“Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς…” – Ευριπίδης
( Κανένας από τους θνητούς δεν είναι τυχερός στο τέλος της ζωής του…)
Μέρα Μαγιού μας μίσεψες…
Πάλεψες σαν το Διγενή αλλά δεν νίκησες… και τώρα “η πλάκα ανατριχιά” πώς θα σε σκεπάσει…
Ο θάνατος, άδικος, φθονερός και μικρόψυχος δεν σου χαρίστηκε.
Σε αντιμετώπισε ως ανταγωνιστή του, γιατί εσύ χάριζες υγεία και έσωζες ζωές!
Επιγράφω αυτά τα φτωχά λόγια ως “επιτάφιο” επειδή θέλω να απευθύνω “τον προσήκοντα έπαινον” σε άνδρα επιφανή.
Υπήρξες σπουδαίος άνθρωπος, άριστος επιστήμονας και συνετός πολιτικός.
Πιστός στον όρκο του Ιπποκράτη και άξιος εκπρόσωπος του Δωδεκανησιακού Λαού, πορεύτηκες με σπάνια εντιμότητα, με υποδειγματική ευπρέπεια, με ανεξάντλητη ανθρωπιά, με αφοπλιστική ανιδιοτέλεια και με καθηλωτική μετριοπάθεια.
Υπηρέτησες με συνέπεια, επάρκεια και χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις και τους “δύο αφεντάδες”: την επιστήμη και την πολιτική.
Τόλμησες με τρόπο συναρπαστικό να συγκεράσεις τους δύο αυτούς χώρους – που κατά πολλούς είναι αταίριαστοι- και κατέδειξες με εμφαντικό τρόπο ότι και η πολιτική της υγείας έχει ανάγκη την ιατρική επιστημονική γνώση και η παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών υγείας έχει την ανάγκη μιας θαρραλέας πολιτικής στήριξης.
Την προσφορά σου στην επιστήμη της καρδιολογίας θα την αποτιμήσουν άλλοι ειδικότεροι από μένα. Θα αρκεστώ να πω ότι υπήρξες ακαταπόνητος.
Το μαρτυρούν τα επιστημονικά σου συγγράμματα και οι δυόμισι χιλιάδες – αν δεν κάνω λάθος- δημοσιεύσεις στα πιο έγκυρα ιατρικά περιοδικά του κόσμου.
Επιπλέον θα επαινέσω τη θαυμαστή ικανότητα σου να προσφέρεις στο ευρύ κοινό με τα δύο τελευταία βιβλία σου και την τακτική αρθρογραφία σου στον ημερήσιο τύπο απλουστευμένες, με απαράμιλλο τρόπο και γλαφυρό ύφος, γνώσεις γύρω από την καρδιολογία, χωρίς στρογγυλέματα και έλλειψεις, αποφεύγοντας έτσι την ευτελή εκλαΐκευση τους.
Ως γιατρός στην πρώτη γραμμή μιας ειδικότητας αιχμής και ευθύνης διακρίθηκες για τις αλάνθαστες διαγνώσεις σου και για την ευστοχία των αγωγών που συνιστούσες.
Η ιατρική σου παρέμβαση, πάντα καίρια και σωτήρια, σε μερικές περιπτώσεις άγγιζε τα όρια του θαύματος – και αυτό το γράφω μετά λόγου γνώσεως.
Πέραν αυτών, ξεχώριζες για τη συμπόνια και τον αλτρουισμό σου. Ήσουν ένας “καλός Σαμαρείτης”.
Η διαδρομή σου στην Πολιτική ήταν συναρπαστική.
Η εντιμότητα, η ευπρέπεια, η ευαισθησία, μετριοπάθεια, η συναινετική στάση, η ανιδιοτέλεια, το υψηλό αίσθημα ευθύνης, οι στοχευμένες δράσεις και η εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα σου είναι αρετές σπάνιες και άγνωστες στους επαγγελματίες της πολιτικής.
Εσύ ζούσες για την Πολιτική και όχι από την Πολιτική. Η πολιτική για σένα ήταν αγώνας για προσφορά και διαρκής αναζήτηση του καλύτερου με δόσεις πικρίας για την επικράτηση των μέτριων διεκπεραιωτών της εξουσίας με πελατειακές μεθόδους και λαϊκίστικες τακτικές.
Ενδυνάμωσες θεαματικά και εδραίωσες το Εθνικό σύστημα Υγείας, το οποίο υπηρέτησες με συνέπεια και θρησκευτική ευλάβεια.
Όλοι γνωρίζουμε, ότι το νοσοκομείο της Ρόδου είναι δικό σου προσωπικό επίτευγμα. Όλοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια και την αγωνία σου για την υγειονομική θωράκιση των νησιών.
Ήταν δικό σου επίτευγμα η σωτήρια διαδικασία των αεροδιακομιδών. Ήταν δικό σου Όραμα να “υιοθετηθούν” οι νησιωτικές Μονάδες υγείας από Πανεπιστημιακές κλινικές, που δυστυχώς οι διάδοχοι σου δεν έδειξαν πρόθυμοι να το υλοποιήσουν.
Άφησα για το τέλος την προσέγγιση της μαγικής σχέσης σου με τους ανθρώπους των νησιών μας – δεν το περιορίζω μόνο στο εκλογικό σώμα. Δεν ήταν σχέση ρηχής λατρείας. Τέτοιου είδους σχέσεις τροφοδοτούνται από τον λαϊκισμό και εσύ δεν υπήρξες ποτέ λαικιστής.
Ήταν αναμφισβήτητα σχέση εκτίμησης και εμπιστοσύνης.
Εκτίμησαν και εμπιστεύτηκαν τον επιστήμονα που δεν διαχώρισε την επιστήμη από την αρετή και τον πολιτικό που δεν εξάρτησε την προσφορά του από την ιδιοτέλεια.
Έναν άνθρωπο που έδωσε Αίγλη στην ιατρική επιστήμη και Κύρος στην Πολιτική.
Ήσουν ο γιατρός της καρδιάς μας!
Δεν πρόκειται για απλό λογότυπο.
Είναι η ουσία αυτής της συναρπαστικής σχέσης.
Είναι η έκφραση μιας έντονης και ακατάλυτης εγκαρδιότητας, ενώ κάποιοι την έζησαν και με την κυριολεκτική της σημασία.
Από σήμερα θα είσαι μέσα στις καρδιές μας με μια σχέση δυνατή και μυστική, στην οποία θα συντίθενται η χαρά που σε είχαμε, με τον πόνο που μας δίνει ο χαμός σου.
Οι αμέτρητές αναρτήσεις και τα ατελείωτα μηνύματα στο διαδίκτυο συνθέτουν ένα ιδιόμορφο, μυριόστομο μοιρολόι, πιο σπαρακτικό και από τα Μανιάτικα, σαν απόπειρα μιας τελευταίας υπερβατικής επικοινωνίας με τον άνθρωπο που αγαπήσαμε.
Αυτά τα ταπεινά ίσως και κοινότοπα, μπόρεσα να γράψω υπό το βάρος της οδύνης για την αναπάντεχη φυγή σου, που η χρήση των ρημάτων σε παρελθόντες χρόνους, την επιβεβαιώνει δραματικά και τελεσίδικα.
Φίλε Τζίμη, αν ο Παράδεισος σημαίνει επιβράβευση της άριστης δράσης και την Δικαίωση μιας ζωής γενναιόδωρης προσφοράς, η θέση σου σε αυτόν είναι βέβαιο ότι θα είναι διακεκριμένη και περίοπτη.
Τζένη μας, που κι εσύ έχεις διαγράψει μια πορεία ισάξια με του Τζίμη, ευτύχησες να υπάρξεις σύντροφος, συμπαραστάτης και συνεργάτης αυτού του επιφανούς άνδρα και αισθάνεσαι περήφανη γι’ αυτό. Είναι βέβαιον, ότι αυτή η υπερηφάνεια σου απαλύνει τον βαρύ σου πόνο.
Τζίμη, Καλό Ταξίδι για τη μακαριότητα…
Η μνήμη σου θα είναι αιώνια!
Ο φίλος σου
Γεώργιος Π. Ροδίτης
