Tην ακύρωση απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, του έτους 2010, με την οποία διατάχθηκε με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας το άνοιγμα της διαδικασίας συνδιαλλαγής κατ’ άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα για τις οφειλές ενός Ροδίτη, που διατηρούσε γνωστή εταιρεία οικοδομών στο νησί, ζήτησε χθες η Alpha τράπεζα.
Σε τριτανακοπή που ασκήθηκε από τον πληρεξούσιο της τράπεζας, δικηγόρο κ. Γ. Μαυρομάτη, αναφέρεται ότι ο εναγόμενος πέτυχε την υπαγωγή του στο άρθρο 99 το έτος 2010 και διορίσθηκε ως μεσολαβητής ένας κάτοικος της Ρόδου, ημερομηνία δε ενάρξεως της διαδικασίας ήταν η 16η Ιουλίου 2010, ημερομηνία κατά την οποία δημοσιεύθηκε αυτή, στο δελτίο δικαστικών δημοσιεύσεων, οπότε και άρχισε η τετράμηνη τότε ισχύουσα και προβλεπόμενη προθεσμία περαιώσεως της διαδικασίας συνδιαλλαγής.
Με την ίδια απόφαση διατάχθηκε η αναστολή κάθε μέτρου ατομικής και συλλογικής εκτελέσεως εις βάρος του, για απαιτήσεις των πιστωτών του, έως την έκδοση αποφάσεως η οποία θα επικυρώνει την συμφωνία των πιστωτών, ή εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία έως την έκδοση αποφάσεως, που θα κηρύσσει τη λύση της διαδικασίας συνδιαλλαγής.
Την 10η Νοεμβρίου 2010, δηλαδή μετά την πάροδο της παραπάνω προθεσμίας, ο πραγματογνώμονας, υπέβαλε αίτηση, με την οποία ζήτησε την περαιτέρω παράταση της ως άνω προθεσμίας περαιώσεως της διαδικασίας συνδιαλλαγής, κατά ένα ακόμη μήνα, λόγω του μεγάλου όγκου των πιστωτών και του πλήθους των διαπραγματεύσεων, οι οποίες έπρεπε να γίνουν.
Επ΄αυτής ελήφθη το 2011 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, (διαδικασία εκουσίας δικαιοδοσίας), με την οποία απορρίφθηκε η ως άνω αίτηση, λόγω του ότι, σύμφωνα με το διατακτικό της «η ουσιαστική αποδοχή της αιτήσεως αυτής, προϋποθέτει τον έλεγχο εκ μέρους του Δικαστηρίου του πλήθους των δανειστών του οφειλέτη, του συνολικού ύψους των οφειλών του, καθώς και της προόδου της διαδικασίας συνδιαλλαγής στο διαδραμόν χρονικό διάστημα των τεσσάρων μηνών, ώστε να κριθεί εάν πράγματι υφίσταται ανάγκη παρατάσεως της διαδικασίας και να αποτραπεί η πιθανότητα παρέλκυσης, προς βλάβη των συμφερόντων των δανειστών.
Εν προκειμένω, λοιπόν η υφιστάμενη αποδεικτική ένδεια, αποστερεί στο Δικαστήριο, τη δυνατότητα να ελέγξει τις παραπάνω προϋποθέσεις και ενόψει των ανωτέρω η ως άνω αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη κατ΄ουσία».
Έκτοτε έως και σήμερα, αν και έχουν παρέλθει σχεδόν τέσσερα έτη από την δημοσίευση της υπ΄αριθμό 12/2010 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, με την οποία διατάχθηκε το άνοιγμα της διαδικασίας συνδιαλλαγής της ατομικής επιχειρήσεως του εναγόμενου και τρία και πλέον έτη μετά την απόρριψη της αιτήσεως του ορισθέντος διαμεσολαβητή για παράταση της προθεσμίας ολοκληρώσεως της διαδικασίας διαμεσολαβήσεως, ουδεμία ενέργεια έγινε, για την ολοκλήρωση ή μη της ως άνω διαδικασίας, με αποτέλεσμα, αυτή να παραμένει de facto ανενεργός.
Η τράπεζα η οποία δεν ήταν διάδικος στην δίκη, ούτε και παρέστη στην ανοιγείσα με την προαναφερθείσα αίτηση δίκη, όπως έχει δικαίωμα από το Νόμο, ως πιστώτρια του άσκησε τριτανακοπή, τονίζοντας ότι το έννομο συμφέρον της απορρέει από τη χορήγηση σ΄αυτόν ως οφειλέτη, πιστώσεως με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό μέχρι του συνολικού ποσού των 340.000 €.
Η πίστωση έκλεισε οριστικά στις 22-11-2005 με χρεωστικό υπόλοιπο του πρώτου λογαριασμού 77.510,48 €, του δευτέρου 58.571,18 € και του τρίτου 35.141,36 € και επομένως συνολικού χρεωστικού υπολοίπου 171.223,02 €, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας, πλέον τόκων υπερημερίας επί των καθυστερούμενων τόκων ανατοκιζομένων ανά εξάμηνο.
Με εξώδικο, τον Μάρτιο του 2010, η τράπεζα ζήτησε να της καταβληθεί το ποσό των 229.139,68€.
Εξέδωσε εν συνεχεία διαταγή πληρωμής και ενέγραψε υπέρ της προσημειώσεις υποθήκης επί ακινήτων ιδιοκτησίας του. Ισχυρίζεται ότι το μόνο το οποίο εξυπηρετεί πλέον η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, είναι η αποτροπή της ικανοποιήσεως των δανειστών του υπέρ ου εκδόθηκε, χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις τις οποίες θέτουν οι διατάξεις του άρθρου 99 επ. του νόμου 3588/2007, για διαμεσολάβηση, σύναψη συμφωνίας, λειτουργία επιχειρήσεως και εν τέλει ικανοποίηση των δανειστών, αφού προδήλως με υπαιτιότητα του, όχι μόνο δεν προχώρησε η διαδικασία συνδιαλλαγής, αλλά ουδεμία ενέργεια έγινε ούτε εκ μέρους του, ούτε βεβαίως εκ μέρους του ορισθέντος ως διαμεσολαβητή για την πιστοποίηση της αποτυχίας της, όπως αποδεικνύεται ότι de facto συνέβη.
