Το κράτος κλείνει σχολεία, νηπιακούς σταθμούς, πανεπιστήμια, κινηματογράφους, θέατρα και άλλους χώρους συναθροίσεων και πολλοί πολίτες σπεύδουν να υποκαταστήσουν όλα τα παραπάνω με «επιδρομές» στις καφετέριες όπου ο ένας πάνω στον άλλο σχολιάζουν…ανήσυχοι τα του φονικού κοροναϊού. Με τα παιδιά παρέα που όπως λένε οι επιστήμονες, αποτελούν «υγειονομικές βόμβες» για την εξάπλωση του ιού. Η έννοια της ατομικής και της κοινωνικής ευθύνης ακουμπισμένη δίπλα σε ένα ποτήρι φρέντο εσπρέσο και μια πορτοκαλάδα. Δηλαδή, αγνοημένη. Στον βρόντο το μήνυμα του πρωθυπουργού, οι οδηγίες του ΕΟΔΥ, οι παρεμβάσεις των επιστημόνων. Το μήνυμα “Μένουμε σπίτι” αναζητά παραλήπτες και δυστυχώς, δεν τους βρίσκει. Και όπως εύστοχα λέει η φίλη Χρύσα, σε ανάρτησή της: “Η ελληνική κοινωνία δεν κινδυνεύει τόσο από τον ιό αλλά όπως πάντα από τον « τσάμπα μάγκα» Ο ιός δεν είναι τόσο επικίνδυνος όσο ο τσάμπα μάγκας ο οποίος στερείται και της πιο ελάχιστης ενσυναισθησης. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αύριο θα διαμαρτυρηθούν επειδή δεν βρίσκουν κρεβάτι στο νοσοκομείο, που θα καταγγείλουν τους πολιτικούς για δόλο, ανεπάρκεια ή αμεριμνησία, που θα πουν ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα. συμπεριφοράς”
Και οι «άλλοι», οι σοβαροί, οι αξιοπρεπείς, οι συνετοί, οι αξιόπιστοι οι μετρημένοι, αναζητούν τα «αντισώματά» τους για την ίωση της φαυλότητας και την ανίατη ασθένεια της ελαφρότητας. Και σιωπούν. Σιωπούν και σκέπτονται. Καθένας από εμάς οφείλει πολλά, ετούτη την δύσκολη ώρα και στον εαυτό του αλλά πρωτίστως, στους συμπολίτες του.
Τελικά ήρθε η απόφαση που κλείνει οτιδήποτε διαθέτει τραπεζοκαθίσματα και μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε πρωτόγνωρα αντανακλαστικά κοινωνικής ευθύνης.
