Ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου θα αναβιώσει η ένδικη διαφορά του Δήμου Ρόδου, ως καθολικού διαδόχου του πρώην Δήμου Καλλιθέας, με τον Ιερό Ναό της Ορθόδοξης Εκκλησίας «Γέννηση της Θεοτόκου», για την κυριότητα της κεντρικής πλατείας της Ψίνθου.
Ο ιερός ναός έχει ζητήσει συγκεκριμένα την ακύρωση της υπ’ αρίθμ. 145/2008 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου για της οποίας αναγνωρίστηκε η κυριότητα του πρώην Δήμου Καλλιθέας στην πλατεία.
Ο Ιερέας κ Βαϊάνος Ζανέττης πρόεδρος της εκκλησιαστικής επιτροπής σε επιστολή του προς τον Δήμο Ρόδου επισημαίνει ότι στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο η πλευρά του Ιερού Ναού δεν παρέστη με αποτέλεσμα να ερημοδικαστεί.
Προσθέτει εξάλλου ότι η εκκλησία της Ψίνθου ουδέποτε έως και σήμερα έχασε τη νομή του εν λόγω ακινήτου και αντιστοίχως ο Δήμος Ρόδου ουδέποτε άσκησε πράξεις νομής σε αυτό και επ’ ουδενί συντρέχουν στο πρόσωπο του Δήμου Ρόδου οι νόμιμες προϋποθέσεις κτητικής παραγραφής για την δια χρησικτησίας απόκτηση κυριότητας του ακινήτου.
Προσθέτει ακόμη ότι έχει όλες τις νόμιμες και αδιάσειστες αποδείξεις για την υποστήριξη των ισχυρισμών της εκκλησιαστικής επιτροπής ενώπιον του Δικαστηρίου, τονίζοντας ότι ουδεμία ουσιαστική αντιδικία υπάρχει καθώς σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αλλάξουν την από ετών εδραιωμένη χρήση του επιδίκου ως πλατείας του χωριού.
Ζητά να παραιτηθεί ο Δήμος Ρόδου από την αξιώσεις του και να τεθεί τέλος στην αντιδικία για να απαλλαγούν αμφότερες οι πλευρές από περιττή ταλαιπωρία και δικαστική δαπάνη και για να αποκατασταθεί η ηθική τάξη και η αλήθεια των πραγμάτων.
Ο πρώην Δήμος Καλλιθέας, με την αγωγή που είχε ασκήσει, εξέθεσε ότι η πλατεία, έκτασης 3.468 τ.μ., κείμενη στην κτηματική περιφέρεια του δ.δ. Ψίνθου, ανήκει στην κυριότητά του, ως κοινόχρηστο πράγμα με την έννοια του 967 ΑΚ σε συνδυασμό και με το Π. Δ. 1910/1978, (ΦΕΚ 594 Δ’ /1978), με το οποίο εγκρίθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο της τότε κοινότητας Ψίνθου (ήδη ΔΔ του ενάγοντος Δήμου Καλλιθέας), που χαρακτηρίζει την οικεία μερίδα ως κοινόχρηστη πλατεία.
Υποστήριξε ακόμη ότι ο εναγόμενος Ορθόδοξος Ι.Ν. «Γέννηση της Θεοτόκου» της Ψίνθου Ρόδου, ουδέποτε εναντιώθηκε στην κοινή χρήση του επιδίκου, η οποία ανάγεται σε χρόνο πριν το έτος 1800, το δε εν λόγω ακίνητο είναι καταχωρημένο στα οικεία κτηματολογικά βιβλία στο όνομα του εναγόμενου, πλην όμως ως πλατεία.
Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά και επικαλούμενος έννομο συμφέρον, ζήτησε να αναγνωριστεί η κυριότητά του επί του επιδίκου ακινήτου.
Το δικαστήριο έκρινε ότι το επίδικο ακίνητο, βρίσκεται σε κοινή χρήση τουλάχιστον κατά τα τελευταία εκατό προ της ασκήσεως της αγωγής έτη, χωρίς ποτέ ο εναγόμενος ιερός ναός να εναντιωθεί, αποτελεί δε την κεντρική πλατεία του Δημοτικού Διαμερίσματος Ψίνθου, στην οποία απολήγουν οι κεντρικοί οδοί.
Εξάλλου, με το με αριθμό 1910/13-10-1978 Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 594Δ/1978) εγκρίθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο της τότε κοινότητας Ψίνθου (ήδη ΔΔ Ψίνθου του Δήμου Καλλιθέας), με το οποίο το επίδικο ακίνητο χαρακτηρίστηκε και ρητώς ως κοινόχρηστη πλατεία της τότε κοινότητας και ήδη του ενάγοντος Δήμου-Καλλιθέας.
Με βάση τα παραπάνω η εν λόγω πλατεία είναι ακίνητο κοινόχρηστο, η δε επ’ αυτής κυριότητα έχει μετατεθεί πλέον στον οικείο Δήμο Καλλιθέας, δηλαδή στον ενάγοντα, που έχει έννομο συμφέρον ν’ αναγνωριστεί το δικαίωμά του αυτό και να καταχωρηθεί το ακίνητο, προς αποφυγή κάθε αμφισβητήσεως, στο όνομά του.
Ο Ιερός Ναός με την έφεση που άσκησε το έτος 2008, προσέβαλε την απόφαση η οποία εκδόθηκε ερήμην του κατά την τακτική διαδικασία και έκανε δεκτή την από 8-2-2005 αγωγή του Δήμου Καλλιθέας.
Υποστηρίζει ότι ύστερα από εσφαλμένη του νόμου ερμηνεία, άλλως εφαρμογή και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή και αναγνώρισε τον πρώην Δήμο Καλλιθέας κύριο της επίδικης πλατείας. Διατείνεται ειδικότερα ότι επίδικη πλατεία είναι ιδιοκτησίας του, σύμφωνα με τις κτηματολογικές εγγραφές, και πράγματι η εκάστοτε εκκλησιαστική επιτροπή της Ορθόδοξης Εκκλησίας «Γεννήσεως της Θεοτόκου» ασκούσε πράξεις εκμετάλλευσης και όλοι στην μικρή κοινωνία του χωρίου την αναγνώριζαν ως κυρία της πλατείας.
Ισχυρίζεται ότι για να αποκτήσει, η επίδικη πλατεία, τον χαρακτήρα του «κοινοχρήστου» πράγματος και στην συνέχεια να επιτύχει ο αντίδικος Δήμος την αναγνώριση της κυριότητάς του επ’ αυτής, θα έπρεπε να επικαλεσθεί και να αποδείξει την κατά τα άνω ιδιότητά της ως κοινόχρηστης με την επίκληση και απόδειξη γεγονότων που να συγκλίνουν στην από αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα, με την οποία κυρούται ως νόμιμη η πραγματική κατάσταση, που υπάρχει πριν από τόσο χρόνο και όχι να επικαλεσθεί το ρυμοτομικό σχέδιο της πρώην κοινότητας Ψίνθου το οποίο από μόνο του δεν είναι ικανό να προσδώσει στην επίδικη πλατεία την ιδιότητα του κοινοχρήστου.
Ιερέας Βαϊάνος Ζανέττης: Να παραιτηθεί ο Δήμος Ρόδου από την διεκδίκηση της κεντρικής πλατείας της Ψίνθου
