Είναι ανύποτος ο πόνος που νιώθω από την στιγμή που πληροφορήθηκα τον άδικο χαμό του Τζώρτζη μου, του αδελφού μου. Απομονωμένος μακριά από το νησί, λόγω των ειδικών συνθηκών, δεν μπορώ να βρω τις λέξεις που μπορεί έστω και για λίγο να περιγράψουν την θλίψη, την απόγνωσή μου. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο αδύναμος, τόσο συντετριμένος.
Για μένα ο Γιώργος δεν ήταν απλά ένας ξεχωριστός γιατρός, ένας επιστήμονας με βαθιές γνώσεις και κύρος. Δεν ήταν απλά ένας έντιμος και ειλικρινής άνθρωπος που αγαπούσε το νησί και τα Δωδεκάνησα , αλλά και την ανθρώπινη υπόσταση. Δεν ήταν μόνο ένας δραστήριος άνθρωπος, ένας πολίτης που δίδασκε διάθεση για προσφορά, μαχητικότητα, αποτελεσματικότητα είτε βρέθηκε να υπηρετεί επί χρόνια ως Νομαρχιακός Σύμβουλος είτε υπηρέτησε ως Πρόεδρος και Αντιδήμαρχος τον Δήμο Καρπάθου.
Για μένα πριν απ΄όλα ήταν και θα είναι για πάντα ο Γιώργος μου, ο αδελφός μου, σάρκα από την σάρκα μου, κομμάτι της ψυχής μου. Τα συλλυπητήριά μου στην σύζυγό του Πόπη, στα ανήψια μου Θέμη, Ρηγοπούλα, Σοφία και Μανώλη. Συμπάσχω μαζί τους. Πονάω μαζί τους. Είμαι και θα είμαι στο πλάι τους.
Καλό ταξίδι Γιώργο μου!
Έδωσες μία άνιση μάχη και σε χάσαμε τόσο νέο!
Θα είσαι όμως πάντα στην καδιά και στην σκέψη μας!
Καλό Παράδεισο Τζώρτζη μου….
