Σε κατάσχεση εις χείρας τρίτου και σε έκδοση ταμειακής βεβαίωσης για το ποσό των 1.867.174,26 ευρώ προέβη το Ελληνικό Δημόσιο σε βάρος γνωστής ξενοδοχειακής εταιρείας, κυπριακών συμφερόντων, προκειμένου να εισπράξει οφειλές ενός εργολάβου οικοδομών προς την εφορία.
Η ξενοδοχειακή εταιρεία ωστόσο όφειλε μόλις 654,04 ευρώ στον οφειλέτη του Δημοσίου και βρέθηκε υπόλογη για το ως άνω εξωφρενικό ποσό!!
To Moνομελές Πρωτοδικείο Ρόδου με την υπ΄αρίθμ. 658/2013 απόφασή του αποφάνθηκε επί της ένδικης διαφοράς της ξενοδοχειακής εταιρείας και του Ελληνικού Δημοσίου.
Πιο συγκεκριμένα η Δ.Ο.Υ. Ρόδου κοινοποίησε προς την αιτούσα στις 14-5-2013 το από 13-5-2013 κατασχετήριο, με το οποίο προέβη στην κατάσχεση εις χείρας της όσα οφείλει ή μέλλει να οφείλει «λόγω συναλλαγών» ως οφειλέτης του Ε. Μ. του Χ., συνολικά δε το ποσό των 1.820.788,51 ευρώ.
Η εταιρεία δεν προέβη ως όφειλε, εντός οκταημέρου από την κοινοποίηση σε αυτήν του ως άνω κατασχετηρίου σε δήλωση προς την Δ.Ο.Υ. Ρόδου του ποσού που οφείλει στον Ε. Μ., με αποτέλεσμα να επέλθουν ως προς αυτήν οι συνέπειες της διάταξης του άρθρου 33 του Κ.Ε.Δ.Ε., εν συνεχεία δε το ως άνω ποσό βεβαιώθηκε σε βάρος της δυνάμει του από 23-8-2013 πρακτικού της Δ.Ο.Υ. Ρόδου, εκδοθείσης ταμειακής βεβαίωσης για το ποσό των 1.867.174,26 ευρώ.
Κατά της ως άνω ταμειακής βεβαίωσης η εταιρεία άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, ανακοπή ζητώντας την ακύρωσή της άλλως τον περιορισμό της στο ποσό των 654,08 ευρώ, καθώς και την ακύρωση της ως άνω κατάσχεσης εις χείρας τρίτου.
Η ανακοπή αυτή πιθανολογείται από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου ότι θα γίνει τυπικά δεκτή και θα εξετασθεί ως προς το νόμιμο και βάσιμο των λόγων της.
Με τον πρώτο λόγο της ανακοπής, η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι η ταμειακή βεβαίωση πρέπει να ακυρωθεί, καθώς η ίδια δεν οφείλει στον οφειλέτη του δημοσίου Ε. Μ. κανένα ποσό πέραν των 654,08 ευρώ.
Επί του ισχυρισμού αυτού πιθανολογήθηκε ειδικότερα ότι η εταιρεία, με βάση το από 23-12-2011 ιδιωτικό συμφωνητικό που υπογράφηκε στη Ρόδο μεταξύ του νομίμου αυτής εκπροσώπου και του προαναφερομένου οφειλέτη του δημοσίου, ανέθεσε σε εκείνον την εκτέλεση εργασιών σκυροδέματος (ανέγερση ξενοδοχείου), κατά τους ειδικότερους όρους του ως άνω εργολαβικού.
Η αξία των εργασιών, όπως καθορίστηκε κατά την ολοκλήρωση του έργου ανήλθε στο ποσό των 1.324.488 ευρώ, το οποίο, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο αναλυτικό καθολικό λογαριασμών πρόβλεψης της, έχει ήδη εξοφληθεί κατά το μέγιστο μέρος αυτού εντός του έτους 2012, απομένοντος ως ανεξόφλητου υπολοίπου του ποσού των 654,08 ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω, πιθανολογήθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου η ουσιαστική βασιμότητα του πρώτου λόγου της ασκηθείσας ανακοπής, ήτοι αυτός της διαγραφής της σε βάρος της αιτούσας ταμειακής βεβαίωσης για το ποσό που υπερβαίνει τα 654,08 ευρώ, καθώς η προαναφερόμενη κατάσχεση επιβλήθηκε μη νόμιμα σε βάρος της για το επιπλέον ποσό.
Τέλος, το Ελληνικό Δημόσιο ζητεί την απόρριψη της αίτησης για το λόγο ότι η αιτούσα δεν επικαλείται και δεν αποδεικνύει ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη από την εκτέλεση των προσβαλλόμενων πράξεων, οι δε οικονομικές επιπτώσεις τις οποίες επικαλείται δεν αποτελούν βάσιμο λόγο αναστολής.
Ο ισχυρισμός αυτός του Ελληνικού Δημοσίου απορρίφθηκε, καθότι ερείδεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκρινε ότι ενόψει του ύψους του ποσού που βεβαιώθηκε σε βάρος της εταιρείας, η ανεπανόρθωτη βλάβη την οποία θα υποστεί η τελευταία σε περίπτωση εκτέλεσης και αναγκαστικής είσπραξης του ανωτέρω ποσού είναι αυτονόητη, καθώς η εκταμίευση, άλλως η εξεύρεση ποσού πλέον του ενός εκατομμυρίου οκτακοσίων χιλιάδων ευρώ θα ανατρέψει κάθε οικονομικό σχεδιασμό και θα ακυρώσει κάθε οικονομική δραστηριότητά της.
