Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου
Εικόνες με όμορφα χρώματα. Ευωδιές από αμέτρητα βότανα που φυτρώνουν στις πλαγιές δίπλα στη θάλασσα και ποτίζονται από το πρωινό αγιάζι. Ιστορίες από μνήμες που στρογγυλοκάθονται στις πέτρες και ανυπομονούν να ζωντανέψουν ξανά. Αυτά είναι τα περιεχόμενα μιας περιήγησης στη φύση της Ρόδου και όλα μαζί αποκαλύπτονται σε εκείνους που θα επιλέξουν να ζήσουν μερικές ώρες μακριά από την ακατάσχετη καθημερινότητα της επαγγελματικής ζωής.
Η «δημοκρατική» ξεκινά σήμερα ένα μεγάλο αφιέρωμα στην «άλλη Ρόδο» με σκοπό να δείξει όλες εκείνες τις δραστηριότητες που προσφέρονται σε μια οργανωμένη, είτε σε μια πιο «ερασιτεχνική» εξόρμηση. Αυτή την εβδομάδα ακολουθούμε την ομάδα της «Trekking Hellas Rhodes» και συμμετέχουμε σε μια πεντάωρη περιήγηση με θαλάσσιο καγιάκ.
Τι είναι τα καγιάκ
Πρόκειται για σκάφη που μοιάζουν με κανό και διαθέτουν εξαιρετική ικανότητα πλεύσης. Έχουν δυνατότητα για ένα ή δύο επιβάτες – κωπηλάτες που όταν κάθονται, βρίσκονται σχεδόν στο ύψος της επιφάνειας της θάλασσας.
«Είναι απολύτως ασφαλή σκάφη και υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη» εξήγησε προς τη «δ» ο κ. Τζίμης Τζελεπάκης, επικεφαλής της ομάδας «Trekking Hellas Rhodes». Είναι κατασκευασμένα με τέτοιο σχήμα ώστε η πλεύση τους να διευκολύνεται από τα ρεύματα της θάλασσας και αυτό δίνει στον κωπηλάτη την ικανοποίηση να διαπλέει τη διαδρομή χωρίς να κουράζεται. «Δεν υπάρχει πιθανότητα το σκάφος να αναποδογυρίσει, εκτός αν οι ίδιοι οι επιβάτες το επιδιώξουν. Βέβαια, ένα μεγάλο κύμα μπορεί να το αναποδογυρίσει, όμως εμείς φροντίζουμε να μη βγαίνουμε στη θάλασσα αν βλέπουμε ότι ο καιρός δεν είναι καλός. Η ασφάλεια στέκεται πάνω από όλα. Επίσης έχουμε προβλέψει οι διαδρομές μας να μη συμπίπτουν με εκείνες των τουριστικών ημερόπλοιων που επίσης πλέουν κοντά στην ακτή. Είναι όλα σχεδιασμένα ώστε ο διάπλους με καγιάκ να είναι μια υπέροχη, εύκολη και κυρίως ασφαλής εμπειρία».
Ασφάλεια και ηλικίες
Η «Trekking Hellas Rhodes» έχει μια σειρά από διαδρομές θαλάσσιας απόδρασης. Εμείς ακολουθήσαμε τη διαδρομή: Παραλία Καθαρά (Φαληράκι), Άντονι Κουίν, Λαδικό, Τραουνού (ή Τραγανού) και επιστροφή. Η συνάντησή μας έγινε ώρα 09.00’ το πρωί του περασμένου Σαββάτου και αφού έγινε παρουσίαση του σχετικού υγειονομικού πρωτοκόλλου, ακολούθησε μια ολιγόλεπτη παρουσίαση – εκπαίδευση για τους συμμετέχοντες.
«Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες. Ολοι μπορούν να κάνουν θαλάσσιο καγιάκ» περιέγραψε προς τη ‘δ’ η κα. Μαρία Ευστρατιάδου, μέλος της ομάδας Trekking Hellas Rhodes. Η εκπαίδευση περιελάμβανε επίδειξη του πιο ξεκούραστου τρόπου κωπηλασίας και μια σειρά από οδηγίες που μπορούν να ακολουθήσουν ακόμα και μικρά παιδιά. «Δεχόμαστε ηλικίες από 14 ετών και άνω. Πέρυσι είχαμε μαζί μας έναν αμερικανό τουρίστα ηλικίας 84 ετών. Μάλιστα, ο ίδιος έκανε κράτηση για επανάληψη της διαδρομής σε δυο χρόνια που έχει προγραμματίσει να ξανάρθει στη Ρόδο».
Ο σωματότυπος δεν είναι θέμα. Στο καγιάκ όλοι χωράνε. Υπάρχει μόνο ένας περιορισμός για τους υπερβολικά ψηλούς ανθρώπους, διότι τα πόδια πρέπει να βρίσκονται κρυμμένα μέσα στο σκάφος κι όχι να κρέμονται απ’ έξω. Αν πάλι έχουν διακαή πόθο να κωπηλατήσουν, αυτός ο περιορισμός δεν θα τους σταθεί εμπόδιο.
Μια διαδρομή γεμάτη
εικόνες, ευωδιές και
πολλή ιστορία
Η αίσθηση κωπηλασίας με καγιάκ είναι απελευθερωτική. Ενας ήπιος παφλασμός με ώθηση από το μελτέμι, που κι αυτό μας άφησε μόλις οι ορεινοί όγκοι υψώθηκαν στα δεξιά μας. Ολοι τους κατάφυτοι, πλημμυρισμένοι από φασκόμηλο, θυμάρι, πεύκα και δεκάδες άλλα είδη χαμηλής και υψηλής βλάστησης. Αρώματα από ρετσίνι και αιθέρια έλαια αναδεύονται με το ιώδιο και δημιουργούν το πιο αποτελεσματικό αντισηπτικό για όλες τις πληγές.
Η εικόνα των νοτιοανατολικών ακτών της Ρόδου όπως φαίνεται από τη θάλασσα, δε συγκρίνεται με καμία άλλη.
Τα μέλη της «Trekking Hellas Rhodes» φρόντιζαν ώστε να παρουσιάζουν την ιστορία κάθε παραλίας. Ετσι, ο Αντονι Κουίν ήρθε στην παρέα μας, μαζί με τους εμπόρους ελαιολάδου από το αρχαίο λιμάνι του Λαδικού. Από κάπου ψηλά οι μνήμες πειρατών και ιπποτών παρακολουθούσαν το «στόλο» από την ασφάλεια του Ερημόκαστρου, η ιστορία του οποίου χάνεται μεταξύ Κλασσικής και Ελληνιστικής Περιόδου (τρεις, ίσως και τέσσερις αιώνες προ της έλευσης του Χριστού). Όπως μας εξήγησε η Μαρία «στο Ερημόκαστρο εξακολουθούν να υπάρχουν ερείπια από το αρχαίο φρούριο, η δε νοτιοανατολική πλευρά του αποτελεί μια εξαιρετική αναρριχητική διαδρομή, ιδιαιτέρως γνωστή στους λάτρεις του αθλήματος».
Η σπηλιά της φώκιας…
«Κατερίνας»
Οι μονολιθικές πλαγιές γεννούν στους κωπηλάτες υπέροχες αισθήσεις. Σε κάθε πετρώδες γείσο ο άνεμος φρόντισε να συγκεντρώσει χώμα και σπόρους, σαν καλλιτέχνης να δώσει πράσινες «πινελιές» στις δεκάδες αποχρώσεις του γκρι. Κάπου εκεί ανάμεσα, οι γλάροι έχουν στήσει ολόκληρες αποικίες και οι φωνές τους είναι το μόνο που ακούγεται. Τις στιγμές που όλοι οι κωπηλάτες στρέφονται προς το εσωτερικό τους παιδί, εκεί ακούν και τις ερωτικές συζητήσεις που κάνει η Φύση με τον Πολιτισμό.
Κάπου στο επίπεδο της θάλασσας οι πλαγιές χωρίζονται στη μέση, δημιουργούν σπήλαια, αρκετά από αυτά είναι μεγάλα σαν αίθουσες και επισκέψιμα, ακόμα κι από αρχάριους. Η σπηλιά της φώκιας είναι ένα από αυτά. Βρίσκεται έξω από το Λαδικό και ενώ η είσοδός της είναι ταπεινή, μικρή και χαμηλή, ο εσωτερικός της χώρος θυμίζει το Πάνθεον στη Ρώμη. Μια μεγάλη αίθουσα που στην κορυφή της έχει ένα ολοστρόγγυλο άνοιγμα. Σε συγκεκριμένες στιγμές της ημέρας ο ήλιος πέφτει κατακόρυφα στο νερό και χάνεται καθώς βυθίζεται στο ασυνήθιστα μεγάλο βάθος του συγκεκριμένου σημείου. Εκεί, συχνά οι κωπηλάτες συναντούν μια φώκια, που συνηθίζει να δροσίζεται και ταυτόχρονα να λιάζεται. Το όνομα που της έχει δοθεί είναι Κατερίνα. Ποιος ξέρει γιατί. Ισως ο νονός να ‘χε κατά νου το λιανοτράγουδο “με του Μάη το φεγγάρι θα σου στείλω δυο φιλιά, Κατερίνα καρδερίνα με τον ήλιο στα μαλλιά”.
Βουτιές, πεπόνι,
μελεκούνι και επιστροφή
Πόσες λέξεις να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν τον πλούτο των συναισθημάτων που προκαλεί μια μικρή απόδραση στη φύση της Ρόδου. «Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στα προγράμματά μας προέρχονται από την Αμερική, τη Γερμανία, την Αγγλία και τις Σκανδιναβικές χώρες» περιγράφει προς τη ‘δ’ ο αρχηγός Τζίμης Τζελεπάκης. Η βασική του ομάδα περιλαμβάνει την Μαρία, τον Γιώργο και τον Τσαμπίκο. Ο αριθμός τους αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό του γκρουπ. Η ιδανική αναλογία είναι ένας συνοδός για κάθε δύο διπλά καγιάκ. Η διαδρομή “Καθαρά – Τραγανού – Καθαρά” είναι αρκετά δημοφιλής, καθώς συνδυάζει πολλά χρώματα και βρίσκεται κοντά στην πόλη. Είναι μια από τις βασικές επιλογές εκείνων που καταφθάνουν στη Ρόδο με κρουαζιερόπλοιο κι έχουν μόνο περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή τους.
«Έχουμε διαδρομές μισής ημέρας κι άλλες που περιλαμβάνουν ολοήμερη δραστηριότητα. Το σίγουρο είναι πως όλοι φεύγοντας είναι εξαιρετικά ευχαριστημένοι».
Αυτή την περίοδο και μέχρι το τέλος Ιουνίου τα μέλη της “Trekking Hellas Rhodes” προσφέρουν τα προγράμματά τους δωρεάν προς όλα τα μέλη των υγειονομικών μονάδων. Ιατρικό, παραϊατρικό και βοηθητικό προσωπικό μπορούν να απολαύσουν το πλήρες πρόγραμμα χωρίς να καταβάλουν ούτε ένα ευρώ.
Η βουτιά στην παραλία Τραουνού είναι το επισφράγισμα μιας γεμάτης εμπειρίας. Τα νερά και εκεί είναι κρυστάλλινα και οι συνοδοί προσφέρουν σε όλους δροσερό πεπόνι, παγωμένο τσάι, παραδοσιακό μελεκούνι και ο ήλιος φωτίζει τα νοήματα της ζωής.
Η επιστροφή ήταν εξίσου απολαυστική, κάπως πιο γρήγορη, καθώς έγινε χωρίς στάσεις αλλά με αρκετό μπουγέλο για εκείνους που, παρ’ όλη τη διαδρομή, εξακολουθούσαν να είναι στεγνοί. Βγαίνοντας στην παραλία Καθαρά και επιστρέφοντας στο σπίτι, δεν αφήσαμε κανέναν πίσω. Οι πειρατές, οι ιππότες, ο Αντονι Κουίν, οι έμποροι του Λαδικού και οι ερωτευμένοι που σκάλισαν καρδιές στα βράχια έμειναν κοντά μας και είναι ακόμα τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, να θυμίζουν πως κάπου εκεί έξω υπάρχει κάτι άλλο, μεγαλύτερο, ομορφότερο και μας περιμένει να το ανακαλύψουμε ξανά.
