Το πλέον ψύχραιμο και αληθινό που διάβασα τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την συζήτηση (πάλι) για τα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι του κ. Γιώργου Στείρη Αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ. Με τίτλο «Έξω τα κόμματα από το Πανεπιστήμιο», περιγράφει την βασικότερη κακοδαιμονία των Πανεπιστημίων που δεν είναι άλλη από τον κομματισμό τους . Όπως γράφει χαρακτηριστικά
(…) Τόσο τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, όσο και άλλα που δεν κυβέρνησαν, ευ, αγγελίζονται την ανάγκη μιας μεγάλης αναμόρφωσης των ελληνικών πανεπιστημίων. Υποστηρίζω ότι η ευκολότερη μεταρρύθμιση θα ήταν η απόσυρση όλων των κομματικών παρατάξεων από τα Πανεπιστήμια. Δεν κατανοώ το γιατί δραστηριοποιούνται ακόμα τα πολιτικά κόμματα, με επίσημο ή ημιεπίσημο τρόπο, στα πανεπιστήμια. Δεν καταλαβαίνω το γιατί χρειάζεται να διατηρούν γραφεία εντός των σχολών και να αντιμετωπίζονται ως θεσμικοί παράγοντες σε θέματα λειτουργίας των πανεπιστημίων. Επειδή το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα είναι δημόσιο και όχι κρατικό και κομματικό, ας πάρουν τα κόμματα την πρωτοβουλία να καταργήσουν τυπικά και ουσιαστικά τις φοιτητικές τους παρατάξεις. Να αφήσουν, με άλλα λόγια, το πανεπιστήμιο ήσυχο. Να το απαλλάξουν από την παρουσία τους και να το ανακουφίσουν από μια πλειάδα προβλημάτων που του προκαλούν. Και όσες νέες και νέοι θέλουν να ενταχθούν στα κόμματα, ας το κάνουν εκτός πανεπιστημίου. (…)Για να εξηγούμαι, δεν διαφωνώ με την ύπαρξη οργανωμένης φοιτητικής δράσης. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να συγκροτούνται σε ομάδες και να εκφράζονται για θέματα ενδοπανεπιστημιακά και εξωπανεπιστημιακά. Υποστηρίζω όμως ότι αυτές οι ομάδες δεν χρειάζεται να είναι κομματικά εξαρτημένες και υπόλογες σε κέντρα εκτός πανεπιστημίων.
