Άρθρο στη REALNEWSτου Μάνου Κόνσολα
H τουρκική επιθετικότητα έχει ένα και μόνο στόχο: να παγιώσει την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Ήδη η Τουρκία έχει βάλει στο τραπέζι ζητήματα όπως η Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, οι γκρίζες ζώνες, η υφαρπαγή των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει έρευνες νότια της Κρήτης, μέσα από τη συμφωνία-παρωδία που υπέγραψε με τη Λιβύη.
Πέρα, βέβαια, από την πάγια και πρωτοφανή θέση της ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα.
Η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης να απομονώσει διπλωματικά την Τουρκία, ασκώντας με αυτό τον τρόπο πίεση, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και δείχνει να αποδίδει.
Με τη διαφορά, όμως, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα Κράτος που δεν σέβεται και δεν αναγνωρίζει διεθνείς συνθήκες αλλά και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν το αναγνωρίζει).
Τελευταία, έχει τεθεί ως θέμα συζήτησης, η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Το ζήτημα είναι ότι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο δεν μπορεί να περιλαμβάνει τις ελληνοτουρκικές διαφορές, έτσι όπως τις εννοεί η Τουρκία. Σε μια τέτοια περίπτωση εξυπηρετούνται ξεκάθαρα οι επιδιώξεις και τα σχέδια της Άγκυρας.
Από τη στιγμή που θα τεθεί θέμα γκρίζων ζωνών αλλά και αμφισβήτησης της δυνατότητας της χώρας μας να ανακηρύξει ΑΟΖ με βάση τους διεθνείς κανόνες, τότε εκείνοι οι οποίοι θα κληθούν να κάνουν παραχωρήσεις είμαστε εμείς, αφού η άλλη πλευρά είναι αυτή που διεκδικεί.
Καλό είναι, λοιπόν, να αποφεύγονται τοποθετήσεις για συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, γιατί εμπεριέχουν κινδύνους.
Το μοναδικό ζήτημα για το οποίο μπορεί να γίνει προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά και χρησιμοποιεί ως επιχείρημα την εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια, γεγονός που κατά αυτούς σημαίνει ότι εξαιρούνται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Την ίδια στιγμή, θεωρεί ότι το Καστελόριζο δεν μπορεί να έχει ΑΟΖ, κάτι που αντίκειται σε όλους τους κανόνες αφού πρόκειται για νησί που κατοικείται.
Γιατί το κάνει αυτό η Τουρκία;
Για τον απλούστατο λόγο ότι αν παγιωθεί ο ισχυρισμός ότι το Καστελόριζο δεν μπορεί να έχει ΑΟΖ τότε θα αποκόψει την Ελλάδα από την Κύπρο.
Αποτελεί πάγια τακτική της Τουρκίας να μην αποδέχεται τους κανόνες αλλά και τις συνθήκες που ακυρώνουν τις επεκτατικές της βλέψεις, αφού – σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο – τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα ως προς το κανονιστικό πλαίσιο της υφαλοκρηπίδας και δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Άλλωστε, η Τουρκία δεν έχει κυρώσει ούτε τη Διεθνή Συνθήκη για την Υφαλοκρηπίδα του 1958, ούτε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που αναφέρονται στην υφαλοκρηπίδα και τους τρόπους οριοθέτησης της.
Η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ, όμως, να δεχθεί προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Γνωρίζει ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν θα συνιστά ευνοϊκή εξέλιξη για την ίδια.
Η Ελλάδα, όμως, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δεχθεί την ατζέντα της Τουρκίας που συνιστά μια ατζέντα αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Η επιθετική διπλωματία πρέπει να ενταθεί. Ταυτόχρονα, όλοι, πλέον, αντιλαμβάνονται την ανάγκη ενίσχυσης της ήδη ισχυρής αποτρεπτικής ισχύος των ενόπλων μας δυνάμεων, ακόμα και αυτοί που την αμφισβητούσαν κατά το πρόσφατο παρελθόν.
