Με απόφαση, που εξέδωσε χθες το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου με την ειδική διαδικασία μισθωτικών διαφορών απορρίφθηκε η έφεση που άσκησε μια κάτοικος της Ρόδου κατά συστημικής τράπεζας υποστηρίζοντας ότι εξαφανίστηκαν κοσμήματα ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας από θυρίδα θησαυροφυλακίου του εκλιπόντος δικηγόρου πατέρα της.
Το Ειρηνοδικείο Ρόδου με την υπ’ αρίθμ. 67/2017 απόφασή του είχε απορρίψει την αγωγή.
Πιο συγκεκριμένα η κόρη του εκλιπόντος είχε ασκήσει αγωγή σε βάρος τράπεζας του νησιού με την οποία διεκδικείται χρηματική αποζημίωση συνολικού ύψους 225.000 ευρώ η οποία απορρίφθηκε από το Εφετείο Δωδεκανήσου.
Το Εφετείο Δωδεκανήσου έκρινε ότι δεν θεμελιώνεται ευθύνη από αδικοπραξία και απέρριψε την αγωγή ως νομικά αβάσιμη.
Η ίδια αγωγή είχε ωστόσο και ιστορική βάση από ενδοσυμβατική ευθύνη εξαιτίας της μισθωτικής σχέσης (μίσθωσης θυρίδας) και είχε παραπεμφθεί με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου για το σκέλος της αυτό.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει, ο δικηγόρος πατέρας της είχε υπογράψει συμβόλαιο μίσθωσης θυρίδας στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας την 13η Οκτωβρίου 1988 έναντι 3.000 δρχ το έτος.
Η μίσθωση της συγκεκριμένης θυρίδας διατηρήθηκε ως και τον θάνατό του την 1η Οκτωβρίου 2002, ενώ με το κληρονομητήριο που εκδόθηκε, η ίδια κατέστη δικαιούχος των 3/16 ποσοστών εξ αδιαιρέτου της περιουσίας του.
Στη συγκεκριμένη θυρίδα, όπως επισημαίνει στην αγωγή της, ο πατέρας της φύλασσε κοσμήματα της οικογένειας ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας τα οποία και αναφέρει ένα προς ένα.
Την 17η Ιανουαρίου 2005 η ίδια και άλλοι συγγενείς της άνοιξαν την θυρίδα αυτή αλλά διαπίστωσαν ότι ήταν κενή!
Μετά από έρευνα που διενήργησε διαπίστωσε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, ότι η συγκεκριμένη θυρίδα που είχε μισθώσει εν ζωή ο πατέρας της ανοίχτηκε για τελευταία φορά την 8η Οκτωβρίου 2002, 7 ημέρες δηλαδή μετά τον θάνατό του, ενώ στην κατάσταση που τηρείται, η θυρίδα αυτή φέρεται να είχε ανοιχτεί από τον ήδη νεκρό πατέρα της!!!
Αγνωστος δράστης, όπως επισημαίνει, πλαστογράφησε στη συγκεκριμένη κατάσταση των ατόμων που είχαν πρόσβαση στην θυρίδα την υπογραφή του πατέρα της και υποδυόμενος αυτόν μπόρεσε να αφαιρέσει όλο της το περιεχόμενο.
Προσθέτει μάλιστα ότι ο πατέρας της δεν είχε χορηγήσει πληρεξούσιο σε κάποιον τρίτο για να κάνει χρήση του κλειδιού της θυρίδας του ή για να έχει πρόσβαση σ’ αυτήν. Για την αδικοπρακτική αυτή συμπεριφορά του άγνωστου δράστη υποστήριξε ότι βαρύτατη ευθύνη φέρει η ίδια η τράπεζα αφού οφείλει να ελέγχει την ταυτότητα των ατόμων που κάνουν χρήση των θυρίδων, επισημαίνοντας ότι υπάλληλος της τράπεζας έδωσε την δυνατότητα αυτή στον δράστη ανοίγοντάς του την θυρίδα με το δεύτερο κλειδί της τράπεζας.
Ο ίδιος υπάλληλος ταυτοποίησε ψευδώς ότι εκείνος που άνοιξε την θυρίδα ήταν ο προ 7ημέρου νεκρός πατέρας της.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, ενώπιον τραπεζικού υπαλλήλου εμφανίστηκαν δύο άτομα και συγκεκριμένα ένας άνδρας και μια γυναίκα.
Ο άνδρας δήλωσε όνομα το οποίο συνέπιπτε με το όνομα του μισθωτή της θυρίδας και την αληθινή του ταυτότητα!
Ο υπάλληλος ανέσυρε την καρτέλα της θυρίδας και διαπίστωσε ότι είχε καθυστερήσει η καταβολή του μισθώματος και η γυναίκα που ήταν μαζί με τον άνδρα κατέβαλε το αντίτιμο και ακολούθως άνοιξαν με τον άνδρα τη θυρίδα!
Ο άνδρας υπέγραψε στο σχετικό παραστατικό με υπογραφή που προσομοίαζε με αυτή του εκλιπόντος.
Το δικαστήριο θεωρεί ότι ο τραπεζικός υπάλληλος κατέβαλε την δέουσα επιμέλεια και προσοχή και απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη.
Την υπόθεση χειρίζεται για λογαριασμό της τράπεζας ο δικηγόρος κ. Γ. Μαυρομάτης και για την ενάγουσα ο δικηγόρος κ. Στ. Τριανταφυλλίδης.
