Έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα μας ως χώρα και ξαναβγάζουμε τώρα στην επιφανείσα το θέμα των αγέννητων παιδιών και των αμβλώσεων. Για να τελειώνουμε λοιπόν, το θέμα των εκτρώσεων στην Ελλάδα έληξε το 1986, όταν διαμορφώθηκε το νομοθετικό πλαίσιο, που επιτρέπει σε μια γυναίκα να δώσει τέλος σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Η προσπάθεια επαναφοράς του θέματος στη δημόσια συζήτηση γίνεται με όρους αντιεπιστημονικούς και θέτει σε σοβαρό κίνδυνο ένα κατοχυρωμένο πλέον δικαίωμα της γυναίκας. Όποιος θέλει δε να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα, η σωστή συζήτηση δεν περιστρέφεται γύρω από τις αμβλώσεις. Η λύση είναι η έμπρακτη ενίσχυση των νέων ζευγαριών, η τιμωρία των εργοδοτών που δεν θέλουν να προσλάβουν γυναίκες μήπως γεννήσουν και πάρουν άδεια εγκυμοσύνης, η ενίσχυση των ζευγαριών που επιθυμούν παιδί και αναγκάζονται να καταφύγουν στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, τα έξοδα της οποίας δεν μπορούν ούτε καν να περάσουν ως ιατρικά έξοδα. Φροντίζει ώστε οι εργαζόμενοι γονείς να έχουν και λίγο χρόνο για να κάνουν και να μεγαλώσουν παιδιά, αλλά και να έχουν και λεφτά για να τα ταΐσουν. Φροντίζει να ξεκινήσει άμεσα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης -οι θεματικές εβδομάδες δεν αρκούν-έτσι ώστε κάποια στιγμή να πάψουμε να βλέπουμε νεαρές γυναίκες να πετούν τα παιδιά τους σε κάδους καθώς δεν μπορούν και δεν γνωρίζουν το πώς να διαχειριστούν τη ζωή τους.
Η λύση είναι αλλού
