Την επανασύσταση του Οργανισμού Διαχείρισης Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου Δωδεκανήσου, εισηγήθηκε στη Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού και στον δήμαρχο Ρόδου κ. Στάθη Κουσουρνά, ο προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας του Δήμου κ. Θ. Παπαγεωργίου.
Σε γνωμοδότησή του αναφέρονται συγκεκριμένα τα εξής:
ΘΕΜΑ: Σύσταση ειδικού τοπικού φορέα για την αξιοποίηση και διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου εντός των ορίων της αρχαιολογικής ζώνης της Μεσαιωνικής Πόλης
Α) Στη Νομική Υπηρεσία διαβιβάσθηκε το προαναφερόμενο σχετικό έγγραφό σας, το περιεχόμενο του οποίου έχει ως εξής:
«Στα πλαίσια της προσπάθειας εισαγωγής στο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου προς συζήτηση του προσχεδίου της «Πολεοδομικής Μελέτης Αναθεώρησης Μεσαιωνικής Πόλης Ρόδου» και με εντολή δημάρχου έγιναν συναντήσεις με τον επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας. Ένα από τα θέματα που τέθηκαν αφορά το άρθρο 17 του προσχεδίου και ειδικότερα την παράγραφο 5α, όπου προβλέπει α) Συστήνεται ειδικός τοπικός φορέας, εντός τριών μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος, με αποκλειστικό αντικείμενο την αξιοποίηση και διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου εντός των ορίων της αρχαιολογικής ζώνης της ΜΠ Ρόδου. Και συγκεκριμένα προτάθηκε να υπάρξει μια πρώτη επεξεργασία της δομής του φορέα στα πρότυπα του «Οργανισμού Διαχείρισης Ακινήτου Περιουσίας Δημοσίου Δωδεκανήσου Ν. 2100/ 1952» Παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες για την επεξεργασία της πρότασης προκειμένου να συνοδεύσει την εισαγωγή του θέματος στο Δ. Σ. Δήμου Ρόδου.»
Β) Επί του θέματος γνωμοδοτούμε ως εξής:
Όπως είναι γνωστό με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στον εθνικό κορμό, αρχικά η κτηθείσα ακίνητη περιουσία από το Ελληνικό Δημόσιο δυνάμει της Συνθήκης Ειρήνης του 1947 κατά «διαδοχή» των ιταλών κατακτητών (απογραμμένη επ’ ονόματί τους στο Κτηματολόγιο εν πολλοίς αυθαιρέτως και βιαίως) δεν περιήλθε στην ενιαία διοίκηση και διαχείριση με τη λοιπή ακίνητη περιουσία του Δημοσίου υπό το Υπουργείο των Οικονομικών.
Αντίθετα αρχικά παρέμεινε στην εξουσία του Γενικού Διοικητή Δωδεκανήσου (άρθρο 2 Ν.Δ. 218/1947) και στη συνέχεια περιήλθε στη διοίκηση και διαχείριση του εδρεύοντα στη Ρόδο φορέα (Ν.Π.Δ.Δ.) με την επωνυμία «Οργανισμός Ακινήτου Περιουσίας του Δημοσίου εν Δωδεκανήσω», ο ιδρυτικός νόμος του οποίου προέβλεπε επίσης τα έσοδα από τη διαχείριση της περιουσίας να διατίθενται αποκλειστικά στη Δωδεκάνησο προς εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας και τουριστικής χρησιμότητας και για την ανέγερση λαϊκών κατοικιών (άρθρα 1 – 5 Ν. 2100/1952).
Στη συνέχεια όμως με το Ν.Δ. 195/1973 (επί δικτατορίας) καταργήθηκε ο Ο.Α.Π.Δ.Δ και η διοίκηση του περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή αρχικά στο Υπουργείο Οικονομικών και στη συνέχεια στη «Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου Α.Ε.» (Ν. 973/1979) και πλέον στην «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.» (ΚΥΑ ΔΕΑ/1162069/28-11-2011). Τα «δημόσια» ακίνητα της Μεσαιωνικής Πόλης του Δήμου Ρόδου περιήλθαν στη διοίκηση και διαχείριση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (αρ. 6 Ν. 4212/1929 και 16 του Ν. 4177/1961). Ήδη δε σημαίνοντα λόγο έχει και το επιβληθέν από τα «Μνημόνια» ΤΑΙΠΕΔ (Ν. 3986/2011).
Συνεπώς σύμφωνα με τα παραπάνω η περιεχόμενη στο προσχέδιο της «Πολεοδομικής Μελέτης Αναθεώρησης Μεσαιωνικής Πόλης Ρόδου» πρόταση σύστασης ειδικού τοπικού φορέα για την αξιοποίηση και διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου εντός των ορίων της αρχαιολογικής ζώνης της Μεσαιωνικής Πόλης, προσκρούει στις παραπάνω διατάξεις και δεν μπορεί να προβλεφθεί χωρίς νομοθετική κατάργηση του Ν.Δ. 195/1973 και επανασύσταση του Ο.Α.Π.Δ.Δ.
Γ) Η επανασύσταση όμως του Ο.Α.Π.Δ.Δ είναι μείζον ζήτημα και από νομική άποψη (ακόμη και διεθνούς και συνταγματικού δικαίου) και βέβαια και από πολιτική, που εκφεύγει από τα όρια μιας πολεοδομικής μελέτης και απαιτεί διεκδίκηση με συντονισμένες δράσεις όλων των φορέων της αυτοδιοίκησης, επιμελητηρίων, κομμάτων, επιστημονικών οργανώσεων κ.λ.π. υπό την ενιαία επίσης υποστήριξη όλων των βουλευτών της Δωδεκανήσου.
Έχει δε ως θέμα απασχολήσει και στο παρελθόν τις Δημοτικές Αρχές και το Δημοτικό Συμβούλιο, χωρίς όμως συνέχεια δράσεων, αφού, όπως προαναφέρθηκε, απαιτείται η παραπάνω συντονισμένη δράση για νομοθετική επίλυση του ζητήματος.
Σε κάθε περίπτωση επισυνάπτουμε α) τις διατάξεις του Ν. 2100/1952 περί συστάσεως του ΟΑΠΔΔ, από τις οποίες προκύπτει ότι σε περίπτωση επανασύστασης, απαιτείται ανακαθορισμός μόνο των άρθρων 3 και 5 περί συγκροτήσεως του Διοικητικού Συμβουλίου και του Εποπτικού Συμβουλίου, αντίστοιχα, και β) την αρ. πρωτ. 20123/19-12-2011 Γνωμοδότηση μας για το Νομικό Καθεστώς της δημόσιας ακίνητης περιουσίας στη Ρόδο, ως προσχέδιο εισηγητικής έκθεσης για την αναγκαιότητα επανασύστασης του φορέα και γ) το αρ. πρωτ. 1026499/1648/Α0010/15-5-2002 έγγραφο του πρ. Υφυπουργού Οικονομικών κ. Απ. Φωτιάδη, με το οποίο επί της παραπάνω Γνωμοδοτήσεως μας και εισήγησης για επανασύσταση του Ο.Α.Π.Δ.Δ. εκφράσθηκε άρνηση με την αόριστη και βεβαίως εκ των γεγονότων τραγελαφική και προσβλητική για τους θεσμούς της περιφέρειας ακόλουθη αιτιολογία:
«α) Ο Ο.Α.Π.Δ.Δ ως τοπικός φορέας διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας είναι θεσμός δοκιμασμένος και αποτυχημένος και η επανασύστασή του θα δημιουργούσε πρόβλημα τόσο στην περιοχή Δωδεκανήσου όσο και σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια. Άλλωστε τα έσοδα της ΚΕΔ στα Δωδεκάνησα (άρθρα 7 και 12 Ν 973/79 – ΦΕΚ 226Α) κατά ποσοστό 75% διατίθενται για την εκτέλεση κοινωφελών έργων στα Δωδεκάνησα με διαχείριση αυτών από το Νομαρχιακό Ταμείο.»
Παρεμπιπτόντως η σχετική διάταξη του άρθρου 7 παραγρ. 2 του Ν. 973/1979, όπως σήμερα φέρεται να ισχύει (κατά την ανάρτηση της ιστοσελίδας «Νόμος») έχει ως ακολούθως:
«2. Κατ` εξαίρεσιν, το προϊόν εκ της εκποιήσεως και διαχειρίσεως εν γένει ακινήτων του Δημοσίου κειμένων εν Δωδεκανήσω κατατίθεται εις ειδικόν λογαριασμόν παρά τη Τραπέζη Ελλάδος και διατίθεται δι` εκτέλεσιν έργων εις Δωδεκάνησον. Το πρόγραμμα των εκτελεστέων κοινωφελών έργων προτείνει, προ του τέλους εκάστου έτους, “Γνωμοδοτική Επιτροπή”, εδρεύουσα εις Δωδεκάνησα, προεδρευομένη υπό του Νομάρχου και έχουσα ως μέλη εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων. Τα της επακριβούς συνθέσεως της επιτροπής καθορισθήσονται δι` αποφάσεως του Υπουργού Οικονομικών άπαξ εκδοθησομένης μετά την ψήφισιν του παρόντος νόμου.»
