Η αναζήτηση τρόπων και μεθόδων για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων των τραπεζών εισέρχεται στην τελική ευθεία. Τα «κόκκινα» δάνεια αποτελούν ένα είδος «πληγής» για τις τράπεζες αλλά και την κοινωνία, η οποία βάλλεται από δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη.
Οι τράπεζες, βασιζόμενες σε οικονομικά μοντέλα, δεν αφήνουν «εκτός» τον κοινωνικό παράγοντα, αφού σε αυτήν την ίδια κοινωνία απευθύνονται για να αναπτύξουν τις εργασίες τους. Αρα, είναι ίσως πιο κοντά σε ένα μοντέλο που με κοινωνικές πτυχές μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο εμπλεκόμενο φορέα σε αυτήν την υπόθεση, παρά το οξύμωρο που προάγει η συγκεκριμένη αντίληψη. Ηδη τα τραπεζικά στελέχη μιλούν για νέους τύπους ρυθμίσεων, που θα επιτρέψουν σε ιδιώτες να ξαναμπούν στην κατανάλωση, αλλά και σε επιχειρήσεις να επιβιώσουν.
Οι τράπεζες θα πρέπει μέχρι το τέλος Νοεμβρίου να έχουν υποβάλει σχέδιο στην Τράπεζα της Ελλάδος για τους τεχνικούς τρόπους μέσω των οποίων θα αντιμετωπίσουν τη διαχείριση των NPL’s (κόκκινα δάνεια). Μολονότι ο ρυθμός αύξησης των κόκκινων δανείων παρουσιάζει σταδιακά μείωση, εν τούτοις τα δάνεια αυτά πολλαπλασιάζονται και δεν θα σταματήσουν να πολλαπλασιάζονται έως ότου η οικονομία μπει σε έναν ενάρετο κύκλο ανάπτυξης.
Κόστος
Ωστόσο, για τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας και για τις κεντρικές τράπεζες, η επίλυση του προβλήματος προβάλλει επιτακτική, καθώς τα πιστωτικά ιδρύματα υπολογίζουν τα «κόκκινα» δάνεια ως μία πληγή που «κατατρώει» κεφάλαια και τους διαψεύδει τις προβλέψεις, μεταβάλλοντας την εικόνα των ισολογισμών τους. Το στοιχείο αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικά εμπόδια προκειμένου οι τράπεζες να βγουν στις αγορές, αφού προσαυξάνει τον κίνδυνο και μαζί το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Η αντιμετώπιση του θέματος διενεργείται σε δύο επίπεδα: Ένα τεχνικό και ένα ουσιαστικό. Οσον αφορά το δεύτερο, οι τράπεζες διεξάγουν συζήτηση με τις αρμόδιες αρχές και την τρόικα, προκειμένου να διαμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίον θα γίνονται από τούδε και στο εξής οι ρυθμίσεις, ώστε να επιτρέψουν στα πιστωτικά ιδρύματα έναν ορθολογικό προγραμματισμό τόσο για τα παρελθόντα δάνεια, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο οι τράπεζες θα προχωρήσουν σε νέες χορηγήσεις. Στην ουσιαστική αυτή συζήτηση εντάσσεται και το θέμα των πλειστηριασμών, το οποίο «διάπλατα» έθεσε η τρόικα με δεδομένο πως η ισχύς του προστατευτικού πλαισίου λήγει στο τέλος του έτους και ένα νέο θεσμικό πλαίσιο θα πάρει τη θέση του προηγούμενου. Οι τράπεζες δεν είναι αυτές που επιθυμούν τους πλειστηριασμούς, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαχειριστούν έναν όγκο ακινήτων -τα περισσότερα εξ αυτών μικρά ακίνητα- σε μία αγορά η οποία έχει καταρρεύσει και με ένα φορολογικό πλαίσιο το οποίο δεν είναι ακόμη γνωστό. Από την άλλη πλευρά είναι δύσκολο στα πιστωτικά ιδρύματα που δεν αποτελούν κοινωνικούς φορείς να αντέξουν το κοινωνικό κόστος εκτέλεσης των πλειστηριασμών.
Πλειστηριασμοί
Η εκτίμηση, όμως, που υπάρχει είναι πως τα καλύμματα των τραπεζών ουδεμία αξία έχουν, όταν υφίσταται ένα θεσμικό πλαίσιο που προστατεύει όσους έχουν αδυναμία, αλλά και εκείνους που καλύπτονται πίσω από τον νόμο και ενώ μπορούν δεν καταβάλουν τις δόσεις των δανείων τους. Συγχρόνως οι τράπεζες σύντομα θα κληθούν από το ελληνικό δημόσιο -καθώς το θεσμικό πλαίσιο προβλέπει κάτι τέτοιο- να συναινέσουν σε κινήσεις πλειστηριασμών, δικών τους καλυμμάτων, για τα οποία ωστόσο το ελληνικό δημόσιο εγείρει απαιτήσεις απέναντι στους οφειλέτες του. Το μοντέλο που έχει «πέσει» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων διέπεται από ης εξής «αρχές». Ιδιαίτερα όσον αφορά τα επιχειρηματικά δάνεια, τομέας ο οποίος χρήζει εξαιρετικής προσοχής από τις τράπεζες, αφού είναι αυτός που ίσως πιέζει περισσότερο από τα λοιπά δάνεια, η σκέψη που υπάρχει αφορά ένα νέο είδος ρυθμίσεων. Οι ρυθμίσεις αυτές θα «ακουμπούν» όσες επιχειρήσεις έχουν τις πιθανότητες βιωσιμότητας με το μέρος τους, ενώ αντιθέτως κατηγορηματικά δεν θα ακουμπούν εκείνες που δεν τις έχουν. Ομως ειδική διαχείριση συζητιέται και όσον αφορά μη ενήμερα δάνεια μεγάλων επιχειρήσεων οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγω κρίσης, ωστόσο μπορούν να εξευρεθούν κεφάλαια για τις δραστηριότητές τους.
Χρηματοδοτήσεις
Στις περιπτώσεις που οι βασικοί μέτοχοι θελήσουν να χρηματοδοτήσουν τη νέα προσπάθεια με πιθανές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ή άλλα εργαλεία, οι τράπεζες θα μπορέσουν να στηρίξουν τις επιχειρήσεις αυτές. Σε διαφορετική περίπτωση οι τράπεζες, έχοντας τα ενέχυρα των επιχειρήσεων αυτών, θα διερευνήσουν το ενδιαφέρον άλλων πιθανόν διεθνών επενδυτών και στη συνέχεια θα στηρίξουν τα νέα σχήματα. Σαφής είναι και η άποψη της τρόικας επί του συγκεκριμένου θέματος, το οποίο έχει πολύ αναλυθεί στις συζητήσεις τραπεζικών παραγόντων με τα τεχνικά της κλιμάκια.
Οι τεχνοκράτες τόσο των Βρυξελλών όσο και του ΔΝΤ εκτιμούν πως οι επιχειρήσεις οι οποίες, παρά τα χρέη τους και τις φορολογικές και άλλες εκκρεμότητες τους, συνεχίζουν να λειτουργούν, παραβλέποντας τις υποχρεώσεις τους, ουσιαστικά «νοθεύουν» τον ανταγωνισμό, έναντι εταιρειών οι οποίες αποπληρώνουν έστω και μερικώς τα χρέη τους και παλεύουν να κρατηθούν στη ζωή σε ένα περιβάλλον με τρομερή έλλειψη ρευστότητας. Αυτές οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πιέσουν τις τιμές, όπως οι πρώτες, επειδή είναι έστω και μερικώς συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και άρα έχουν μεγαλύτερο κόστος λειτουργίας. Αυτές οι εταιρείες της δεύτερης κατηγορίες είναι εκείνες που πρέπει να στηριχτούν. Πώς; Με ρυθμίσεις αρκετά γενναιόδωρες και πιθανόν στη φάση της ανάκαμψής τους και με νέες χορηγήσεις. Οσον αφορά τους ιδιώτες, η φιλοσοφία είναι μάλλον αντίθετη. Οι τράπεζες δεν έχουν κανέναν λόγο να κρατούν για πάντα όμηρο έναν ιδιώτη ο οποίος αποδεδειγμένα δεν έχει να αποπληρώσει τα χρέη του. Μία τέτοια πρακτική θα κράταγε εκτός κατανάλωσης έναν τέτοιο ιδιώτη για το υπόλοιπο της ζωής του.
Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες και μέσα από τις επιταγές της Ε.Ε. επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τεχνικά το όλο θέμα. Ο τρόπος καταγραφής των «κόκκινων» δανείων αποτελεί επιταγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ώστε να μην υπάρχουν διαφορές σε όλες τις τράπεζες της Ε.Ε. και η αποτύπωση να είναι από μόνη της μία πραγματικότητα.
Με βάση τις τεχνικές που εξετάζει η ΕΚΤ, πέραν των καθυστερούμενων δανείων θα υπάρξουν διαφορετικές αποτυπώσεις και για τον προθάλαμο των δανείων αυτών, ακόμη και για δάνεια τα οποία δεν είναι σε καθυστέρηση αλλά βρίσκονται κατά πληροφορίες σε μία γκρίζα ζώνη καθυστέρησης.
Καταγραφή δανείων
Ας σημειωθεί πως η χώρα μας είναι πολύ μπροστά στον τομέα αυτόν, αφού μόνον στα τεστ αντοχής των συστημικών τραπεζών από την Black Rock οι κωδικοί βάσει των οποίων έγινε η καταγραφή όλων των δανείων αριθμούν τους 200, με πλήθος λεπτομερειών στην περιγραφή του εκάστοτε δανείου. Οι ελληνικές τράπεζες αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Θεωρητικά θα αναπτύξουν είτε ως ξεχωριστή διεύθυνση είτε ως ξεχωριστή τράπεζα στους ομίλους τους, έναν φορέα που θα διαχειρίζεται τα «κόκκινα» δάνεια.
Συγχρόνως συζητούν με ξένα funds την πώληση χαρτοφυλακίων «κόκκινων» δανείων, αν και μέχρι τώρα τα destress funds δίνουν εξαιρετικά μικρά ποσά για μία τέτοια αγορά, στοιχείο που θα υποχρεώσει ης τράπεζες να λάβουν περαιτέρω προβλέψεις απομειώνοντας τα ίδια κεφάλαιά τους. Αυτός άλλωστε παραμένει και ο λόγος που οι συγκεκριμένες συζητήσεις δεν τελεσφορούν.
https://www.dimokratiki.gr/arxeio/schedio-gia-rithmisi-kokkinon-danion-epichiriseon-nikokirion/
