοσύνη και άλλες διάφορες ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις που προηγούνταν από τα γεγονότα, και όλα αυτά λάμβαναν χώρα δια στόματος ανώτατων κυβερνητικών αξιωματούχων. Έκτοτε μπήκαμε σε μια μακρόσυρτη διαδικασία σπίλωσης χαρακτήρων και διασυρμού προσωπικοτήτων, πολιτικοί άμεμπτου ηθικής κρεμάστηκαν στα μανταλάκια. Ποιος άλλωστε θα ξεχάσει το δάκρυ στα μάτια του Παναγιώτη Πικραμένου από το βήμα της Βουλής. Ακολούθησαν γεγονότα που αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο σοβαρή, θα προκαλούσαν θυμηδία. Οι κουκούλες βγήκαν και οι προστατευόμενοι μάρτυρες άρχισαν να αλληλομηνύονται.
Αντιλαμβάνεστε ότι με μια σειρά πρακτικών διαχείρισης της υπόθεσης ευτελίστηκε και αποδυναμώθηκε ο μείζονος σημασίας θεσμός του προστατευόμενου μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος που άπτεται εθνικών θεμάτων και θεμάτων υψίστης ασφαλείας για τη χώρα μας, θεσμός που ισχύει σε κάθε δημοκρατικά οργανωμένη χώρα.
Οι δε πολιτικοί που κατηγορήθηκαν από αβάσιμες και ανυπόστατες κατηγορίες (οι περισσότερες εξ αυτών μπήκαν αρχείο) κλήθηκαν να αποδείξουν οι ίδιοι την αθωότητα τους, και όχι οι κατήγοροι την ενοχή αυτών. Σύσσωμη η αντιπολίτευση και οι φερόμενοι ως κατηγορούμενοι αναφέρθηκαν σε σκευωρία που είχε σκοπό την ηθική, πολιτική και κοινωνική εξόντωση τους.
Η σύσταση της προανακριτικής επιτροπής από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θέτει την αντιπολίτευση σε πολιτική δοκιμασία. Αν αποδειχθεί ότι οι κατηγορίες κατά των πολιτικών ήταν σκευωρία τότε αποδυναμώνει κάθε επιχείρημα ότι προσπάθησαν να διερευνήσουν το παγκοσμίως υπαρκτό σκάνδαλο Novartis. Και το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί δεν ασχολήθηκαν παράλληλα με το πραγματικό σκάνδαλο όπως έπραξε όλος ο πλανήτης.
Η υπόθεση γίνεται πιο σύνθετη από ό,τι την είχαν φανταστεί οι εμπνευστές της. Κάποιοι είχαν είτε άγνοια κινδύνου, είτε άγνοια πραγματικότητας. Κάποιοι δεν γνώριζαν και τώρα μαθαίνουν μέχρι που μπορεί να φτάσει και τι δυνάμεις μπορεί να εκδηλώσει κάποιος που τελεί υπό άδικη ποινική δίωξη. Αν πράγματι πρόκειται όπως καταγγέλλεται περί «σκευωρίας» η υπόθεση πρέπει να φτάσει μέχρι τέλος. Επιβάλλεται για λόγους σεβασμού στο δημοκρατικό πολίτευμα, στο κράτους δικαίου και θεσμικής υποχρέωσης.
Η συνέχεια επί της οθόνης.
Κράτος δικαίου
