Κεντρικό ζητούμενο για το 2020 η οικονομική ευημερία, υπογραμμίζει ο πρωθυπουργός στο αφιέρωμα World Review του Euro2day.gr και των New York Times. Οι τρεις μεγάλες προκλήσεις για την Ελλάδα και το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης.
Αρθρο του Κυριάκου Μητσοτάκη
1. Αντιμετώπιση της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων, με αποκατάσταση της αληθινής ελεύθερης οικονομίας και του υγιούς ανταγωνισμού. Η εξάπλωση της τεχνολογίας και η ανοιχτή συνεργασία μεταξύ των κρατών μπορούν να αυξήσουν την παγκόσμια παραγωγή. Οι κανόνες να καθορίσουν τους όρους της. Και οι δημοκρατικές πολιτείες να εγγυηθούν τη δίκαιη αναδιανομή της στις κοινωνίες.
2. Κάλυψη των νέων εθνοτικών και των θρησκευτικών χασμάτων με την επιστροφή στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κάτι που σημαίνει ότι οι χώρες οφείλουν να τιμήσουν συνθήκες που υπέγραψαν και σύνορα που ισχύουν. Να αντιμετωπίσουν μαζί προβλήματα όπως οι μεταναστευτικές ροές, ενώ στο εσωτερικό τους να προσηλωθούν και πάλι στο κράτος δικαίου.
3. Εμβάθυνση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, με την αποφασιστική υπέρβαση όλων των αδυναμιών της. Με την τόνωση του κοινοβουλευτικού διαλόγου και των θεσμών και, κυρίως, με την ανάδειξη ενός νέου μοντέλου «πολίτη-συμμέτοχου». Ο οποίος θα έχει κριτική σκέψη και θα μετέχει στα κοινά μακριά από λαϊκισμούς και ακραίες συμπεριφορές.
Το βήμα του ομιλητή στην Πνύκα, όπου συνεδρίαζε ο Δήμος της Αρχαίας Αθήνας. Η εμβάθυνση της φιλελεύθερης δημοκρατίας και η ανάδειξη ενός νέου μοντέλου «πολίτη-συμμέτοχου» είναι μία από τις μεγάλες προκλήσεις διεθνώς.
Στις λύσεις απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις έχει προφανώς και η Ελλάδα το δικό της, αναλογικό μερίδιο. Μια χώρα που, ύστερα από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης, βαδίζει και πάλι τον δρόμο της ανάπτυξης, ανακτώντας τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Ακριβώς η οικονομική ευημερία αποτελεί και το δικό μας κεντρικό ζητούμενο για το 2020. Όχι μόνο γιατί είναι μια κοινωνική ανάγκη. Αλλά και διότι ισχυρή οικονομία σημαίνει και ισχυρή χώρα σε όλα τα επίπεδα των εθνικών αναγκών.
Ήδη η Ελλάδα λειτουργεί στις διεθνείς αγορές, δανειζόμενη με επιτόκια χαμηλότερα από ποτέ. Τα capital controls είναι παρελθόν, μαζί με τη φορολογική επέλαση και την αντιεπενδυτική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Τώρα οι φόροι μειώνονται για επιχειρήσεις, επαγγελματίες και νοικοκυριά. Τα ακίνητα παύουν να είναι βάρος και ανακτούν την αξία τους. Και ένας νέος αναπτυξιακός νόμος ενεργοποιεί μεγάλα έργα και δρομολογεί καινούργιες επενδύσεις για αύξηση του ΑΕΠ και τόνωση της απασχόλησης. Κάτι που σύντομα θα επιτρέψει μία νέα συμφωνία με τους εταίρους για τα πλεονάσματα των επόμενων ετών. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δημιουργεί νέο εθνικό πλούτο, εισάγοντας, ταυτόχρονα, και τρόπους δίκαιης κατανομής του.
Δεύτερο ελληνικό στοίχημα για το 2020 είναι ο εκσυγχρονισμός του κράτους, με τον ψηφιακό μετασχηματισμό του και την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, ώστε ο πολίτης να εξυπηρετείται εύκολα και γρήγορα από τις δημόσιες υπηρεσίες. Αλλά και κάθε δημιουργικό σχέδιο να μη βαλτώνει πλέον στα συρτάρια, απωθώντας ξένα κεφάλαια και ευκαιρίες επενδύσεων από τον τόπο.
Σε κεντρικό επίπεδο, η κυβέρνηση λειτουργεί υπηρετώντας ένα κράτος επιτελικό. Με στόχους, χρονοδιαγράμματα και έλεγχο των αποτελεσμάτων της. Νομοθετεί δίνοντας λύσεις σε κάθε επίπεδο δημόσιας δράσης. Αλλά και αποκαθιστώντας εκκρεμότητες δεκαετιών, όπως η διευκόλυνση των εκτός συνόρων Ελλήνων να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους. Σύντομα, τέλος, η χώρα θα έχει ένα νέο, λειτουργικό Σύνταγμα.
Σε επίπεδο καθημερινότητας, προτεραιότητα αποτελεί η ασφάλεια. Η τρομοκρατία και το έγκλημα έχουν ήδη απέναντί τους ένα ισχυρό νομικό οπλοστάσιο, αλλά και μια πιο αυστηρή πρακτική. Στα πανεπιστήμια επανέρχεται το αληθινό άσυλο της γνώσης και στις γειτονιές η ελεύθερη κυκλοφορία και επικοινωνία των κατοίκων. Κι αυτό θα συνεχιστεί. Στόχος μας είναι ένα κράτος που θα περιβάλλει τον πολίτη, αντί να τον καταβάλλει. Που θα τον προστατεύει αντί να τον καταδυναστεύει. Και ένα κράτος το οποίο, πλέον, δεν θα αναβάλλει, αλλά θα επιβάλλει: δικαιοσύνη, ασφάλεια, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα.
Τέλος, η τρίτη πρόκληση που προβάλλει ενώπιόν μας είναι ένα διπλό πρόβλημα που έρχεται από το… μέλλον. Πρόκειται για δύο διαφορετικές κρίσεις, οι οποίες, ωστόσο, εκδηλώνονται ταυτόχρονα στις μέρες μας: η προσφυγική και η περιβαλλοντική.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο, η Ελλάδα θα προστατεύει κάθε κυνηγημένο, που δικαιούται άσυλο. Θα προστατεύει ωστόσο και τα σύνορά της, που είναι και ευρωπαϊκά σύνορα. Γι’ αυτό ακριβώς και το μεταναστευτικό – προσφυγικό είναι θέμα που αφορά όλα τα κράτη της ηπείρου και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, την «πράσινη» ατζέντα της Ελλάδας υπογράφουν οι σαφείς δεσμεύσεις της: μεσοπρόθεσμος στόχος είναι το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στη μικτή τελική κατανάλωση ενέργειας να φτάσει το 35% και ειδικά στην ηλεκτροπαραγωγή αυτό να αγγίξει το 60%. Έως το 2028 η χώρα θα έχει απεξαρτηθεί από τον λιγνίτη. Και μέσα στο 2020 θα εκδηλωθούν οι πρώτες πιλοτικές εφαρμογές της ηλεκτροκίνησης.
Αντί άλλου επιλόγου, επικαλούμαι τη διατύπωση του Γάλλου φιλοσόφου Μαρσέλ Γκοσέ: «Ο άνθρωπος είναι πλήρως άνθρωπος μόνο ως άνθρωπος εντός του πολίτη. Ως πολίτης». Κι αυτό για να επισημάνω ότι κάθε πολιτική επιλογή οφείλει να έχει στο επίκεντρό της τον «πλήρη άνθρωπο», δηλαδή τον πολίτη. Με αυτή την πυξίδα θα πορευτεί η Ελλάδα το 2020. Και θα πετύχει!
