Ο συνωστισμός τουρκικών πλοίων αυτή τη φορά στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ δείχνει πώς η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει την υπέρβαση και να κλιμακώσει κατακόρυφα με οποιοδήποτε κόστος.
Οι δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του υπουργικού συμβουλίου την Δευτέρα, δείχνουν ξεκάθαρα τον οδικό χάρτη των επιδιώξεων της Τουρκίας σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο (κυπριακή ΑΟΖ) και Λιβύη (όλο το τμήμα της ελληνικής ΑΟΖ). «Αξιολογήσαμε για τα σημαντικά ζητήματα ασφαλείας που μας απασχολούν σε Συρία, Αιγαίο και Λιβύη» ανέφερε στην ομιλία του ο Ρ. Ταγίπ Ερντογάν αμέσως μετά το υπουργικό, για να συμπληρώσει πώς «όλα τα παιγνίδια σε βάρος της Τουρκίας… θα αντιμετωπιστούν με βάση το διεθνές δίκαιο».
Ο Ερντογάν επικαλείται το δίκαιο, όπως ο ίδιος το μεταφράζει και πάνω σε αυτό χτίζει το αφήγημα της επόμενης ημέρας, που ακολουθεί πιστά και με ευλάβεια εφαρμόζουν οι υπουργοί του, Άμυνας και Εξωτερικών.
Στην Κύπρο επικαλείται την παράνομη μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ, πιστός στο δόγμα ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ κι έτσι προχωρά με πυρετώδεις ρυθμούς στο πρόγραμμα γεωτρήσεων στο οικόπεδο 6.
Στη Λιβύη επικαλείται το παράνομο μνημόνιο που έχει υπογράψει με το καθεστώς του Φαζιέζ Αλ Σάραζ, που ελέγχει μόνο την Τρίπολη. Ένα μνημόνιο που το κατέθεσε στον ΟΗΕ, το επικαλείται και βάσει αυτού ετοιμάζεται να στείλει το νέο τρυπάνι που αγόρασε για να κάνει γεωτρήσεις νότια της Κρήτης. Θα είναι μες στην ελληνική ΑΟΖ; Αυτό μένει να το δούμε.
Στο Αιγαίο, όπως έχουμε ήδη γράψει στο enikos επικαλείται τη Συνθήκη της Λωζάνης και το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας βρίσκει τον πολυπόθητο μανδύα στο νέο μανιφέστο του Τούρκου Ναυάρχου Τζιχάτ Γιαϊτζί . Είναι ο αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού – αρχιτέκτονας και του Μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης. Σύμφωνα με αυτό, η Ελλάδα πρέπει να υπαναχωρήσει στα 3 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων ενώ σύμφωνα με τον χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» η Τουρκία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης και επόπτευσης του μισού Αιγαίου. Οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά που επιχειρεί να γκριζάρει είναι στο πλαίσιο εφαρμογής του δόγματος.
Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι εάν και με ποιο βαθμό η Ελλάδα σκοπεύει να διατηρήσει το αμυντικό δόγμα ή έχει σκοπό να το αλλάξει σε «αμυντικό αποτρεπτικό» όπως υπάρχει σχετική εισήγηση. Κι επιπλέον εάν υπάρχει η βούληση να επιταχυνθούν οι λύσεις για τις εξοπλιστικές προμήθειες ή αναβαθμίσεις οπλικών συστημάτων για να είναι σε θέση οι Ένοπλες Δυνάμεις να λειτουργήσουν με αποφασιστικότητα και ισχύ ως το μακρύ χέρι της Ελληνικής Διπλωματίας.
Του Χρήστου Μαζανίτη
