Τουρισμός: Και μετά, ήρθαν οι προτάσεις της ΚΕΕ

Αυτό που μας αρέσει σε αυτήν τη χώρα, όσο και αν μας θυμώνει καμιά φορά, είναι οι εμπνευσμένες ιδέες και επιδιώξεις που έχουν διάφοροι για τον Τουρισμό, στην πλάτη του Τουρισμού και φυσικά, το όψιμο και κατόπιν εορτής, ενδιαφέρον τους. Ουδείς αμφισβητεί την ουσία του ρόλου και της αποστολής των Επιμελητηρίων…
(Λέμε την ουσία, γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά και συχνή “παρερμηνεία” και κακή εκτέλεση αυτής) αλλά διαβάζοντας ορισμένες από τις προτάσεις που υπέβαλε στην υπουργό Τουρισμού η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, πραγματικά δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε.
Ο κ. Μίχαλος, λοιπόν, ως πρόεδρος της ΚΕΕ (και του ΕΒΕΑ) παρέδωσε στην κ. Κεφαλογιάννη υπόμνημα με τις προτάσεις της “για την καλύτερη απόδοση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος και τη μεγαλύτερη διασπορά των ωφελημάτων του στην κοινωνία και επιχειρηματικότητα”.
Μεταξύ αυτών, διαβάζουμε ότι η ΚΕΕ ζητεί:
“Τον καθορισμό”, λέει, “του ελάχιστου μεγέθους και της ελάχιστης απόστασης των ξενοδοχείων all inclusive από τους οικισμούς και τις οργανωμένες αγορές”.
Η ΚΕΕ, δηλαδή, όχι απλώς μετεξέλιξε το παγκοσμίως διαδεδομένο, καλώς ή κακώς, προϊόν του all inclusive σε νέο είδος ή κατηγορία ξενοδοχείου, αλλά τα θέλει και σε… συγκεκριμένο μέγεθος και σε “καραντίνα”. Πρωτοποριακή και καινοτόμος, διεθνώς, η πρόταση, δεν λέμε. Και ρεαλιστική. Και αν χάσουμε πέντε-έξι εκατομμύρια τουρίστες που θέλουν ντε και καλά all inclusive – μα επιμονή και αυτοί οι αθεόφοβοι – μετά να απαγορεύσουμε και το full board, αλλά τι λέμε τώρα και το πρωινό και την ημιδιατροφή, στα ξενοδοχεία για να πετύχουμε ακόμα καλύτερη “διασπορά των ωφελημάτων” του τουρισμού. Απλά πράγματα.
Πέραν πλάκας, το all inclusive μπορεί να δημιουργεί προβλήματα σε αρκετές περιοχές, αλλά μία προσέγγιση που θέλει απαγορεύσεις και περιορισμούς σε ένα προϊόν της ελεύθερης αγοράς, σε μία υπηρεσία με ισχυρή ζήτηση από τον πελάτη διεθνώς, σε μία επιχειρηματική επιλογή, εν τέλει, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σοβαρά. Το να έθεταν, τουλάχιστον, ένα θέμα επιχειρηματικής “συνείδησης και ηθικής” ως προς την τοπική αγορά/προορισμό, να το συζητάγαμε.
“Την απορρόφηση του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος από τα κατά τόπους Επιμελητήρια και την ΚΕΕ”.
¶ουτς! Σε αυτό υποπτευόμαστε ότι θα ακούσουν πολύ χειρότερα από αυτά που μπορούμε να φανταστούμε και να γράψουμε εμείς, από άλλους, αρμοδιότερους.
“Τη διαμόρφωση προγράμματος τουριστικής προβολής για όλες τις περιοχές τη χώρας και όχι μόνο για τους γνωστούς επιλεγμένους καλοκαιρινούς προορισμούς”.
Με όλο το χρήμα για προβολή που υπάρχει σήμερα, να το διαχειρίζονται πρωτίστως οι Περιφέρειες και τα ίδια τα Επιμελητήρια, τι νόημα έχει αυτό; Αφήστε που για πρώτη φορά, στις εθνικές δράσεις προβολής, υφίσταται πλέον και η άλλη Ελλάδα και περιοχές που δεν είχαν ξαναδεί τα μέρη τους, όχι σε σποτ και έντυπα, αλλά ούτε σε… γραμματόσημα!
Ζητεί, η ΚΕΕ, επίσης:
“Την ενδυνάμωση της Τουριστικής Αστυνομίας για την εντατικοποίηση των ελέγχων νομιμότητας σε όλο το φάσμα των τουριστικών επιχειρήσεων”. Βγαλμένο από περασμένη δεκαετία, αλλά οκ.
“Τη θεσμοθέτηση της συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Τουρισμού και της ΚΕΕ στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, μέσω κοινής επιτροπής και τακτικών συναντήσεων”. Οκ, αλλά φανταζόμαστε ότι σε αυτό το πλαίσιο, θέματα αισχροκέρδειας, φοροδιαφυγής, ποιότητας υπηρεσιών, ελέγχου τιμών, υγειονομικών συνθηκών κοκ, θα είναι σε προτεραιότητα, σωστά;
“Τη συμμετοχή του προέδρου της ΚΕΕ στο ΔΣ του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού”. Τώρα τι καημός είναι αυτός, δεν ξέρουμε ακριβώς, αλλά ας πούμε οκ.
Κρίμα, ιδίως για τα πρώτα, πάντως. Θα περιμέναμε κάτι πολύ καλύτερο και πιο προχωρημένο από τον κ. Μίχαλο…