«Δυστυχώς η εκάστοτε κυβέρνηση διαχρονικά έβλεπε τη Δωδεκάνησο ως μια περιοχή αυξημένου παραγόμενου πλούτου λόγω τουρισμού, και ως ένα σημαντικό έσοδο για τον κρατικό κορβανά, από τον οποίο μόνιμα έπαιρνε και δεν έδινε ανταποδοτικά σχεδόν τίποτα ουσιώδες, παρά μόνο όσα χρειαζόταν ώστε η «βιτρίνα» να είναι καθαρή».
Αυτό υπογραμμίζει, σε συνέντευξή του στη «δ», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτρης Γάκης με αφορμή τις καταστροφές που προκλήθηκαν από την πρόσφατη θεομηνία και προσθέτει πως ευθύνες υπάρχουν και εύλογα ανήκουν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε όλους όσοι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την τύχη του τόπου μας αλλά και στην κυβέρνηση.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως δεν επαρκούν τα κονδύλια που εγκρίθηκαν από την κυβέρνηση καθώς εκτιμά πως οι ανάγκες των πληγέντων είναι πολύ μεγάλες. “Καμία «μνημονιακή» αγκύλωση δεν απαγορεύει διορθωτικές παρεμβάσεις για έκτακτες καταστάσεις στον προϋπολογισμό. Ακόμα και Διορθωτικός Προϋπολογισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να γίνει, για επανόρθωση από φυσικές καταστροφές”, δηλώνει ο κ. Γάκης και προσθέτει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να ενεργοποιηθεί άμεσα ο ευρωπαϊκός μηχανισμός αλληλεγγύης διότι πρέπει να προστατευθούν άνθρωποι που έχασαν περιουσίες, ο φυσικός και ο πολιτισμικός πλούτος της Ρόδου που κινδυνεύουν.
Σε ερώτηση σχετικά με τη διάσπαση του ενιαίου Δήμου Ρόδου σε τρεις ή περισσότερους Δήμους ο κ. Γάκης δηλώνει:
“Εφόσον η διάσπαση πραγματοποιηθεί κάτω από τις παρούσες συνθήκες, το μόνο όφελος θα είναι για κάποιους «βλαχοδημάρχους», οι οποίοι σήμερα νοιώθουν παροπλισμένοι και υποτιμημένοι στα αξιώματα και ευελπιστούν να ξαναβρούν τη θέση που τους «αρμόζει”.
Η συνέντευξη του κ. Δημήτρη Γάκη, αναλυτικά:
• Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες μιας τεράστιας καταστροφής σε πολλές περιοχές του νησιού μας στην Ψέριμο και την Κάλυμνο. Τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια φαίνεται πως δεν έχουν προχωρήσει ουσιαστικά έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στο νησί της Ρόδου, ούτε καν οι αναγκαίες εργασίες καθαρισμού των ρεμάτων και των χειμάρρων. Θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω σε αυτό. Πιστεύετε πως υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες;
Αυτό που ζήσαμε στη Ρόδο, αλλά και στα άλλα δύο νησιά μας, τη Ψέριμο και την Κάλυμνο, οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος σχετίζεται με τα έντονα καιρικά φαινόμενα, η ένταση και η συχνότητα των οποίων αυξάνεται ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια. Οι ειδικοί ερμηνεύουν αυτή την κατάσταση που βιώνουμε ως αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης – καταστροφής που προκαλούμε όλοι μας, με τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς μας, και την εν γένει στάση μας απέναντι στο περιβάλλον. Σκεφτείτε μόνο ότι στα Δωδεκάνησα δεν υπάρχει θεσπισμένη περιβαλλοντική μέριμνα και ουσιαστική οικολογική συνείδηση, αφού δεν λειτουργεί ο θεσμός της ανακύκλωσης ούτε καν στο μεγαλύτερο νησί, τη Ρόδο μας. Για να μην επεκταθώ εδώ στην ασυνειδησία των επιτήδειων οι οποίοι σε καθημερινή σχεδόν βάση βιάζουν ποικιλοτρόπως το περιβάλλον, και παραμένουν ατιμώρητοι. Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με την ολιγωρία που έχουν επιδείξει πρωτίστως οι τοπικές αρχές, και ακολούθως η κεντρική κυβέρνηση. Και το θέτω με αυτή τη σειρά, καθώς, όταν παλαιότερα υπήρχε η οικονομική δυνατότητα, οι δήμοι και η τότε νομαρχία δεν έκαναν ορθή διαχείριση και προγραμματισμό, ώστε να σχεδιάσουν και να πετύχουν τη χρηματοδότηση και κατασκευή των έργων υποδομής που είχε και έχει ανάγκη όλη η Δωδεκάνησος. Έργα υποδομής, τα οποία φυσικά περιλαμβάνουν και τα αναγκαία αντιπλημμυρικά. Εάν αυτά υπήρχαν τότε η έκταση των ζημιών δεν θα έφτανε στο σημερινό μέγεθος. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η γέφυρα στο ρέμα της Κρεμαστής, όπου θρηνήσαμε δύο συνανθρώπους μας που χάθηκαν εν ώρα καθήκοντος, επιστρέφοντας από το σχολείο υπηρεσίας τους στο σπίτι. Αν αυτή η γέφυρα για το ρεύμα εισόδου στην Κρεμαστή είχε κατασκευαστεί έγκαιρα, τότε δεν θα μιλάγαμε σήμερα για τέτοιου είδους δυστυχήματα. Αντίστοιχα, στην περίπτωση του ζεύγους Μπαϊράμη, αν είχαν γίνει τα προβλεπόμενα αντιπλημμυρικά έργα, πολύ πιθανό σήμερα να ήταν στη ζωή. Η ευθύνη της κεντρικής κυβέρνησης είναι τεράστια και έχει να κάνει καταρχήν με τη συνολική αντιμετώπιση των αναγκών της περιοχής μας. Ο νησιώτης σήμερα νιώθει πολύ περισσότερο τις τυφλές, χωρίς αξιολόγηση, περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς η κατάργηση δομών και υπηρεσιών χτυπάει πρώτα τη δική του πόρτα. Καθημερινά το ζούμε αυτό, με τις μειώσεις κονδυλίων σε Παιδεία, Υγεία και άλλους βασικούς τομείς. Δυστυχώς η εκάστοτε κυβέρνηση διαχρονικά έβλεπε τη Δωδεκάνησο ως μια περιοχή αυξημένου παραγόμενου πλούτου λόγω τουρισμού, και ως ένα σημαντικό έσοδο για τον κρατικό κορβανά, από τον οποίο μόνιμα έπαιρνε και δεν έδινε ανταποδοτικά σχεδόν τίποτα ουσιώδες, παρά μόνο όσα χρειαζόταν ώστε η «βιτρίνα» να είναι καθαρή. Πλέον, τα τελευταία χρόνια, ελέω μνημονίου, δεν δίνονται ούτε αυτά. Οπότε, δυστυχώς, ευθύνες υπάρχουν και εύλογα ανήκουν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε όλους όσοι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την τύχη του τόπου μας.Η ζωή πάντως αποδεικνύει οτι η φιλοσοφία του κεντρικού σχεδιασμού έχει πεθάνει και πρέπει να παραχωρήσει την θέση της στην τοπική και περιφεριακή αυτοδιοίκηση.
• Θεωρείτε πως η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε άμεσα για την ανακούφιση των πληγέντων και τη δρομολόγηση των έργων που είναι αναγκαία να γίνουν τώρα;
Πάμε τώρα στο τι πρέπει να γίνει. Οι ζημιές είναι τεράστιες. Πρόχειροι υπολογισμοί ανεβάζουν το μέγεθός τους σε πάνω από 15 εκατομμύρια ¤. Μόλις προχθές ο Υπουργός Εσωτερικών έδωσε στην Περιφέρεια 150.000 ¤ για την αντιμετώπιση των πρώτων αναγκών των παθόντων. Ας μη γελιόμαστε, προφανώς και δεν είναι αρκετά. ¶μεση θα θεωρούνταν η ανταπόκριση αν τα χρήματα αυτά ήταν πολλαπλάσια και σε θέση να καλύψουν τουλάχιστον τα πρώτα έξοδα των πληγέντων. Ας μη ξεχνάμε ότι με τις πλημμύρες χάθηκαν περιουσίες και κόποι μιας ζωής συμπολιτών μας, οι οποίοι αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται σε φίλους και ξενοδοχεία χωρίς να έχουν καν μια αλλαξιά ρούχα. Προσωπικά έγινα μάρτυρας τέτοιων περιστατικών στην Ιαλυσό, όπου συναντήθηκα με ανθρώπους των οποίων όλα τους τα υπάρχοντα ήταν μέσα στη λάσπη. Τι να σώσουν από αυτό; Εκεί, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ακόμα πιο επιτακτική η άμεση παρέμβαση της πολιτείας.
Εδώ λοιπόν τίθενται αμείλικτα τα ερωτήματα για την λειτουργία του Καλλικράτη, το ρόλο της πολιτικής προστασίας, που πρέπει επιτέλους να έχει μόνιμη και άρτια στελεχωμένη και εξοπλισμένη μονάδα στη Ρόδο, όπως επίσης και το κρίσιμο ερώτημα της χρηματοδότησης των τοπικών δομών, υπεύθυνων για όλα τα ζητήματα που αφορούν στις έκτακτες καταστάσεις στη Δωδεκάνησο. Πώς αναβαθμίζεται ο ρόλος του Κράτους, χωρίς την στήριξη της περιφέρειας, χωρίς δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές, όπως είναι η ολοκληρωμένη αντιπλημμυρικά προστασία του νησιού, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα της χώρας;
• Ποια μέτρα νομίζετε ότι πρέπει να ληφθούν για την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων; Ειδικά για τους επιχειρηματίες που υπέστησαν ζημιές τι θα πρέπει να γίνει;
Τα περιφερειακά «εργαλεία» για επανόρθωση από φυσικές καταστροφές, για την ταχεία αποδέσμευση χρηματοδότησης για ενίσχυση των πληγέντων και την αποκατάσταση των υποδομών από τις καταστροφικές πλημμύρες, τα γνωρίζουμε.
Ο προϋπολογισμός πρέπει ανάμεσα στους ουσιαστικούς κοινωνικούς και αναπτυξιακούς στόχους, στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, να προωθεί μέτρα για ανακούφιση των πληγέντων από (πρόσφατες) φυσικές καταστροφές, όπως έχει πράξει η κυβέρνηση κατά το παρελθόν.
Καμία «μνημονιακή» αγκύλωση δεν απαγορεύει διορθωτικές παρεμβάσεις για έκτακτες καταστάσεις στον προϋπολογισμό. Πολύ περισσότερο, που μέσα από την παρούσα συγκυρία σε κοινοτικό επίπεδο, μπορεί να ενεργοποιηθεί η ταχύτερη αντίδραση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλληλεγγύης στις καταστροφές.Και η εμπειρία σε αυτό υπάρχει. Ακόμα και Διορθωτικός Προϋπολογισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να γίνει, για επανόρθωση από φυσικές καταστροφές, για την ταχεία αποδέσμευση χρηματοδότησης για ενίσχυση των πληγέντων και την αποκατάσταση των υποδομών από τις καταστροφικές πλημμύρες στη Ρόδο που χτύπησαν το νησί, όπως και για την πρόσφατη καταστροφή από πυρκαγιές,- μέσω της κινητοποίησης του κοινοτικού ταμείου αλληλεγγύης. Ζητάμε να ενεργοποιηθεί ΑΜΕΣΑ ο ευρωπαϊκός μηχανισμός αλληλεγγύης. Διότι πρέπει να προστατευθούν άνθρωποι που έχασαν περιουσίες, ο φυσικός και ο πολιτισμικός πλούτος του Ρόδου που κινδυνεύουν. Και θα το προωθήσουμε στα όργανα της ΕΕ. Η διόρθωση στον προϋπολογισμό με πρόβλεψη πόρων για φυσικές καταστροφές – ειδικά για τα νησιά του αρχιπελάγους, είναι μια θεσμικά σωστή απόφαση. Είναι η επίδειξη από το κράτος της ουσιαστικής ισοτιμίας των συνταγματικά κατοχυρωμένων προνοιών για τη νησιωτική χώρα. Αντίθετα περικόπτονται περαιτέρω οι δημόσιες επενδύσεις κατά 2 δις ευρώ για να ικανοποιήσουμε μνημονιακές δεσμεύσεις θυσιάζοντας ζωές ανθρώπων. Είναι, σε συνδυασμό με το ευρωπαϊκό Ταμείο αλληλεγγύης, η έμπρακτη συμπαράσταση της Ευρώπης στην Ελλάδα.Όσον αφορά τους επιχειρηματίες που υπέστησαν ζημιές, θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργία των επιχειρήσεων, με την ανάλογη αποζημίωση, ενώ μια διευκόλυνση όσον αφορά τις υποχρεώσεις τους είναι επιβεβλημένη, τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέαμε τον οποίο συναλλάσσονται.
• Σε δηλώσεις του ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών κ. Γρηγοράκος τόνισε πως δεν πρόκειται να ψηφιστεί το σχέδιο νόμου για το χωροταξικό των ΟΤΑ στη Βουλή. Θεωρείτε πως θα πρέπει να διασπαστεί ο ενιαίος Δήμος Ρόδου σε τρεις ή τέσσερις ΟΤΑ;
Κοινό χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των καλλικρατικών Δήμων, και ειδικά Δήμων, όπως της Ρόδου, που δημιουργήθηκε από 10 καποδιστριακούς, είναι η ανάθεση αρμοδιοτήτων δίχως τους ανάλογους πόρους και με πολλά συσσωρευμένα χρέη. Αυτό δημιουργεί την μίζερη κατάσταση που ζούμε καθημερινά όλοι μας στη Ρόδο, μέσα σε ένα Δήμο δέσμιο μνημονιακών δεσμεύσεων, κυβερνητικών επιλογών και μιας δημοτικής αρχής η οποία αποδείχτηκε ανήμπορη να διαχειριστεί τα διογκωμένα προβλήματα του νησιού μας. Η λύση λοιπόν δεν βρίσκεται στο να «σπάσουμε» τον Δήμο της Ρόδου σε 3, 4 ή 15 νέους Δήμους. Ίσα ίσα, αυτό μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει, καθώς τίθενται μεγάλα πρακτικά ζητήματα που αφορούν τα χωρικά όρια των νέων Δήμων, τον καταμερισμό προσωπικού, και το πιο σημαντικό ίσως τη διαχείριση των ενοποιημένων πλέον χρεών, τα οποία «κληρονόμησε» ο ενιαίος Δήμος Ρόδου από τους πρώην καποδιστριακούς. Αυτό κάποιοι επιτήδειοι το εκμεταλλεύονται, προσπαθώντας να πείσουν τους δημότες της Ρόδου ότι με αυτό τον τρόπο οι νέοι Δήμοι θα λειτουργήσουν καλύτερα. Δεν τους λένε όμως ότι δεν πρέπει να συγκρίνουν νοητά στο μυαλό τους το τότε με το τώρα, καθώς οι καποδιστριακοί Δήμοι λειτούργησαν κάτω από τελείως διαφορετικές κοινωνικο – οικονομικο – πολιτικές συνθήκες, αρμοδιότητες και πόρους. Εφόσον η διάσπαση πραγματοποιηθεί κάτω από τις παρούσες συνθήκες, το μόνο όφελος θα είναι για κάποιους «βλαχοδημάρχους», οι οποίοι σήμερα νοιώθουν παροπλισμένοι και υποτιμημένοι στα αξιώματα και ευελπιστούν να ξαναβρούν τη θέση που τους «αρμόζει».
• Τι θα πρέπει να γίνει δηλαδή;
Αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να αναμορφωθεί ο Καλλικράτης όσον αφορά τη λειτουργία του Δήμου. Δηλαδή, να είναι δομημένος και στελεχωμένος επαρκώς στις υπηρεσίες του, να έχει ένα ορθό πλάνο οργάνωσης και προγραμματισμού, να έχει κοινωνικές δομές πρόνοιας που να υπηρετούν και να στηρίζουν το δημότη και φυσικά τους πόρους για να υλοποιήσει όλα αυτά. Επιπλέον, για μας είναι σημαντικό ένας Δήμος να μην είναι «δημαρχοκεντρικός». Θα πρέπει να ενισχυθούν τα τοπικά συμβούλια κοινοτήτων και ενοτήτων, να έχουν ουσιαστικό λόγο και ρόλο στη λειτουργία του δήμου, και φυσικά να μπορούν να λύνουν μικροπροβλήματα χωρίς την εμπλοκή του δημοτικού συμβουλίου, κάτι που μόνο γραφειοκρατία προσθέτει, όπως αποδείχθηκε. Επίσης, στόχος είναι οι λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε μικρό ή μεγάλο χωριό ή γειτονιά μιας πόλης να λειτουργούν ουσιαστικά, δίνοντας στον δημότη τη δυνατότητα να συναποφασίζει άμεσα και καθοριστικά για τα δρώμενα. Το δημοτικό συμβούλιο θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να είναι ένα ουσιαστικά δευτεροβάθμιο όργανο επίβλεψης και απόφασης, που θα στηρίζει και θα συλλειτουργεί το Δήμο σε αγαστή συνεργασία με τον πιο απομακρυσμένο πολίτη, του πιο απομακρυσμένου χωριού. Εμείς λοιπόν στο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε πως αυτό το μοντέλο δεν έχει δοκιμαστεί στην τοπική αυτοδιοίκηση και ευελπιστούμε να το εφαρμόσουμε από τις επόμενες εκλογές ως νέα τοπική αρχή. Σήμερα, θα πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο να λειτουργήσουμε σωστά τον υπάρχοντα δήμο Ρόδου, με τις θεσμικές αλλαγές που προανέφερα, και η απόφαση για το σπάσιμο ή όχι του δήμου να παρθεί στο μέλλον, έχοντας όμως πλήρη εικόνα για το τι έφταιξε.
• Θεωρείτε δίκαια την απόφαση για την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών των ακινήτων, ακόμη και αυτών της πρώτης κατοικίας;
Θίγετε ένα από τα φλέγοντα ζητήματα της κοινωνίας σε πανελλαδικό επίπεδο,του οποίου η απάντηση είναι πολύ απλή: ΟΧΙ, δεν είναι δίκαιη η άρση της απαγόρευσης. Και εξηγούμαι. Η απαγόρευση πλειστηριασμών των ακινήτων, όπως αυτή ισχύει σήμερα, είναι ένα ορθό σε κατεύθυνση μέτρο, το οποίο νομοθετήθηκε στην αρχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Συνεχίζει να ισχύει μέχρι και τις 31/12/2013, και αποτελεί ανάσα για πολλούς συμπολίτες μας οι οποίοι δυσκολεύονται οικονομικά σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Η μνημονιακή καταστροφή που υφίσταται η χώρα, έχει φέρει πολλούς συμπολίτες μας σε δεινή θέση. Πλέον έχουμε δεκάδες χιλιάδες άστεγους, καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αυτοκτονιών συνανθρώπων μας, σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες είναι κάτω από το όριο της φτώχιας, δύο εκατομμύρια από εμάς είναι άνεργοι, και η κατηφόρα συνεχίζεται. Αυτές λοιπόν δεν μπορεί να είναι συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορεί να γίνει άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για κανένα συμπολίτη μας, καθώς είναι συνθήκες χειρότερες σε σχέση με αυτές που ίσχυαν όταν θεσμοθετήθηκε το μέτρο, γεγονός που το κάνει απάνθρωπο. Η λύση που προτείνουμε εμείς είναι η «νέα Σεισάχθεια», όπως την ονομάζουμε. Για κάθε πολίτη να εξεταστεί ξεχωριστά η περίπτωσή του όσον αφορά την περιουσία του, τις οφειλές του σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, τις επιπτώσεις που είχε σε αυτόν η μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων, και να επαναπροσδιοριστούν ανάλογα και οι οφειλές. Η γενική ιδέα είναι πως όποιος είχε μείωση αποδοχών θα πρέπει πρώτα να καλύπτει τις ανάγκες επιβίωσης της οικογένειας του και μετά να ικανοποιεί και τις δανειακές του υποχρεώσεις.
• Μέσα στην εβδομάδα είχαμε και την επεισοδιακή ψηφοφορία στη Βουλή, η οποία αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το επίμαχο θέμα της φαρμακευτικής δαπάνης. Θα ήθελα το σχόλιό σας σε αυτό το θέμα.
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο το δυνατόν καλύτερα, πέρα από όλα αυτά που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες από τις άναρθρες Αδώνιες κραυγές και τυχόν επιστημονικούς όρους, οι οποίοι είναι δυσνόητοι σε αρκετούς συμπολίτες μας.Τα ζητούμενα στο θέμα της Υγείας πρέπει να είναι οι καλύτερες παροχές στον πολίτη από πλευράς κράτους χωρίς επιπλέον κόστος πέραν των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, από ένα εθνικό σύστημα υγείας το οποίο να είναι άρτια στελεχωμένο και εξοπλισμένο για να μπορεί να παρέχει τις ζητούμενες υπηρεσίες, μέσα σε ένα ολοκληρωμένο οργανόγραμμα. Σε αυτό το σύστημα υγείας, είναι απαραίτητο να παρέχεται δωρεάν η καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, που για διάφορους λόγους είναι ανασφάλιστες. Επιπλέον, αντιλαμβάνεστε ότι εδώ η παροχή του καλύτερου ιατροφαρμακευτικού σκευάσματος είναι επίσης προαπαιτούμενο.Και ερχόμαστε στην επίμαχη τροπολογία: Ο Υπουργός έφερε μια τροπολογία στη Βουλή με την οποία ισχυρίζεται ότι μειώνει τυπικά τις τιμές μιας σειράς από γενόσημα φάρμακα, ταυτόχρονα όμως αυξάνει το κόστος της συμμετοχής του ασφαλισμένου, όπως και τη διαφορά τιμής μεταξύ γενοσήμων και πρωτότυπων την οποία καλύπτει ο ασφαλισμένος που θέλει να πάρει το πρωτότυπο. Δηλαδή, οικονομία για το κράτος και μετακύλιση επιπλέον κόστους στον ασθενή. Με άλλα λόγια, εγώ είμαι καλός στην τρόικα γιατί πιάνω τους στόχους και ας πληρώνει ο πολίτης από την τσέπη του. Ε, αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Είναι απαράδεκτο να αυξάνεται και άλλο η φαρμακευτική δαπάνη για τον πολίτη. Επιπλέον με τη ρύθμιση αυτή ενισχύονται οι ξένες πολυεθνικές εταιρείες, κυρίως Ισραηλίτικες, σε βάρος των Ελληνικών που απειλούνται με κλείσιμο και με απόλυση των εργαζομένων. Θα συμβεί στο φάρμακο ό,τι συνέβει και με τα αγροτικά μας προϊόντα. Θα έρθουν τα ξένα κακής ποιότητας να αντικαταστήσουν τα καλής ποίοτητας δικά μας, με τα γνωστά αποτελέσματα για τον πρωτογενή τομέα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Υπουργός ζήτησε και πήρε την αρμοδιότητα από τη Βουλή των Ελλήνων να καθορίζει μόνος του στο μέλλον, με απλές υπουργικές αποφάσεις, τις τιμές των φαρμάκων! Ε, αυτό πια είναι εξωφρενικό. Αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να νομοθετεί το πέρασμα εξουσιών από το Κοινοβούλιο στους Υπουργούς, καθιστώντας τη Βουλή διακοσμητικό στοιχείο μιας περιορισμένης δημοκρατίας
