Με την έναρξη της κρίσης χρέους οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες της Ευρώπης αλλά και Διεθνών Φορέων και Οργανισμών είναι συνεχώς αντιμέτωποι με το δίλημμα εάν η Ελλάδα πρέπει να αποπεμφθεί από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Διότι αν και ο Ελληνικός Λαός κατά την διάρκεια της 6-ετούς μεγάλης ύφεσης έχει εξαναγκασθεί σε τεράστιες και εξοντωτικές θυσίες, πρωτόγνωρες όχι μόνον για την χώρα του, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία, οι προβλέψεις για την περαιτέρω πορεία του και την έξοδο από το τούνελ γίνονται ακόμη περισσότερο δυσοίωνες.
Ασφαλώς, ουδείς πλέον αμφιβάλλει για όλα αυτά, είτε πρόκειται για εξωγενείς είτε για ενδογενείς παράγοντες όπως π.χ. και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο οποίος ορθώς δήλωσε κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 2013, ότι «ο Ελληνικός Λαός τα έχει δώσει όλα, και δεν μπορεί άλλο, και ότι δεν εκβιάζεται!». Αυτό είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι όμως και η οδυνηρή πραγματικότητα, ότι οι Πολιτικές Ηγεσίες και τα κόμματα αυτής της χώρας δεν αντιλαμβάνονται πόσο ευθύνονται για την οδυνηρή τώρα κατάσταση του Ελληνικού Λαού. Αρνούμενοι ακόμη και σήμερα, αν και έχει ματώσει κυριολεκτικά ο Ελληνικός Λαός, να προχωρήσουν και να συναινέσουν όλοι τους σε όλες τις απαραίτητες για την σύσταση ενός σύγχρονου Κράτους διαρθρωτικές αλλαγές, που όφειλαν όμως να πράξουν εδώ και δεκαετίες βάσει Συμφωνιών με την ΕΟΚ το έτος 1961, και των μετέπειτα Συμφωνιών της διευρυμένης πλέον Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωζώνης.
Δεν διερωτάται κανείς, γιατί εδώ και 40 χρόνια σε κάθε αριθμητική διεύρυνση των μελών της ΕΟΚ π.χ. της ΕΕ η χώρα μας, ως μοναδική, διολίσθαινε συνεχώς εις την τελευταία και ουραγό θέση, παρά τις παράλληλες αλλά και επαναλαμβανόμενες οχλήσεις, επισημάνσεις, συστάσεις, προειδοποιήσεις και πρόστιμα των Βρυξελλών περί αθετήσεων των Συμφωνιών και αρνήσεως της εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών; ¶κρως απαραίτητες για την ολοκληρωτική αλλαγή της χώρας μας, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη η οποία θα εξασφάλιζε από πάσης πλευράς την άμεση, ισότιμη και ενεργό συμμετοχή της Ελλάδος εις το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, ως πραγματικό και εποικοδομητικό μέλος αυτής εις το οικοδόμημα της Ευρώπης.
Όλα αυτά ήταν και είναι τα «προαπαιτούμενα» που επί δεκαετίες όφειλε να εκπληρώσει και να υλοποιήσει τάχιστα και σε κάθε μορφή η Πολιτική Ηγεσία και το πολιτικό σύστημα της χώρας, ώστε να εξασφαλισθεί η άμεση και ενεργός συμμετοχή της Ελλάδος και το μέλλον όλων των Ελλήνων εις την Ευρωπαϊκή οντότητα. Δυστυχώς, όσο ωμή και αν είναι η αλήθεια, η Πολιτική Ηγεσία, τα Κόμματα και το πολιτικό σύστημα με δική τους και μόνο ευθύνη και από σκοπιμότητα κράτησαν συνειδητά τον Ελληνικό Λαό μακριά από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και μετέτρεψαν την Πατρίδα μας σε τριτοκοσμική χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για να σφετερίζονται και να καταχρώνται ανενόχλητοι και ατιμώρητοι, προς ίδιο όμως όφελος, τα τεράστια κοινοτικά κονδύλια και δάνεια, τα οποία τώρα ως «χρέος της Ελλάδος» καλείται να επιστρέψει εις το πολλαπλάσιο η πλειοψηφία των άμοιρων, εξαπατημένων, παραπλανημένων και λιμοκτονούντων τώρα Ελλήνων.
Καίτοι κατά γενική αλλά και αναμφισβήτητη πια ομολογία η κατάσταση του Ελληνικού Λαού επιδεινώνεται, με οδυνηρές προβλέψεις για το άμεσο μέλλον, η Πολιτική Ηγεσία και το πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται το τέλμα, το αδιέξοδο και την απίστευτη ένδεια και απελπισία εις την οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας. Με απίστευτη εμμονή και διάφορα προσχήματα συνεχίζουν να αρνούνται την υλοποίηση των προαπαιτούμενων, η μη εφαρμογή και υλοποίηση των οποίων εις το παρελθόν όχι μόνον απομάκρυνε συνεχώς την Ελλάδα και τους ΅Έλληνες από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Αλλά ταυτόχρονα με τα συνεχή ψεύδη, την απίστευτη ασυνέπεια, αφερεγγυότητα, αναξιοπιστία και ανεπάρκεια των απέναντι των ευρωπαίων εταίρων εκθέτουν και προσβάλλουν διεθνώς, την αξιοπρέπεια, την τιμή και την ιστορία των Ελλήνων.
Ως Λαός, με ασύγκριτη ιστορία και πολιτισμό, αλλά και υπερηφάνεια, οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η τιμωρία την οποία υφιστάμεθα εδώ και 6 συνεχή χρόνια, οφείλεται όχι κυρίως εις την οικονομική κρίση, αλλά εις την ανεύθυνη, αναξιόπιστη και αφερέγγυα συμπεριφορά που επεδείκνυε κατά τις τελευταίες δεκαετίες η Πολιτική Ηγεσία και το πολιτικό σύστημα της χώρας μας απέναντι του Ελληνικού Λαού, αλλά παράλληλα ευθαρσώς και απροκάλυπτα και απέναντι και όλων των ευρωπαίων ιθυνόντων και Κοινοτικών Οργάνων.
Η προαναγγελθείσα και προτιθέμενη τώρα για πρώτη φορά δήθεν «αλλαγή της πολιτικής» της Πολιτικής Ηγεσίας και του πολιτικού συστήματος απέναντι της ΤΡΟΙΚΑ και των Κοινοτικών Οργάνων και των συσχετιζόμενων προαπαιτούμενων των προμηνύει επικίνδυνες εξελίξεις για την χώρα μας. Διότι η «στύλωση των ποδιών» απέναντι των δανειστών π.χ. της ΤΡΟΙΚΑ/Βρυξελλών δεν έχει ουδεμία σχέση με την ανάσχεση των συνεχιζόμενων εξαντλητικών φόρων, μειώσεων μισθών και συντάξεων που επιβάλλονται εις βάρος των λιμοκτονούντων τώρα Ελλήνων ως ισοδύναμα μέτρα. Αλλά εις την πραγματικότητα με την έμμονη υπεράσπιση της κομματικής και πελατειακής Δημόσιας Διοίκησης και όλων των Οργανισμών και ΔΕΚΟ του, τα εμφανή και αναμφισβήτητα πλέον από όλους χαρακτηριστικά ενός απόλυτου τριτοκοσμικού Κράτους, τις συνέπειες του οποίου πληρώνει τώρα ο Ελληνικός Λαός. Το οποίο εις την πραγματικότητα όχι μόνον δεν ανήκει εις την Ε.Ε., αλλά συνεχίζει να σκοτώνει κυριολεκτικά την Ελλάδα και να κρατάει αυτή και τον Ελληνικό Λαό μακριά από την ενεργό συμμετοχή εις το γίγνεσθαι του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις που διαμορφώνουν το μέλλον της Ευρώπης.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής καταγωγής διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε εις την Βόννη Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας όπου και έζησε πολλά χρόνια. Επέστρεψε εις την Αθήνα και σπούδασε για 2η φορά Ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της οποίας τυγχάνει άριστος γνώστης.
