Εκδηλώσεις για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Στην οργάνωση εκδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου προχωρούν οι οργανώσεις ΠΑΜΕ, ΜΑΣ ΠΑΣΕΒΕ και το παράρτημα της ΟΓΕ.
Όπως ανακοίνωσαν σε συνέντευξη τύπου οι εκπρόσωπος του ΜΑΣ και του ΠΑΜΕ κ.κ. Βάσω Κουνενού και Κώστας Γιαννόπουλος, την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις στο Φουαγιέ του Πανεπιστημίου Αιγαίου με ποιήματα, θεατρικό και προβολή βίντεο.
Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου στις 15.30 θα πραγματοποιηθεί συναυλία στην Πλατεία Κύπρου με τους: Αγαπητό Πάχο, Ίριδα Μαυράκη και Γιώργο Πούλο. Ακολούθως θα πραγματοποιηθεί πορεία προς την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και κατάθεση στεφάνων.
Ομιλώντας στους δημοισιογράφους η κ. Κουνενού, δήλωσε τα ακόλουθα:
“Πέρασαν 40 χρόνια από τις μέρες που φοιτητές και εργατιά συγκρούστηκαν με τη χούντα των συνταγματαρχών που υπεράσπιζε τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών και συμπεραίνουμε πως: Ο λαός δεν μπορεί να μένει θεατής στη σφαγή του. Με την αποφασιστική, οργανωμένη δράση του μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, να επιβάλει το δίκιο του με τη δική του δύναμη, χωρίς να περιμένει σωτήρες, παλιούς και νέους.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εξελίχτηκε σε μια αποφασιστική, αιματηρή σύγκρουση με τη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία. Ήταν από τις κορυφαίες στιγμές της αντιδικτατορικής πάλης, της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού, κατά των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Στο Πολυτεχνείο εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα πράγμα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στον ίδιο τον ξεσηκωμό, όπως και στην επίδρασή του στις μετέπειτα εξελίξεις. Είχε βέβαια προηγηθεί συνειδητή προεργασία, η πολύχρονη αντίσταση, η παράνομη δουλειά, πολλές θυσίες από αγωνιστές που δε δείλιασαν μπροστά σε δυσκολίες και βασανιστήρια. Η δικτατορία, ήταν ένα καθεστώς τρόμου με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, εκτελέσεις. Όμως όλη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξαν πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός όσο κι αν εμφανίζεται παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού-λαϊκού κινήματος. Ο λαός τότε ξεπέρασε όχι μόνο το φόβο και την τρομοκρατία αλλά έκανε πέρα και τις αυταπάτες, δεν τσίμπησε στην προσπάθεια για αστικοκοινοβουλευτική μεταμφίεση της χούντας στο λεγόμενο πείραμα της «φιλελευθεροποίησης». Γι’ αυτό σήμερα ακούγονται φωνές που είτε θέλουν να το σβήσουν από την ιστορία, όπως οι πολιτικοί και φυσικοί απόγονοι των χουντικών οι χρυσαυγίτες, είτε θέλουν να ευνουχίσουν το πραγματικό του νόημα”
“Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σήμανε την αρχή του τέλους για τη χούντα. Η μορφή άσκησης της εξουσίας το 1974 άλλαξε, η εξουσία όμως παρέμεινε στα χέρια των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Όσες κυβερνήσεις αναδείχτηκαν από τότε μέχρι και σήμερα αυτούς και τα κέρδη τους υπηρετούν. Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, αλλά και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, οδηγούν και εμπνέουν και σήμερα τα δικά μας αγωνιστικά βήματα. Τα οράματα και τα ιδανικά για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο δρόμος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε και να προσανατολίσουμε τους αγώνες μας που θα κάνουν πράξη αυτά τα οράματα και τα ιδανικά. Έτσι τιμούμε τους νεκρούς μας και δικαιώνουμε τους αγώνες τους”, τόνισε ο κ Κ Γιαννόπουλος και προσθεσε πως ο αγώνας των φοιτητών του Πολυτεχνείου δεν έχει δικαιωθεί ακόμη.